2023 Marokko 17 maart

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als we een nieuw reisverslag hebben geplaatst.

Vrijdag 17 maart 2023: Ouarzazate – Toundoute

We doen rustig aan vanmorgen we hebben geen haast. We willen vandaag naar Toundoute rijden en dat is maar 69km. De douche van de camping heeft hard water ik heb geen haargel nodig.

Deze camping staat in campercontact onder een andere naam, bivouac La Palmeraie. Via de reviews wordt je doorverwezen naar Lot of stars. Vanmorgen loop ik rond en maak foto’s om de camping/bivouac apart aan te melden bij campercontact. De andere camping kan dan uit de app, lijkt me wel zo handig.

Tegen 10uur gaan we op pad na afscheid te hebben genomen van Ayoub de vriendelijke jongeman die ons gisteren ontving. En van Achmed de tuinman, die alweer stevig grind aan het kruien is.

We zijn 200m onderweg als we even in de wachtstand gaan. Er staat een busje geparkeerd, er wordt vers fruit geleverd aan een logeeradres. Dockers en andere busjes kunnen er wel langs maar wij niet. Er zit een hoge rand links en als we daar op komen hellen we over naar het geparkeerde busje en zijn uitstekende spiegel. Dus motor uit en mooi kijken naar wat er passeert.

Als we verder kunnen passeren we een vrachtwagen die in de rivierbedding staat. Ze zijn de wagen met 3 man aan het volscheppen met aarde, een heidense klus. We zien een lucht met donkere wolken voor ons, de zon is niet te zien.

We rijden hetzelfde rommelige pad terug en door een stoffige wijk naar Ouarzazate zelf. Even later rijden we de N10 op naar Skoura. Een route waar verder niet zoveel op te beleven valt. De zon laat verstek gaan en het is heiig, geen foto-weer. We worden gepasseerd door een grote groep motoren met verschillende nationaliteiten: Nederlanders, Zwitsers en Italianen. Verderop passeren we een andere groep motoren die stil staat langs de weg.

In Skoura gaan we linksaf de P1510 op naar Toundoute. Twee jaar geleden zijn we hier langere tijd geweest en stonden we op een kleine camping bij gîte Amoudou. De lange weg er heen (26km) was in bijzonder slechte staat. Dat is het enige waar we tegenop zien.

Maar wat schetst onze verbazing, het is een ‘snelweg’ geworden. Het laagje asfalt lijkt ons wel wat dun, het is bijzonder hobbelig. Maar voor de mensen die er vaak overheen moeten is het een uitkomst. Ze zijn zelfs nog de middenlijn aan het aanbrengen.

Twee mannen hebben een koord tussen zich in. Dat wordt op het midden van de weg neergelegd, uitgemeten waar het midden is en dan gaat de spuiter erlangs om een lijn aan te brengen. Is dat gedaan dan loopt de achterste man naar het einde van de gespoten lijn en de voorste man zoekt verderop het midden weer op, etc. etc…. Ze hebben met recht nog een lange weg te gaan, pffff.

Het is heiig, de bergen achter Toundoute zijn bijzonder mooi van kleur maar zijn niet te zien. Ze worden wel steeds duidelijker naarmate we Toundoute naderen.

We komen aan bij gîte Amoudou en zien dat er twee camperbusjes staan, een Franse en een Engelse. Als we de plek oprijden komt Mahfoud aangelopen, hij herkent ons meteen van de vorige keer. Toen waren we hier alleen en voor langere tijd in de Covid periode. Mahfoud spreekt heel goed Engels, we hebben diverse keren kennis uitgewisseld met hem, een bijzonder aardig mens. Net als zijn vader, moeder en zusjes.

We worden uitgenodigd voor de thee en knuffelen met mama Aisha en zusje Kawtar. Het is of de jaren wegvallen, we zitten genoeglijk met Mahfoud te praten. Aisha spreekt nu ook wat Frans, toen was het alleen Arabisch. Men weet de gîte goed te vinden, zowel camperaars als hotel gasten. Ze verhuren ook een aantal kamers en zijn binnenkort te vinden via booking.com.

De gîte heeft er een logeerkamer bij en het restaurant is ingericht. Dit jaar in de zomer gaan ze het restaurant verder afwerken, de wanden en het plafond worden dan gestuukt en van een kleurtje voorzien. De kleden op de banken heeft Aisha zelf gemaakt met behulp van haar dochters, erg mooi allemaal.

We worden uitgenodigd om couscous te eten, samen met de Engelse camperaars Simon en Mandy. Dat is een genoeglijk samenzijn, er zijn verhalen genoeg om te vertellen aan elkaar.

Simon vraagt aan Mahfoud, die er bij kwam zitten, waarom er in 1 dorp vaak meerdere moskeeën zijn. Het antwoord is simpel, elk dorp heeft zijn eigen moskee. Wij zouden dat vertalen in elke wijk heeft zijn eigen moskee. Het blijkt dat we niet in Toundoute zijn maar in Ait Ali Ou Lssa. Maar we blijven het gewoon Toundoute noemen, net zo gemakkelijk.

Hassar, zus van Mahfoud, is getrouwd en woont in Agadir, ze heeft 1 kindje. Ze is getrouwd met een man die in Toundoute is geboren maar op zijn 5e jaar verhuisd is naar Agadir. Toen ze allebei de huwbare leeftijd bereikten kwamen de families bij elkaar om te kijken of er een huwelijk in zit. De man is toen met zijn zus een paar dagen op bezoek geweest in bij de familie in Toundoute en andersom is Hassar naar Agadir geweest. Verder hebben ze via whatsapp en chat contact. Na 6 maanden nemen ze een beslissing of ze gaan trouwen of niet. Het kan ook zijn dat ze na 1 maand al getrouwd zijn. De vrouw heeft gelukkig nog wel een stem, ze kan ook trouwen met iemand die ze zelf uit kiest. Dan komen ook de families bij elkaar of ze tot trouwen over gaan.

Papa Mohammed is de hele dag op stap met een paar gîte-gasten en de Franse camperaars. Als hij aan het einde van de middag terug komt, komt hij enthousiast naar ons toe en schudden we handen.

’s Avonds is er een mooie zonsondergang, het is ondertussen helder geworden. Morgen is er een nieuwe dag en gaan we een fietstochtje maken.

Het laagste punt was op 1108m, het hoogste op 1504m. De temperatuur kwam niet hoger dan 22,5º. We hebben 69km gereden.

De coordinaten van camping gite Amoudou: N31.24396, W6.58901