Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.
Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als we een nieuw reisverslag hebben geplaatst.
Zaterdag 18 maart 2023: Toundoute
We zijn al vroeg op, 6uur, we zijn klaar met slapen. Dan heb je wel een lekker lange dag voor je. Als het licht is is er een prachtige wolkenlucht. Alleen is het wel jammer dat hij de hele ochtend voor de zon hangt.
De Engelse camper vertrekt vanmorgen, de Fransen blijven nog een dagje staan. Ze zijn bezig met de luifel. Ze gebruiken een eigengemaakte ladder van de gîte, Mahfoud zegt trots dat de ladder onverwoestbaar is. Zo ziet-ie er wel uit.
Vanmorgen zijn we een beetje aan het lummelen en kletsen met Mahfoud (Engels) zijn vader en moeder (Frans), we schakelen wat af tussen de verschillende talen.
Om 12uur gaan we fietsen, een route die we 2 jaar geleden zijn gestart maar niet af hebben gemaakt simpelweg omdat we te laat van huis gingen. Volgens Mahfoud en Mohammed ‘moeten’ we deze route doen want de vallei waar je heen rijdt is prachtig.
De grote wolk hangt er nog maar de lucht er omheen is nu strak blauw. Het is alleen jammer dat de zon nog steeds schuil gaat achter die wolk.
We gaan linksaf van de camping en na ca. 2km slaan we linksaf een pad op. Vanaf nu rijden we onverhard, en onverhard is het. 2 Jaar geleden was het een aarden ‘weg’ waar ook de transport mixte busjes over gaan. Het pad is er nog steeds maar ze zijn nu ook een weg aan het aanleggen. Dus af en toe rijden we op een brede, strakke ondergrond en dan weer op het hobbelige pad. Ondertussen hebben we zicht op gekleurde bergen rechts van ons, mooi hoor. Even later komt dan toch de zon erbij en wordt alles nog mooier.
En dan opeens is daar de vallei en wauw wat een kleurenspektakel ontvouwt zich voor onze ogen, roze, rood, geel, groen, goud, zwart je weet niet waar je kijken moet. En daartussen zijn er dorpjes met lemen huizen, wat een combinatie.
We hobbelen naar beneden en komen in het eerste dorp. Op het dorpsplein wordt druk gevoetbald door een aantal jongens. Ze vragen om een bal, ja hoor, die hebben we bij ons, niet dus. Hoe verzinnen ze het.
Dan rijden we op een pad bovenlangs de rivier en de groene akkertjes. Er stroomt nog behoorlijk water door de rivier, een vrouw doet de was in het water, hier en daar zijn lemen bruggen om over te steken.
In de dorpjes die volgen zien we geen mensen buiten. Co knijpt af en toe op de toeter op zijn stuur, we willen wel wat menselijk contact. We stoppen om water te drinken en opeens komt er een vrouw met kind door een kleurige deur naar buiten. Er komt nog een vrouw bij, we schudden handjes, noemen namen en dan is daar een uitnodiging om thee te drinken.
Terwijl we staan te praten komt er verderop een keurig geklede man aanlopen, het is Mohammed de man van de twee vrouwen die we net spreken. We worden binnen uitgenodigd en even later zitten we in de patio van het huis. Wij in de zon, de anderen in de schaduw.
Er wordt een tafeltje neergezet met daarop; olijfolie, amlou, boter en brood. Mangez, mangez. Mohammed komt met een klein potje thee, zonder suiker en 3 glaasjes. Hij geeft ons een glaasje en schenkt in de derde een heel klein beetje suikervrije thee. Hij neemt een slokje en kijkt vies. Hij vertelt dat de twee vrouwen wel thee zonder suiker drinken, maar hij dus niet.
We nemen afscheid en rijden door het laatste dorp. We komen langs een grote school met een imposante poort. Dan rijden we de ruimte weer in en slaan linksaf een ruig pad op om de terugreis te aanvaarden.
Rechts van ons zien we in de verte de ‘lichtpaal’ bij Ouarzazate, hemelsbreed is dat 20km. Het pad waar we op terecht gekomen zijn is onwijs ruig met grote stenen erop. We hotsen en botsen wat af. Het is een onherbergzaam gebied en toch zijn er grote geitenkuddes, wat eten die dieren zou je zeggen.
We krijgen weer zicht op de gekleurde bergen waar we op de heenweg langszij reden. Af en toe moeten we een rivier oversteken, dat doen we lopend, fietsend is niet te doen. Omdat je veel naar het pad moet kijken voor obstakels zie je ook wat er langs de kant staat. En daar staan af en toe mooi paars bloeiende struikjes.
Dan krijgen we zicht op Toundoute en omgeving. De wind is behoorlijk sterker gaan waaien, in het dorp zien we behoorlijk zandvlagen opwaaien.
We hebben 30.3km gereden met 380 hoogtemeters. We hebben er 4 uur over gedaan. Het laagste punt was op 1500m, het hoogste op 1690m. Die 380 hoogtemeters komen van het constant omhoog en omlaag rijden. De temperatuur was prima om te fietsen.
Als ik aan Mahfoud vertel hoe we gereden zijn zegt hij dat als je bij de vallei komt, waar wij linksaf gegaan zijn, rechtsaf het nog mooier is en je via die kant ook een ronde kunt maken. In Komoot zie je geen verbindingen tussen de oevers van de rivier maar als ik via Komoot op de satelliet kaart kijk zie ik dat die verbindingen er wel zijn. Die route bewaren we voor een volgende keer dat we hier zijn, er moet wat overblijven.
Ik volg een paar mensen die verhaal doen van hun Marokko reis. Zo ook Toni en Annelies, waar we in Tafraoute mee wandelen en fietsen. Zij zijn nu in Casablanca en staan op een bewaakte CP aan de boulevard. Hier de coordinaten: Ocean Atlantic Boulevard N33.5811, W7.7021
Bekijk hier het filmpje van deze leuke fietstocht.
 Terug naar 17 maart 2023 | Terug naar ‘overzicht‘ Naar ‘coordinaten‘ Naar ‘reisroute‘ | Verder naar 19 maart 2023 |