2020 Marokko 13 november

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Vrijdag 13 november 2020

De dag begint zonnig, later wordt het bewolkt, maar het blijft droog. Beginnen we nu ook al het weer te voorspellen, lijkt wel hé? Maar ik schrijf nu eenmaal het verslag aan het eind van de dag….. dan is het gemakkelijk voorspellen.

We zijn vroeg op en rijden om 8.15uur naar de garage van Maniss auto. Bij de poort staat een bewaker die ons keurig door laat en wijst waar we ons moeten melden. Hij meet ook nog onze temperatuur via onze hand. In het kantoor nemen we plaats en na 10 minuten wordt ons gevraagd naar de kenteken papieren.

Co mag zelf de camper naar de werkplaats rijden, als hij later nog iets uit de camper gaat halen hebben ze de camper andersom gezet, ook goed hoor. We hebben gevraagd hoe lang het gaat duren, ca. 2,5uur is het antwoord. We tellen daar zelf nog maar een Marokkaans half uurtje bij op, want het duurt toch meestal langer als dat ze zeggen.

We blijven in de garage voor het geval er vragen zijn, of dat Co nodig is voor het een of ander. We zitten in de showroom op een goed zittende bank. Er staan een aantal Jeeps en Alfa Romeo’s. Eén van de Jeeps kost 490.000DH, zo’n € 44.100,00. Dus de Marokkanen die in dit soort auto’s rijden hebben het redelijk voor elkaar.

We zitten naast de wc-deur (achter een schermpje, dat dan wel) en daar wordt veelvuldig gebruik van gemaakt. Dat zien we niet alleen maar horen het ook, de deur hangt uit het lood en schraapt elke keer met een ijzig geluid over de vloer. Dat er niet iemand op het idee komt om de deur eens goed op te hangen.

Wat me ook opvalt is dat als er iemand naar de wc wil en die is bezet gaan ze niet wachten maar lopen ze terug naar hun plek en proberen het later nog eens. Ik waarschuw de kassa-mevrouw maar even dat de wc vrij is, ze kijkt me blij en dankbaar aan.

Om 12uur is de camper gereed en betalen we de rekening, die ons hartstikke meevalt, alles totaal: 2367,03DH oftewel € 213,03. Hierin zit 288DH aan uurloon in, 2 uurtjes werken. En dat terwijl ze om 9uur begonnen zijn, naar mijn idee zijn dat 3 uurtjes. Maar een kniesoor die daar op let.

Op ons verzoek is de olie ververst, de koelvloeistof vervangen, het lucht-, olie- en dieselfilter vervangen en de remmen zijn nagekeken. Verder is de motor helemaal nagelopen. Kom daar in Nederland maar eens om, wij zijn er blij mee en we kunnen weer veilig verder reizen.

Ze hebben keurig een plastic hoes over de chauffeursstoel gedaan en op de vloer bij de pedalen een stuk karton. Op de plastic hoes staat Jeep, ik zeg tegen de monteur, nu kunnen we dus met een gerust hard de Sahara in. Hij snapte het niet, jammer.

Op de terugweg doen we boodschappen bij de Marjane. Het blijft leuk om door Marokko te rijden, zeker in de buurt van zo’n stad. De contrasten zijn altijd groot. Mensen rijden in dure auto’s en in houtje-touwtje auto’s. En tussendoor zie je allerlei andere voertuigen. Vrachtautootjes met grote matrassen, een vuilnisman die de vuilbakken nakijkt of er nog iets naar zijn gading is, in een drukke verkeersstraat vol met auto’s rijdt een Dockertje met groente erop.

Er staat een fiets op de stoep wat een ‘winkeltje’ blijkt te zijn, er worden schoonmaakspullen verkocht, alleen is de verkoper er even niet. Een man rijdt op een fiets in een djellaba, die bolt helemaal op door de wind, het is een koddig gezicht.

Bij rotondes blijft het altijd opletten geblazen, vooral bij de rotondes die door stoplichten geregeld worden en je moet 3/4 of helemaal rond. Dan heeft nl. het tegen overkomende verkeer voorrang en moet je ze voorrang verlenen.

Tegen 14uur zijn we terug op de camping, en dik toe aan eten. Dat doen we in het zonnetje. Het is inmiddels 24º geworden en er staat een klein beetje wind.

Bij een aantal campers zien we gasflessen staan, Co voelt, ja ze zijn leeg. Die gaan dus in ieder geval met de campers mee en hoeven niet apart te worden verzonden.

Op de camping is de olijvenoogst begonnen, er staan heel veel olijfbomen die tjokvol hangen met deze lekkernij. Bij het douchegebouw wordt de stapel met volle zakken geraapte olijven steeds groter.

We vragen aan Jessy of je op dit moment (Coronatijd) als camperaar een beetje knap door Marokko kunt reizen. Hij vertelt dat je als toerist door Marokko mag reizen, maar dat er voor de inwoners restricties gelden, zij hebben een licentie/toestemming nodig om te kunnen reizen. Een beetje krom maar aan de andere kant zijn de inkomsten van toeristen wel heel erg welkom. Een aantal maanden was de boel op slot, en nu zijn er ook maar heel weinig toeristen. Nederland heeft Marokko code oranje gegeven, dus dan ga je er niet zomaar voor de fun naar toe.

Om 18uur gaan we een stukje wandelen, voor de broodnodige beweging. Het is niet zo’n grote ronde maar wel effe lekker. De wind valt weg, het is nog best wel warm. Bij de camper was het wat fris dus we hadden ons wat warmer aangekleed, het was niet nodig.

Morgen gaan we verder met onze reis, we gaan naar camping Aourir in de gelijknamige plaats. Daar zullen we Ingrid en Willy treffen, een Belgisch echtpaar die we een paar keer eerder in Marokko hebben ontmoet. Zij zijn al sinds vorig jaar november in Marokko en vermaken zich opperbest.