2023 Marokko 30 maart

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als we een nieuw reisverslag hebben geplaatst.

Donderdag 30 maart 2023: Sefrou – El Jebha

Het was een rustige nacht. Er zijn vier honden en een paar katten maar we hebben ze geen van allen gehoord. Wel liet de Imam al om kwart voor 5 van zich horen, en niet één Imam maar een stuk of 8. Vanaf de camping zien we 8 moskeeën. Er zullen er nog wel meer zijn.

De zon komt op en de lucht kleurt mooi rood. Samen met de lichtjes van Sefrou vormt dat een leuk geheel.

We hebben wat gerookte ham wat veel te dik gesneden is, dat vinden we niet zo lekker, je blijft kauwen, dus maken we de hondjes er blij mee. Het gaat likkebaardend op. Ze zijn zo zoet geweest vannacht, ze hebben het wel verdiend.

Rond half 10 vragen we aan Abdul of hij het hek open wil maken. We rijden naar beneden en parkeren op de grote parking bij het busstation. Hier kan je trouwens ook overnachten heb ik gisteren in Park4night gelezen. Het zou er rustig zijn in de nacht. (N33.8306, W4.8416) Nu willen we de wekelijkse souk bezoeken, die is in de medina.

Het is zeer rustig in de medina, alle deurtjes zijn nog dicht. En de markt moet nog helemaal opgebouwd worden. Daar gaan we niet op wachten, we hebben een afspraak gemaakt met ‘Oued Laou’, daar is op zaterdag de wekelijkse souk en die vinden we toch wel zo leuk om te bezoeken. Dus gaan we op pad.

We rijden noordelijk naar Fes en pakken de randweg door de stad. Daarna draaien we de N8 op richting Taounate. Het is direct groen en landelijk. Je moet alleen wel op de weg blijven letten, er zitten af en toe gaten en verzakkingen in. Klinkt bekend, zijn we in Marokko of zo? 🙂

Het landschap is totaal anders als zuidelijker, er zijn nu grijs/wit getinte bergen en samen met het frisse groen van de akkers is dat een mooie combinatie. De huizen zijn van witte leem. Er zijn overal mensen langs de weg en onderweg. Met de ezeltjes wordt er van alles vervoerd. Vooral veel groenvoer voor het vee. Nu zitten daar ook bloemetjes tussen, die bloeien volop, gezellig hoor.

Op een gegeven moment gaan we linksaf de P5319 op naar Bouarouss. We zeggen nog tegen elkaar, deze P-weg is een stuk beter dan de N-weg waar we net op zaten. Dan komen we door een dorp en daar is de weg weg, er is alleen grind en stof. In het dorp staat een boom op de weg, lijkt het wel, maar het zijn een paar takken van de olijfboom die een open put markeren. Na het dorp is de weg smal en rafelig, met hoge randen. Verderop de route zijn er vooral gaten en stukken weg verdwenen. Dit is niet leuk meer. Het landschap is overigens prachtig, de kleuren groen en grijs spatten tegen ons op.

Ik had in TomTom een langere route over P-wegen ingebracht maar we besluiten om terug te gaan naar de N8 voordat de wegen nog slechter worden dan dit. Dus zijn we terug op de N8 waar het druk is met verkeer. We rijden achter een groene vrachtauto die aan de rechterkant amper meer vering heeft want hij hangt helemaal schuin, en gevaarlijk schuin bij de stukken waar de weg verzakt is. Maar gauw passeren voor er ongelukken gebeuren.

Bij een tankstation parkeren we om te eten. Als we weer de weg op willen draaien komen daar de 2 NL caravans aanrijden die we eerder ontmoet hebben bij Boulmane, een toeter en een zwaai en we gaan in de ‘achtervolging’. Bij Khlalfa gaat de N8 verder naar Al Hoceima wij gaan de R509 op naar Chefchaouen.

