2023 Marokko 15 maart

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als we een nieuw reisverslag hebben geplaatst.

Woensdag 15 maart 2023: Taroudant – Tata

Oh, oh, wat was het vandaag een leuke dag, van kop tot staart hebben we er van genoten. Maar we beginnen bij het begin. Even na 8uur rijden we rechtsaf weg van de camping. Dat houdt in dat we door een paar dorpjes komen, het is nog rustig, we komen een enkele brommer of fietser tegen. Het is een beetje nevelig wat een mystiek licht geeft. Na een stuk onverharde weg draaien we rechtsaf de N7 op. Op onze wegenkaarten staat die weg nog aangegeven als de R109.

Na een tijdje komen we dichterbij de Anti-Atlas en even later rijden we omhoog de bergen in. De weg is nergens recht, we slingeren voort en stijgen en dalen en hebben mooie uitzichten. Bij de dorpjes zien we veel groene akkertjes.

Het is een onwijs mooie route, qua landschap en het feit dat we af en toe door een dorpje komen. De weg is prima, goed asfalt en breed. Is ook wel eens lekker.

We komen aan in Igherm, maken een foto van het ‘vrijheidsbeeld’ en komen door het centrum waar we zo de markt oprijden, joepie, leuk. We rijden door de drukte heen en parkeren de camper zodra het kan. We storten ons in het feestgedruis.

Het is een regionale markt en in tegenstelling tot Tafraoute zijn de vrouwen heel kleurig gekleed. Af en toe zien we een zwart kleedje maar over het algemeen is het een mooi gekleurd onderkleed met daar overheen zwarte voile.

We lopen een tijdje rond waarbij ik veel contact heb met de vrouwen en meisjes. Ze zijn net zo nieuwsgierig naar mij als ik naar hun. Ze zijn heel vriendelijk en in voor een ‘praatje’. Wij groeten de mensen in hun eigen taal en dat levert altijd een lach op. En meteen staan ze stil en willen een praatje maken, in het Arabisch.

We vinden een plek om thee te drinken en bestellen een omelet, met uitzicht op de straat. De wereld trekt aan ons voorbij. Er stopt een brommertje, men rommelt er iets aan waarbij de hulptroepen aangroeien en een paar minuten later is alles weer weg.

Een oud mannetje stopt midden op straat, pakt wat geld uit zijn broekzak en telt zijn centjes, wat kan ik nog kopen?

We doen nog een rondje, gewoon voor de leuk en genieten van de mensen om ons heen, vooral van de kleurige kleding. Als we terug zijn in de camper lopen er 4 mensen voorbij, ze zwaaien. Na 30 meter draaien ze zich om, een vrouw maakt een foto van de camper en als ze naast ons komen is er weer een praatje, nieuwsgierige aagjes dus. Dat zijn wij ook zo op zijn tijd, niets mis mee.

We rijden mensen achterop die van de markt naar huis gaan. Twee vrouwen gebaren ons tot stilstand, wat we doen, en vragen vervolgens om geld en een stylo. Jong geleerd, oud gedaan.

Tot aan Igherm was het landschap onwijs groen, gemixt met geel bloeiende venkel en koolzaad. Na Igherm wordt het landschap compleet anders. Gekamde bergen noem ik ze zelf, het is net of ze met een grove kam door de bergen zijn gegaan. Voeg daar de kleuren groen, goudgeel, rood en zwart bij en je hebt een beetje een surrealistisch beeld, allemachtig prachtig.

Ik ben voor het fotograferen en filmen naar achteren gelopen, op bed gekropen en uit het achterste dakluik plaatjes gemaakt, 360º vrij uitzicht.

We laten de gekamde bergen achter ons en komen nu in het bruine gedeelte met grof gevormde donkerbruine bergen die net op grote chocolade moppen lijken. Ook weer mooi. De vrouwen die we zien zijn in het paars en blauw gekleed.

We stoppen bij een paar dromedarissen met 2 kleintjes. De zwarte is waarschijnlijk nog heel erg jong en is lekker aan het drinken.

Verderop stop ik weer om te kijken naar welke camping we zullen gaan. We staan stil voor een oprit naar een huis, er is een vrouw met 2 kindertjes op het erf. Ze zwaait en komt naar ons toe gelopen. Of we thee willen drinken, nou dat willen we wel hoor.

We lopen naar binnen en maken kennis met de familie, ze wonen in dit huis met 14 mensen. Papa Hoessein, mama Fatima, zoon Mustapha met zijn vrouw Zina, dochter Khadija die net buiten was en nog een paar kinderen en kleinkinderen. Het is een groot huis met een nieuw deel in aanbouw, ieder gezinnetje krijgt zijn eigen woondeel met een centrale keuken.

