Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.
Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als we een nieuw reisverslag hebben geplaatst.
Zaterdag 18 februari 2023: Tafraoute
Het heeft vannacht wederom flink gewaaid, zelfs nog meer dan gisternacht. Maar we zijn er weer redelijk doorheen gekomen. En het is helder. Nou ja, helder, er hangt nog steeds een dikke zandwolk boven ons.
Als de zon boven de bergen uitkomt schijnt hij als door melkglas, maar je voelt wel de warmte, dus gaan we buiten zitten, in de luwte is het prima te doen. We zaten lekker te lezen en hebben een praatje gemaakt bij Toni en Annelies in hun camper.
Om 13uur gaan we fietsen, we gaan op bezoek bij Soukaina. Een jonge vrouw waar we al een paar jaar komen, bij haar familie. In het dorp kopen wij groente en Toni en Annelies fruit, om cadeau te geven aan de familie.
We komen langs de hoed van Napoleon en slaan linksaf naar Allmoddan, op het bord staat El Moudaa, maar what’s in a name.
Het is een prima wegdek waar we overheen rijden. Het gaat vooral bergopwaarts, en behoorlijk tegen wind, het is zelfs een straffe wind. Met af en toe vlagen van de zijkant, dat is minder leuk. Vanwege de vele regen rijden we af en toe door water dat over de weg heen stroomt, en modder.
Er steken een paar geiten over en dan zien we een zootje geiten in de arganbomen, ze zijn lekker aan het smikkelen. Ongelooflijk hoe ze kunnen blijven staan op de dunne takken, en hoe ze de noten tussen de stekels vandaan krijgen. Ze eten in ieder geval met uitzicht. Het zijn geiten met lef.
We komen aan in het dorp en rijden naar de moskee om de fietsen te parkeren. Als we door de smalle steeg rijden waar rechts een pad naar het huis van Soukaina gaat horen we een blije kreet van boven komen. Soukaine heeft ons gesignaleerd en komt naar beneden. Ze moet voorzichtig over wat puin heen klimmen, er is daar kennelijk iets ingestort.
Als ze beneden is geeft ze aan dat ze niet meer in het huis woont dat wij kennen. We lopen met haar mee, terug in de richting van waar we komen, en lopen dan via de weg omhoog. We zijn benieuwd.
We snappen het niet helemaal, het oude huis is een lemen huis en was heel eenvoudig ook qua inrichting. We staan nu voor een betonnen huis wat er nieuw en groot uitziet. We gaan toch naar binnen toe. We begrijpen van Soukaina dat ze het in 2023 hebben betrokken, dat is nog heel pril dus.
Ik dacht zelf eigenlijk dat de familie het niet breed had, maar Annelies vertelt dat Soukaina al een paar keer aan heeft gegeven aan Toni dat ze het niet arm hebben. Soukaina appt elke week met Toni, zoveel mogelijk in het Engels, grappig hoor. We gunnen het de familie van harte.
Dus hebben ze een nieuw huis, haar broer woont in het oude lemen huis. We mogen onze schoenen aanhouden, dat is wel fijn want de vloer is erg koud. Er liggen nog geen kleden. We zitten op 1300m hoogte en het is zowel buiten als binnen best wel koud.
Ze laat ons het huis zien en vanaf het dak hebben we een prachtig uitzicht in het dal waar we net gefietst hebben.
De kamers in het huis zijn ruim, evenals de keuken. De muren zitten mooi in de verf en er zijn veel ramen wat prettig is. We krijgen thee, zonder suiker, en er zijn koekjes. Mama en zus Latifa komen er ook bij zitten. We begrijpen dat papa een andere baan heeft, hij werkte eerst bij camping Vallée d’Ammeln, waar we in 2021 een tijdje hebben gestaan.
Latifa en Soukaina proberen ook Engels te praten. Het is Frans, Engels en Tamazight door elkaar. Voeg daar het Nederlands van ons en het Oostenrijks van Toni en Annelies bij en je hebt een behoorlijke mengelmoes. Waar we elkaar niet begrijpen biedt Google Translate uitkomst.
We hebben een genoeglijke 1,5 uur met elkaar doorgebracht en beloven dat we het volgende weekend terug komen, dan komen Frank en Ria ook mee. Ze vroeg zelf naar hun en wist nog dat ze uit België komen, hoe grappig.
We rijden terug naar Tafraoute, nu met de stevige wind in de rug en bijna alles bergafwaarts. Dat is dan de beloning als je veel omhoog hebt gereden. Toni en Annelies hebben flink de vaart er in maar ik ben wat voorzichtiger. Er ligt af en toe wat grind op de weg, vooral in de bochten en het gaat me hard zat. Dus gebruik ik de remmen iets meer.
In Tafraoute nemen we afscheid van Toni en Annelies, we willen mijn wandelschoenen wegbrengen, de zolen laten aan de zijkant een beetje los. ‘Onze’ schoenmaker is er nog steeds niet dus rijden we naar de garage van Ali. In de patisserie laat ik mijn schoen zien en vraag waar we dat kunnen laten maken. Bij de winkeltjes waar de mooie babouches verkocht worden is het antwoord.
We rijden terug naar de schoenenstraatjes en vinden een mijnheer die ze wel wil maken voor mij. Vanavond om 19uur kunnen we ze ophalen. Ik zeg dat we dan morgenochtend komen maar dan is hij niet open. ’s Avonds halen we ze op en ze zijn prima gemaakt, voor 20DH. Wie doet je wat.
We kijken terug op een leuke dag met een fijn weerzien met Soukaina en haar familie.
Bekijk hier het filmpje van onze fietstocht naar Allmoddan.
 Terug naar 17 februari 2023 | Terug naar ‘overzicht‘ Naar ‘coordinaten‘ Naar ‘reisroute‘ | Verder naar 19 februari |