Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.
Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als we een nieuw reisverslag hebben geplaatst.
Maandag 27 februari 2023: Tafraoute
Vandaag hebben we zomaar eens een rustdag ingepland. Geen wandeling of fietstocht voor ons. ’s Ochtends is er een mooie wolkenlucht te zien, heel apart.
In de loop van de ochtend lopen we naar Henk en Janni, zij gaan morgen op pad en willen graag eens door de Hoge Atlas en het Rifgebergte reizen. Dat hebben wij al een aantal keren gedaan, samen nemen we een route door. Ze gaan langzaamaan naar het noorden. We kregen van Henk nog de rekening te zien van het eten van gisteravond, dat zag er wel ludiek uit. Een eigen ontwerp, zeg maar.
We zijn pas om half 2 weer terug na een een genoeglijk samenzijn. We zetten ons in het zonnetje en puzzelen wat. Een echte stoeltjesdag.
Dinsdag 28 februari 2023: Tafraoute
Na de rustdag van gisteren gaan nu de billen weer strak, we gaan een grote ronde fietsen, zo’n 45km. We starten om 11uur en nemen een stikkebuul mee, oftewel eten voor onder de middag. We zijn met z’n negenen, een leuk groepje om het avontuur mee aan te gaan.
We fietsen eerst naar Tahala wat gedurende 5km over een zeer slechte R104 gaat. Op de fiets is het trouwens nog wel te doen hoor, gewoon goed opletten. Maar we komen een aantal campers tegen, die zullen er meer erg in hebben.
Als we in Tahala aankomen verzamelen we ons en sommige trekken hun jasje of truitje uit, we gaan klimmen. Jo en Judy hebben Mancha en Chici weer mee, Mancha mag nu uit zijn kar om naast de fiets mee te lopen. Dat vindt-ie natuurlijk veel leuker.
We klimmen, allemaal in ons eigen tempo, gestaag omhoog, door een redelijk kaal en stenig landschap, maar het is er wel kleurig. De wegwijzers zijn niet te lezen voor ons. Gelukkig hebben we Komoot om ons de weg te wijzen.
Dan gaan we onverhard rijden wat ook nog goed te doen is. We slaan rechtsaf en rijden via een betonpad richting een dorpje. Af en toe licht er een dikke laag zand op het pad, daar waar er water over de weg kan stromen.
In het dorp staat een oude blauwe auto te shinen. Drie jaar geleden ging Ria hier heel bevallig opzitten, als een model. Nu zit ze er ook binnen de kortste keren op, helemaal in kleurbalans met de auto. Zelfs de kleur van haar helm past. De auto zelf is een opslagplaats voor een bandenhandelaar denk ik, gezien de twee banden die er in liggen, haha.
Als we onder de auto kijken zien we dat-ie gestut wordt door een paar keien en een kleine gasfles, hoe ludiek. Verderop ligt nog een Renault 4 op zijn kant en om de hoek van een muur staat een brommer die omgebouwd is tot Manussie-van-alles. Hij heeft ook een ingenieuze diefstal-vertrager. De ketting heeft-ie van de tandwielen gehaald en met een touwtje aan de bagagedrager gebonden.
We rijden verder, slaan linksaf en komen op een pleintje met een grote ronde ommuurde cirkel. Je ziet ze wel vaker in Marokko, ik weet alleen niet de betekenis ervan. Op het muurtje kunnen we in ieder geval wel even onze lunch nuttigen, lekker in het zonnetje.
Op een gegeven moment zien we verderop twee vrouwen staan. We zwaaien en ik blaas een kushandje naar ze toe, en krijg er ook eentje terug. Co en ik lopen naar ze toe, schudden handjes, wisselen namen uit en hebben lol met elkaar. Ze verstaan alleen Arabisch/Berber. Als we met zijn tweetjes waren geweest hadden we al aan de thee gezeten.
