2023 Marokko 3 maart

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als we een nieuw reisverslag hebben geplaatst.

Vrijdag 3 maart 2023: Tafraoute

De lucht ziet blauw maar aan de randen van ons uitzicht, bij de bergen, hangen grote witte wolken. Het belooft een mooie dag te worden, volgens de weerapp 21º en windkracht 1 à 2. Wat zal het stil zijn aan het hoofd tijdens het wandelen straks.

Om 10uur gaan we wandelen, deze keer met Wobbie en Wim, Gerrie en Annie, Frank en Ria. Toni en Annelies blijven ‘thuis’.

We lopen achter Tafraoute langs naar de waterzuiveringscentrale om vanaf die kant te kijken of we de kloof kunnen slechten. Vanaf de andere kant liepen we vast op een schuine wand en zijn omgekeerd omdat niet alle deelnemers van die wandeling een grote klim aankonden.

Als we nu niet verder kunnen hoeven we niet een lang stuk langs de weg te lopen, we keren eenvoudig om. Achter het dorp is een kerkhof met een muur eromheen. En zo nieuwsgierig als we zijn klimmen we op een paar stenen die er liggen zodat we over de muur kunnen kijken. Er zijn een paar vrouwen aan het werk op het kerkhof.

We lopen verder en komen langs mooie rotsformaties. Er staat een arganboom en als die wat ouder zijn hebben ze prachtige stammen met schubben, lijkt het wel. De ouderdom siert ze. We kijken vanaf afstand nog een keertje om naar Tafraoute.

In het begin lopen Annie en Gerrie ook mee maar Annie zit met een liesblessure en besluit om niet helemaal mee te gaan, dus gaat ze samen met Gerrie terug naar de camper. Ze heeft alweer langer gewandeld dan gisteren, het gaat de goede kant op.

Ter hoogte van de waterzuivering gaan we schuin omhoog om wat hoger boven de rivier te blijven. Onderin heb je vaak schuine platen die in het water eindigen. En daar wil je niet in terecht komen. Het water ziet groen en stinkt af en toe. En verderop heeft het een ondefinieerbare kleur. Het stroomt wel nog behoorlijk.

We gaan verder en moeten steeds hoger klimmen om lastige passages te vermijden. Maar dan gaat het te ver omhoog. Als Co en ik met zijn tweetjes waren geweest hadden we het wel gedaan, maar het is niet voor allen weggelegd, zo simpel is het. We willen wel heel thuis komen. Samen uit, samen thuis.

We besluiten om af te dalen en het aan weerskanten van het riviertje te proberen. Aan de overkant komen we op een soort ‘snelweg’ terecht, het loopt wel lekker maar dan is daar een hoge rots waar we niet verder kunnen, simpel weg te hoog. Aan de andere kant is het idem dito.

Co springt over een breder stuk van de rivier naar een zandplaat om te kijken of we verderop over kunnen steken. Dat kan niet, en ja, wat nu, nu moet hij terug maar de sprong is vanaf zand naar een grote kei in het water. Gelukkig heeft hij een stok bij zich, het wordt dus een soort van polsstok springen. Het lukt, met droge voeten komt hij over.

We besluiten om terug te gaan, deze keer niet hoog boven de rivier maar zoveel mogelijk beneden langs. Dan stuiten we weer op een gladde, schuine wand die eindigt in het water. Frank denkt dat we er op de kont wel over kunnen schuiven, maar wij en de anderen zien dat niet zitten. Kijk, als het water helder en schoon is en je valt erin is het niet zo erg. Het ziet wel helder maar het is hier en daar groen en het stinkt. Je zal er in schuiven, brrrr. Dus klimmen we voor de zoveelste keer naar boven en komen uiteindelijk weer op de juiste plek om de terugweg te aanvaarden. Hier nemen we afscheid en stappen stevig door. We hebben om 14uur een afspraak met Latifa om couscous te eten bij haar vriendin Jamila. Het is al 14uur, dus dat gaan we niet meer redden. Ik heb onderweg al geappt dat het tussen 14.30 en 15.00uur, het was geen probleem.

Bij terugkomst in de camper even lekker een koude washand over gezicht en lijf, andere kleertjes aan en dan op weg naar de dames. Om 14.45uur zijn we er. We lopen een straat in, maar ik twijfel of het de juiste is. Aan een jongeman die aan komt lopen vragen we naar Jamila en Ayia, waar die wonen, hij weet niet wie we bedoelen. Als ik zeg Latifa, ze verkoopt Harira soep, dan weet hij wie we bedoelen. We moeten 2 straten verder zijn. En ja hoor nu komt het bekend voor.

We kloppen op een deur, maar dat is van de buren. We komen er wel hoor, haha. Inmiddels hangt Ayia uit het raam en komt dan de deur open doen. Latifa komt ook, met haar dochtertje Melleck en even later komt er een grote schaal met couscous met kip en groente op tafel, de dames kunnen heel lekker koken, daar kan geen restaurant tegen op. Het smaakt heerlijk, precies goed gekruid en lekker gaar. Latifa en Jamila eten met hun rechter hand, wij en de twee meisje eten met een lepel. Ik heb het ooit geprobeerd om couscous met de hand te eten, maar dat werd een grote priekboel, dan biedt een lepel uitkomst.

Na het eten is er nog fruit en thee. Jamila gooit onwijs veel de thee heen en weer in glaasjes en dan weer in de theepot. Dat is op de wijze van Guelmim, wordt ons verteld. Vandaag is de verjaardag van Jamila, ze is 36 jaar geworden. Haar verjaardag wordt straks in de vakantie gevierd in Guelmim bij haar familie.

Latifa kijkt ondertussen op haar telefoon en schrikt dan van een bericht. In Casablanca is een politie agent vermoord door de maffia, hij is gedumpt in een afvalton. Een jongeman met een gezin met twee kinderen, het is vreselijk, ze is helemaal ontdaan. Het jonge poesje dat in huis woont vrolijkt de boel weer een beetje op.

Ze hebben ook nog een kooi met twee parkieten en als het poesje die in de gaten krijgt is hij gelijk alert. Jamila zet voor de grap de kooi op de grond en poeslief springt er op af, de vogels in de stress en Jamila boos op de poes. Ja, wat dan, dat kan je verwachten, toch?

We nemen afscheid en lopen terug naar de camper en maken onderweg nog een paar foto’s op het plein, er zijn nieuwe schilderingen te bewonderen.

Op de camping aangekomen lopen we naar Toni en Annelies, zij hebben vanmiddag ook bij een familie couscous gegeten. We zitten gezellig bij elkaar, er is genoeg te bepraten. Een plaatsgenoot van Toni en Annelies schuift ook nog aan, Werner. We redden ons steeds beter met de Duitse taal en als we iets niet weten te vertalen zeggen we het in het Nederlands, wat meestal wel begrepen wordt.

En weer is er een dag om in Tafraoute, het was heerlijk weer, 23º, tijdens het wandelen was het best wel warm. Maar je hoort ons niet klagen hoor, dit willen we graag. De komende dagen wordt het nog warmer, kom maar op met die zon.

We hebben 6.4km gelopen met 70 hoogtemeters. We hebben er 4.15uur over gedaan. Op Komoot kon ik zien dat we niet zover van het punt vandaan waren waar we aan de andere kant eerder in de week omgekeerd zijn. Maar we gaan een keer op onderzoek uit hoe je deze kloof zonder gevaar door kunt komen.