We nemen plaats in de mooie salon. Er komt thee, zonder suiker, met koekjes en nootjes op tafel. Mustapha spreekt een beetje Frans, de anderen spreken alleen Amazir. Een dochter van Fatima, Maryam genaamd, zit op de grond, ze is vanaf gaar geboorte blind. Ik geef haar een knuffel wat ze wel heel leuk vindt. Ze gaat ook naar school en leert daar via de braille methode, wat tof voor haar dat ze een opleiding kan genieten.

Ik laat wat foto’s zien van onze families, trouwfoto’s van 42 jaar geleden (broekies waren we toen) en foto’s van ons in Marokkaanse kleding. Zina vraagt of we tajine blijven eten en of ik dan hun traditionele kleding aan wil. Oh, wat leuk. Toen we net in de keuken waren vertelde Zina trots dat er een vis-tajine op het fornuis stond, het rook ook heerlijk.

Even later zitten we met een aantal van de familie aan de vis-tajine, die niet alleen heerlijk ruikt maar ook erg lekker is.

Dan komen Zina en Khadija met kleding aan. Een paarse doek met witte stippen wordt om mij heen gedrapeerd en ik krijg een mooie armband en ring om. Natuurlijk worden er foto’s gemaakt, ik moet van Khadija helemaal poseren.

Dan wordt er kleurige kleding aangedragen, de kleding die we in Tafraoute wel bij de kledingwinkeltjes zien hangen. Ik wordt aangekleed en krijg een hoofdsieraad op en kettingen om, een prachtig geheel. Wel erg warm, de thermometer gaf 35º aan toen we hier stopten. En dan te bedenken dat de vrouwen dit hier altijd dragen. Maar ik vind alles erg mooi en leuk.

Dan is Co aan de beurt, hij krijgt een djellaba aan met een fez op zijn hoofd. Nu zijn we echt een stelletje, haha. Aan Khadija is een fotografe verloren gegaan. Ze maakt een complete reportage. Eerst moet ik op een kussen zitten met Co staand achter mij, dan moeten we omdraaien. Ik houd eventjes mijn duim boven Co zijn hoofd wat een hoop gelach oplevert. Nee hoor, wij gaan gelijk met elkaar om.

Dan worden we naar buiten gedirigeerd door fotografe Khadija, ze wil foto’s maken in de tuin en bij het ‘zwembad’. Het zwembad is een groot waterbassin die de tuin van de familie van water voorziet. De tuin is niet een siertuin maar een groot veld met tarwe erop.

Het bassin is ‘open gezet’, er stroomt water door een lemen levada die de tuin van water voorziet. We moeten neerhurken bij het water voor een foto en op de lemen rand plaatsnemen voor een foto. En dan nog in het tarweveld, waar we voorzichtig in gaan staan, het is immers voedsel. Het levert allemaal leuke foto’s op. Co staat nu zelf een keertje voor de camera, tijdens ons werkzame leven stond hij altijd achter de camera.

Dan nog even bij het zwembad. De trap wordt vrijgemaakt van het ijzerdraad, dat ligt erop zodat de kleine kinderen niet bij het water kunnen komen. Safety first. Tot slot laat ik de camper aan de vrouwen zien, ze zijn onder de indruk van ons huisje op wielen. Dan nemen we afscheid en rijden door naar Tata. Bye, bye, slemma.

We rijden Tata binnen en settelen ons op camping Palmier. Ik las in de NKC app dat hier wat schaduw is van de bomen. Maar in die schaduw staat alles al vol. We kijken er van op dat het nog zo druk is. We zijn de enige Nederlanders. Er is een Duits stel een Belgische camper, de rest is alles Frans. Zo te zien staan er een aantal al iets langer.

We lopen tegen half 6 naar het plaatsje waar het uitgestorven was toen we binnen kwamen. Misschien is het nu wat drukker. Maar het is nog steeds rustig. Bij een winkeltje met een Maroc Telecom bordje laden we onze telefoon op met beltegoed, daar zit ook een beetje sms tegoed bij. We willen wat foto’s naar de familie sms’en, ze hebben geen whatsapp. Maar na 3 foto’s is het tegoed op, dat gaat hem niet worden dus. Jammer, een volgende keer brengen we ze een paar afgedrukte foto’s.

Het was bij binnenkomst in Tata 35º, we brengen de avond in gepaste rust door. Genieten van de gemaakte foto’s, ik heb nog een klus voor de boeg, foto’s uitzoeken en verslag maken. Maar dat doe ik met veel plezier, zeker van zo’n leuke dag.

Het hoogste punt was op 1736m, het laagste op 244m. De thermometer tikte de 37º aan, best wel warm, pffff. We hebben 195km gereden over een goede weg. Bekijk hier het filmpje van deze mooie route.

De coordinaten van camping Palmier: N29.75295, W7.9743