Verderop staan nog twee ‘Aagjes’ maar als ik naar ze toe loop lopen ze gauw weg. Bij eentje wint de nieuwsgierig het toch en schudden we even later handjes.
Vlak voor we wegrijden fietst Toni naar de vrouwen en geeft ze een lolly, ze zijn er heel blij mee…….
We rijden naar het volgende dorp en doen daar een rondje om het zeer grote kerkhof. We komen langs een moskee met een prachtig smeedijzeren hek. Op het kerkhof zijn heel veel mensen begraven, gezien de vele steentjes. Er zijn ook een paar grote grafzerken. Verderop is er nog een klein kerkhof, ik denk een nieuwere. We rijden onder een watertoren door waar een strop aan hangt, oei, voorzichtig er langs, we willen nog wel een tijdje mee hoor.
We gaan weer verder, rijden het laatste dorp uit en komen langs een paar huizen in aanbouw. Van grijs beton maar wel met een gekleurde deur er in.
We komen op de doorgaande weg uit die komt van Jamaa Idaoussemlal P1910, waar het bij Izerbi de R107 wordt, die naar Tafraoute gaat. Die route rijden wij met de camper als we van Tiznit komen. Een mooie route.
We komen langs de Belfaz moskee, een grote moskee in the middle op nowhere. Het is ook een koranschool. Er staan net een heleboel jongens buiten in djellaba’s. En dan rijdt Ria langs in haar korte broek en hemdje, nagekeken door de jongens. Even later rijdt Jo langs met Mancha naast de fiets, ook daar wordt met verbazing naar gekeken.
Drie jaar geleden toen we deze route reden kwamen we langs een jong gezin waar we water aangeboden kregen. Toen kregen we een rondleiding door hun huis, er was een dochtertje aanwezig die er erg leuk uitzag.
De mensen zijn nu ook thuis, er staat een mooie witte bestelbus op het erf. Ze kunnen zich ons niet meer herinneren. Toni laat een paar foto’s zien en ze weten het weer. Het kleine meisje zit nu op school, er is wel een nieuwe bewoner bij gekomen, een baby zoon die trots getoond wordt. Toni geeft wat kleertjes en we gaan weer verder. We mochten wel even binnenkomen maar we zijn met 9 mensen, dat is toch echt te veel van het goede.
Nu komt het ruigste gedeelte van de route eraan, land over zand, nou zeg gerust maar land over keien. Maar ook hier komen we goed doorheen, rustig aan en goed kijken.
Dan komen we op de onverharde weg die naar de blauwe stenen gaat. Jo en Judy zijn daar nog nooit geweest dus gaan we er op aan. We hebben al gehoord dat in de afgelopen 2 jaar er op nog meer plekken emmers verf zijn verspild. En dat is te zien, en dat alles voor het toerisme, althans dat denk ik. Hoewel er een verbodsbord staat om te kamperen staan er een aantal campers en busjes. Of die blijven overnachten???
Vanaf de blauwe stenen rijden we richting Aguerd Oudad, het Napoleon-hoed-dorp. De route gaat nu met recht land over zand. Doordat hier veel met quads gereden wordt is het pad veranderd in een zandpad. En soms is het behoorlijk dik, het lijkt net of we aan het skiën zijn. Ik ben niet bang meer om in zand te rijden, maar je moet af en toe wel gang houden en in de lichtste versnelling rijden. Het was weer een leuke, afwisselende route waar we allemaal van genoten hebben.
Aan het begin van de avond zijn er nog een wolken te zien bij de bergen.
De route was 45.1km lang, we hebben er 4,5 uur over gedaan waarvan werkelijk gereden 2.45uur. We hebben 550 hoogtemeters overwonnen. Het laagste punt was op 880m, het hoogste op 1160m.
Bekijk hier het filmpje van deze leuke route.
 Terug naar 26 februari 2023 | Terug naar ‘overzicht‘ Naar ‘coordinaten‘ Naar ‘reisroute‘ | Verder naar 1 maart 2023 |