2023 Marokko 27 maart

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als we een nieuw reisverslag hebben geplaatst.

Maandag 27 maart 2023: Meknes

Vannacht hebben we bij Han en Latifa in huis geslapen en dat was wel fijn. Het was gisteren overdag best wel warm dus ook in de camper en in huis is het heerlijk koel. Han en Latifa doen beiden aan de Ramadan maar Han maakt voor ons een heerlijk ontbijt klaar. Dankjewel.

In de ochtend gaan we een wandeling maken met zijn viertjes. 3 Jaar geleden liepen we naar het plein bij de Bab Mansour maar alles is onder constructie dus dat heeft nu geen zin. We dwalen door de Borj en de straten daar om heen. Er is een grote bouwput, daar wordt een nieuwe moskee gebouwd. Verderop staat een paardje te eten van het groenvoer dat op zijn wagen ligt.

We komen langs een kringloopwinkel met meubels. Latifa vertelt dat de meubels vaak nog erg mooi zijn maar wel duurder dan in Nederland. Het loont soms om meubels met ervaring in NL te kopen en dan te verzenden naar Marokko. Er rijden regelmatig vrachtwagentjes met spullen tussen NL en Marokko. Voor kleinere spullen betaal je per kilo, voor meubels per meubelstuk. Maar dan is het toch nog goedkoper als dat je hetzelfde hier zou kopen. Het opnieuw stofferen is in Marokko redelijk goedkoop en het wordt heel goed gedaan.

We komen langs het station van Meknes en lopen naar binnen om te informeren voor als we met de trein naar Tanger willen en uiteraard weer terug. Met kaartjes voor de volgende dag komen we weer naar buiten. Daarover morgen meer.

We lopen naar een restaurant/café, Cavallo, waar Han en Latifa af en toe een koffie doen of een ontbijt. We gaan kijken of ze vanavond open zijn om een hapje te eten, uiteraard na zonsondergang. Het kan dus reserveren we voor vier personen.

Op de terugweg lopen we langs een winkel waar Latifa veel van haar inkopen doet, een mini supermarkt lijkt het wel, de beste man heeft van alles. Voor mij belangrijk, hij heeft kruiden en maalt ook zelf. Voor mijn zwager Paul nemen wij kruiden mee uit Marokko. Paul kan onwijs lekker koken, daar kan geen restaurant tegen op. Dat geldt trouwens ook voor Latifa, zij kan ook heerlijk koken.

We slaan in volgens het lijstje van Paul, het ruikt allemaal erg lekker. De mannen zijn aan de overkant op het stoepje van een café gaan zitten, uiteraard op de Marokkaanse manier, op kartonnetjes. Bij het afrekenen wordt alles keurig netjes op bonnetjes geschreven, eentje apart voor Paul. Het kost allemaal een fractie van als je dit in NL moet kopen, en dan worden een aantal kruiden vers gemaald voor ons.

Op de terugweg koopt Latifa een grote tas met erwten en tuinbonen. En uiteraard moeten die thuis gedopt worden. Han vindt het gevangeniswerk, nou dan zitten we nu toch effe met zijn vieren in de lik, haha. Het is inderdaad een klus, gelukkig beginnen we klein met de doperwten, zo vallen de tuinbonen weer mee om te doen.

Om 18uur lopen we naar Cavallo, het is al aardig rustig aan het worden op straat. Zo rond 18.40uur mag men weer eten. Ik denk dat de meeste mensen alleen ’s avonds eten. In de ochtend moet je voor 4.45uur gegeten hebben, dat is natuurlijk onmenselijk vroeg. Dan is het een lange dag en schuif je ’s avonds natuurlijk graag aan tafel.

Bij Cavallo krijgen we een dienblad voor ons gevuld met: Harira soep, pannenkoekjes, een stuk brood, dadels, een gekookt ei, een glas met vers fruit, zoete koekjes, een mengsel van dadels met chocola en honing, jus d’orange en melk. Er is thee en koffie toe. Het smaakt goed maar is veel te veel en erg zoet, althans wij zijn zoveel suiker niet meer gewend. Het is al met al best wel machtig en voor ons teveel. Bij Han gaat alles schoon op maar dat is niet vreemd als je al 18uur niet meer gegeten hebt.

De avond vliegt voorbij, we gaan puur later naar bed dan dat we gewend zijn maar het is dan ook heel gezellig zo samen, de tijd vliegt.