2023 Marokko 16 februari

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als we een nieuw reisverslag hebben geplaatst.

Donderdag 16 februari 2023: Tafraoute

We genoten van een rustige nacht. Bij gebrek aan een koude douche of zwembad ben ik maar buiten in de koude wind gaan staan, je moet toch wat……. Haha, hoe gek kan een mens zijn, maar voel me er wel lekker bij.

Wat is het hier toch mooi in Tafraoute, het maakt niet uit welke kant je op kijkt, het uitzicht is prachtig.

Naast het zonnepaneel op het dak van onze camper hebben we vanaf het begin een los zonnepaneel voor plekken als deze vrije plaats, waar we langer staan en geen stroomvoorziening hebben. Maar ons zonnepaneel is een keer door de wind meegenomen en in miljoenen stukjes gebroken. Einde oefening.

We konden een ander paneel met ervaring aankopen met een zwaarder opwekking van stroom. Aan ons oude paneel hadden we een standaard gemaakt zodat we het gemakkelijk op konden zetten en verplaatsen.

De nieuwe heeft dat nog niet dus frot Co het een en ander met ijzerdraad en haringen om hem aan de grond te zekeren. Toni, die dat op een afstandje ziet gebeuren, komt naar ons toe en zegt dat de broer van Mohammed (de garageman) wel een winkelhaak kan maken, die dan als standaard kan dienen. Als Toni die man ziet zal hij hem aanschieten.

Maar Toni is Toni, even later komt hij met een vierkante, stevige stok aangelopen. Hij geeft het af en zegt, vandaag is het geen weer om te klussen. Prima hoor, dat doen we wel als de zon schijnt.

Maar Toni is Toni, weer even later komt hij dan toch aangelopen met de boormachine en schroeven en gaan de mannen aan de gang. Nu zit er aan weerszijden een stevige stok die Co met haringen in de grond kan verankeren. Zo, die kan geen kant meer op. Dankjewel Toni, voor je hulp en vakmanschap.

Tegen half 2 lopen we naar het stadje, we hebben eieren nodig en olijven. We komen langs Ali Ben Abou, de andere garageman die campers opknapt en waar Kees in het verleden het een en ander heeft laten doen aan zijn camper.

Ali ziet ons en staat zo buiten. Co krijgt een stevige hug en ik een stevige hand. Ali heeft ondertussen wel al zijn tandjes verloren, maar zit daar niet mee. Zijn lach is er niet minder om.

Hij troont ons mee naar de linkerkant van zijn garage. Maar dat is geen garage meer, het is een patisserie van zijn vrouw en dochter, Rachida en Kawtar. De vitrines liggen vol met mooi opgemaakte koekjes, het ziet er smakelijk uit. Leuk hoor een gecombineerd bedrijf, carrosserie en patisserie.

We lopen verder en komen in de kleine souk. Hier slaan we onze eieren in, we hebben zelf lege eierdozen meegenomen. Ook kopen we een bakje olijven en mogen ook een kijkje nemen bij de kruiden. De man zelf moet even in de toko van zijn buurman een klant helpen, dus staan we op ons eigen achter zijn toonbank de kruiden te bestuderen.

We rekenen af en lopen over de brug weer terug richting camper. De brug is nu klaar, 2 jaar geleden was er geen brug meer. De brug heeft nu wel een ideale ‘hang’ hoogte maar je kunt niet meer op de leuning zitten.

Achter de brug liep je door de rivierbedding naar de andere kant, nu is daar een loopbrug gemaakt. Alleen jammer dat je door een gigantische plas moet om op die brug te geraken. Vanaf de brug heb ik een foto gemaakt van de enorme betonnen bak waar de rivier doorheen kan vlieden.

Op de terugweg lopen we weer naar Ali en gaan de patisserie binnen, genaamd ‘Sweet Yamna’, we gaan koekjes kopen. Nu is ook Kawtar aanwezig en zij spreekt goed Engels, waar ze trots op is.