We komen door Oued Sra en daar is het asfalt weg. Het is er smal en druk, er is een kleine vismarkt en heel veel auto’s. Als we er voorzichtig langs willen rijden draait een auto op onze weghelft de weg op, met zijn neus naar ons toe. Hij gebaart dat wij aan de kant moeten, gelijk reageren de mensen op straat dat hij aan de kant moet gaan, zo is het en zo geschiedt het. Ik steek mijn duim op naar de mensen naast de weg. Shukran.

We rijden door Ketama en aan het einde van de R509 komen we door Issaguen en daar is het me een potje druk, er is markt. Wat een mensen zijn er op de been, allemaal mannen. En er zijn veel auto’s onderweg, aan beide zijden, het is een beetje een chaos, het gaat stapvoets door de mensenmassa heen. We krijgen een aanbod van een mannetje dat we een paar dagen bij hem thuis kunnen komen, en hij heeft goede hasj. We krijgen kif aangeboden door iemand in een auto naast ons maar verder is iedereen vriendelijk en goedlachs. We zijn in het Spaans-talige gedeelte van Marokko beland. De ‘holla’s’ zijn niet van de lucht. En af en toe horen we ‘ah Nederland, welkom’.

Als we aan het einde van de markt komen komt er een giga vrachtauto de bocht om rijden. We wensen hem veel succes om de markt door te rijden. Maar misschien lukt het hem wel beter vanwege zijn omvang.

We draaien de N2 op richting Chefchaouen, dit is een saai stuk door een bos en de weg is erg slecht. Hier in de Rif zijn de chauffeurs ruige rijders, hard rijden, inhalen waar het niet meer kan, het is gewoon gevaarlijk. Een keer komt het nog goed af met een tegenligger die voor een onoverzichtelijk bocht in ging halen en nog net, een zwarte rookwolk achterlatend in kan voegen. Dit hebben we in de rest van Marokko nog niet meegemaakt. Ook worden we af en toe gesneden door inhalers.

Verder zijn het vooral enthousiast zwaaiende mensen en af en toe krijgen we kif aangeboden, we wijzen het lachend af. Wat weer lachend wordt geaccepteerd. We voelen ons welkom. Er wordt door tegenliggers geknipperd en handen en duimen gaan omhoog. Leuk hoor. Ook de kindertjes zwaaien enthousiast, er wordt niets gevraagd.

Als we even stoppen om thee te drinken lopen er twee oudere vrouwen langs. Ze zien ons drinken en stoppen, eentje maakt een drinkgebaar en daarna gaat ze met haar vinger over haar mond, net of ze er tape op plakt. Met andere woorden, het is Ramadan, dan mag je niet drinken. Nou, dat ‘geloven’ wij wel hoor, haha. We rijden maar even een stukje verder.

We gaan rechtsaf de P4113 op naar El Jebha. Deze weg hebben we eerder gereden en we weten nog dat de uitzichten prachtig zijn. De weg is ook aan slijtage onderhevig maar het is wel te doen.

Het valt ons op dat er mooie cactussen langs de weg staan, overal elders in Marokko zijn ze vergaan en dood. Er zitten nu zelfs vruchten in.

Het is een leuke weg, aan deze kant van het dal is alles onwijs groen met een en al akkers. Aan de overkant is er geen groen te bespeuren er staan dan ook niet veel huizen, heel apart is dat.

We komen aan in El Jebha en zijn deze reis voor het eerst met de camper aan een kust, de kust van de Middellandse zee welteverstaan. In Jebha kan je overnachten op een enorme parking voor het nieuwe gebouw van de gendarmerie. Later in de avond komen er nog 2 campers bij. Verder is het rustig hier.

Als om 20uur de moskeeën klinken slaan ook de honden aan, ze vinden het kennelijk niet zo amusant. We luisteren naar een duet zeg maar en dat vinden wij dan weer niet zo amusant. Of toch wel, we kunnen er wel om lachen.

We hebben 271km gereden. Het hoogste punt was op 1681m, het laagste op 9m. De temperatuur tikte de 32º aan. Bekijk hier het filmpje van deze rit.

Coordinaten van de parking in El Jebha: N35.20251, W4.68343