2023 Marokko 21 februari

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als we een nieuw reisverslag hebben geplaatst.

Dinsdag 21 februari 2023: Tafraoute

Gisteravond kregen we van Toni en Annelies door Annelies zelf gemaakte knödel. Het waren originele Oostenrijkse knödels met spek, kaas en kruiden, gebakken in boter met knoflook en ui. Het wordt gemaakt van oud brood, wat heeft liggen drogen op het dashboard, in dit geval. Het wordt geweekt met melk en dan een tijdje weg gezet om alle smaken met elkaar te verenigen. Wat waren die lekker zeg, om je vingers bij op te eten. Vooraf kregen we 2 dikke pannenkoeken, gebakken door de vrouw van Saïd, een vriend van Toni en Annelies. Nou ik kan zeggen dat we vol zaten na deze twee gerechtjes.

De bakker rijdt ’s ochtends rond met baguettes, croissants en ronde broodjes. En ’s middags met macrones, koeken en meer. ’s Ochtends heeft-ie een warm kloffie aan en ’s middags rijdt hij rond in een keurig wit schort.

Op de grote rotsen voor onze camper zien we 2 dekens liggen. Andere jaren sliepen de gardiens bij redelijk weer buiten op de rotsen, nu dus ook. Ze zijn er al uit.

De waterwagen: er zijn verschillende versies in omloop waarom de grote waterwagen niet rijdt, van horen zeggen.

De chauffeur van die waterwagen vraagt 20DH voor het vullen van de watertank. De gemeente heeft bepaald dat hij dat niet meer mag, dat het water gratis verstrekt moet worden. Dus weigert de beste man nu om water te leveren aan de camperaars.
De wagen staat met panne en wacht op onderdelen. Als de wagen het weer doet wordt er ook weer water geleverd/verkocht.

In ieder geval, er rijden nu twee particuliere waterwagens rond waarvan wij er eentje hebben aangeschoten, we hebben water nodig. Voor 30DH was de tank weer vol.

Vanmorgen lopen we naar het dorp om ons internet op te waarderen, het is op. We hebben het een keer geprobeerd met de Xoom app maar die vulde de simkaart met beltegoed, geen internet tegoed. Dus dat werkt niet voor ons.

We zijn naar het winkeltje gelopen waar we twee jaar geleden voor het eerst kwamen. De mijnheer is alleraardigst en helpt ons prima. Doordat we sinds kort een e-sim in onze iPhone hebben wilde het uploaden van de Maroc kaart in die iPhone niet lukken. Dus staken we de simkaart in onze andere telefoon en opgewaardeerd met internet tegoed weer terug in de iPhone. Alles klaar.

De markt is al aan de gang, officieel is het woensdag marktdag in Tafraoute maar dinsdag is ook bijna alles aanwezig. Zo ook een kledingkraam waarvan we in de verte eerst dachten dat het een draaimolen was, zie foto.

Als we terug zijn krijg ik een appje van Ria, zij staat met Frank, Johan met hond en Marc boven op de tepelberg, of zwei-finger-berg zoals Annelies zegt. Ze zouden een appje sturen zodat we van beneden af een foto konden maken. In eerste instantie zagen we niemand maar toen er iemand wat hoger ging staan zodat de lucht achter hem was kwamen ze in beeld.

Na de middag gaan we wandelen met Toni en Annelies. Een route via Tazka en dan een ronde door de prachtige bergen die Tafraoute omringen.

We lopen dus eerst naar Tazka en hebben uitzicht op een grote slapende reus. Althans dat zie ik er in. Het is een rustig dorpje met een Berber museum. Een huis in originele staat waar je uitleg krijgt over hoe de mensen daar vroeger leefden, en misschien nog wel doen in bepaalde delen van Marokko.

De rotsen hebben bizarre vormen en soms zie je er ook wel iets in, zoals een gezicht met een spits neusje. We komen langs een waterbassin, dat hebben we in al die jaren hier nog nooit gezien. Waar regen al niet goed voor is.

We komen steeds hoger over een goed begaanbaar klimpad met stenen. Dan opeens zien we in een ommuurde ruimte 3 zwijntjes liggen. Al grotere jonkies. Ze blijven rustig liggen, zoiets van, als wij stil blijven liggen zien ze ons misschien niet. Goede tactiek. Iets verder op de route zien we graafsporen van de zwijnen, de grond is omgewoeld.

Er zijn best wel veel ommuurde ruimtes maar waarvoor ze gebruikt worden? Ik zeg misschien voor de toekomst? Maar ze zijn al 10 jaar ongebruikt. Achter één van de muren staat een pomphuis en een grote put, en welgeteld 4 boompjes.

Af en toe kijk ik om want ook daar kun je soms mooie dingen zien, zoals prachtige vergezichten terug het dal in. Wat een kleuren allemaal. Ook schaduw en zonlicht kleuren de bergen. Er staat af en toe een boom in bloei, met maar een paar bloempjes, ze hebben het zwaar. Maar de natuur is sterk. De olijfbomen zijn vaak prachtig getekend.

We lopen verder omhoog, zien in de verte een roedel herten wegrennen en zien in diezelfde verte de blauw geschilderde stenen. Het zijn er nog meer geworden als dat er al was.

We maken een bocht naar links en volgen dan rode aanwijzingen, in de vorm van rode stippen en rode pijlen. Soms moet je even zoeken waar de volgende is maar op een gegeven moment zijn er 5 pijlen achter elkaar in zicht. Ze dachten in het begin, we weten niet of we met de verf uitkomen en aan het einde dachten ze, de verfbussen moeten leeg voor we thuis komen, dus schilderen maar. Toni legt af en toe een steenmannetje neer, dus verdwalen is uit de boze.

Dan zien we in de verte weer een paar herten lopen, ik moet wel zeggen dat we er op gespitst waren. Deze keer kan Toni er met de fotocamera een paar vastleggen op de gevoelige plaat. Ik heb ze gefilmd met de iPhone maar dat is heel ver weg en niet helemaal scherp. Voor ons is het prima.

We beginnen aan de afdaling en kijken nu het dal in waar het Keteldal is en de campers staan. Ook hier weer mooie kleuren.

Het dal wordt smaller en het pad steniger, maar het is nog steeds prima te doen. Af en toe zijn er gekleurde stenen, waaronder een serie blauwe. Maar dit zijn natuurlijk gekleurde blauwe stenen, zonder verf.

We lopen weer door Tazka maar nu aan de andere kant. We steken de droogstaande rivierbedding over en komen terug bij de campers. Het was een leuke wandeling, lekker pierewaaien door de bergen.

We hebben 11.6km gelopen, met 150 hoogtemeters en 2.30u echte wandeltijd. We waren wel langer onderweg maar je staat ook wel eens stil. Het laagste punt was op 1000m, het hoogste op 1150m.

En weer is er een, leuke, dag om in Tafraoute. Morgen willen we fietsen, naar het bergdorpje Tagdicht. Daar zijn we al een paar keer geweest in eerdere reizen. Boven in het dorpje eten we dan een omelet en drinken we een glas jus d’orange en dalen dan weer af.

’s Avonds is er nog prachtig warm licht, gauw nog even naar buiten voor een paar foto’s, we hadden er nog niet zoveel vandaag, haha.