We willen graag koekjes, hoeveel 1 kilo? In de vitrine liggen opgemaakte schalen en dat blijkt een kilo te zijn. Nee, dat is veel te veel voor ons tweetjes, doe maar een halve kilo. Kawtar loopt naar achteren en komt terug met een kartonnen schaal met daarop een halve kilo koekjes. Als ik het later tel liggen er wel 39 op, oeps, dat wordt uitdelen.

Op de toonbank staat een schaal met daarop mini-pizza’s. Ziet er ook erg lekker uit, maar nu even niet.

We lopen nu terug naar de camping want de lucht wordt onheilspellend grijs, we willen graag droog overkomen. Co loopt met de koekjes op zijn arm, hij zegt, ik hoef alleen nog maar een witte jas aan te trekken en ik kan koekjes verkopen.

Bij terugkomst loopt Toni nog even langs en dan grijpt onze achterbuurman Rob zijn kans. Of Co en Toni even willen helpen om zijn auto uit de prut te duwen. Rob en Wil zijn hier maandag aangekomen, voor de regenperiode. Op de plek waar ze nu staan verzamelt zich het water, wat ze niet konden weten, en hij voelde zo de camper met keggen en al wegzakken. Hij probeerde nog om er zelf uit te komen, maar de wielen zakten dieper weg.

Met 4 man sterk werd de camper weer op het ‘droge’ gezet. Nu zijn ze op een ander plekje gaan staan. Toni meldde nog dat waar de aarde licht ziet dat dat wel stevig is, maar waar donkere plekken te zien zijn moet je niet zijn. Maar ja, die waren er afgelopen maandag nog niet.

Als vrije verslaggever was ik toevallig ter plekke om het allemaal vast te leggen. ’s Avonds krijg ik een email van Rob dat ik het mag verwerken in ons verslag. 😉

Even na 16uur komt Ghadiza langs, die ‘soepmevrouw’. Ah, ça va? Oui, ça va tres bien. Shukran. Of we nog harira soep willen, natuurlijk willen we dat. Ze is aan het opscheppen in ons pannetje en vraagt 3 porties? Ja hoor, doe maar drie porties. De mensen hier zijn blij dat ze weer wat kunnen verdienen aan de toeristen. ’s Avonds zitten we er lekker van te smullen.

Ook de bakker, Balushi, rijdt weer rond op zijn fiets. ’s Ochtends met Brot, Brot, Brot. En ’s middags met ‘macaronen’ en andere zoetigheden. De bakkermevrouw hebben we nog niet gezien of gehoord. De kapper hebben we al voorbij zien schuiven en er rijdt een kleine auto rond met drinkwater. Het kost 35DH per tank. Maakt denk ik niet uit hoe groot je tank is. De grote waterwagen hebben we nog niet gezien.

De geiten kwamen weer langs en werden ruim voorzien van groenteresten. Het leven trekt weer aan onze ramen voorbij. Nezha, de ‘zaken’ mevrouw zien we ook weer langskomen. Ze wast de kleding, verkoopt pizza’s en tajines. Ze ziet er altijd mooi gekleed uit.

Ik appte nog met Wobbie, zij waren met hun camper vandaag bij Mohammed in de garage. Want ze hebben problemen met hun 220V aansluiting. Nu heb je die op deze camping niet nodig, maar het is toch wel fijn als alles weer werkt. Nu is het geval dat Mohammed zijn monteurs nog wel eens op de vrije plek aan het werk zijn aan campers. Maar op camping Trois Palmiers zijn ze niet welkom om te werken. Als ze dat willen moeten ze er voor betalen, hoe een zotte man, die gardien. Dus moesten Wobbie en Wim vandaag naar Mohammed toe.

De aansluiting is gemaakt dus ze kunnen op stroom, ze moesten immers nog een nachtje blijven op Trois Palmiers. Maar wat gebeurt er dan, een boom valt om en ook een muur, boven op een camper. Nee gelukkig niet die van hun. Anne en Nel die er ook staan kregen nog een deel op een bak achterop hun camper. Pfffff