Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.
Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als we een nieuw reisverslag hebben geplaatst.
Woensdag 15 februari 2023: Taroudant – Tafraoute
Een ding is zeker, je hoeft op deze CP niet in de rij te staan voor de douche. Er is nl. geen warm water. Nou malen wij daar toevallig niet om. 😉 Alleen jammer dat het een zacht straaltje was, je moest je best doen om nat te worden.
Kwart voor 10 rijden we weg van de CP, we gaan op visite bij onze Belgische campervrienden, Ingrid en Willy. Willy hebben we gisteren gesproken, Ingrid is nu ook ‘thuis’. Het is erg gezellig, en leuk om ze weer te zien en bij te praten.
Rond kwart over 12 rijden we weg, waar naar toe, we weten het zelf nog niet. Het is druk in Taroudant, het regent volop, het is eigenlijk gewoon triest buiten. Er is onwijs veel water op de weg, de auto’s veroorzaken een giga fontein als ze er door rijden. Ook de greppels zijn goed gevuld.
We rijden Taroudant uit, gaan over de lange brug over de brede rivier en draaien linksaf de P1723 op, op naar Tafraoute. We hadden eerst het idee om naar Tiznit te gaan, maar we zagen verderop wat opklaringen en gingen meteen die kant op, laat het nou in de richting van Tafraoute zijn, haha. We zien wel hoe het daar is, het is toch overal hetzelfde weer, nat en koud(er).
We komen langs een paar houtskoolbedrijfjes, maar er is geen reuring, wat niet onlogisch is gezien de nattigheid.
Dan komen we bij de bergen en slingeren ons langzaam omhoog. We krijgen prachtige vergezichten met grote wolken erboven. Wat een intense kleuren heeft de natuur voor ons in petto, mooi hoor.
We komen door dorpjes met veelal betonnen huizen, maar verder van de weg af zijn er ook lemen gehuchten, in de kleuren van het landschap. Er zijn ook wat akkertjes, maar lang niet zoveel als dat we al gezien hebben. Het is hier veel meer onherbergzaam, met onwijs veel stenen op de velden.
We zien de eerste vrouw lopen in de klederdracht die we ook in Tafraoute zien, zwart met een gekleurde rand aan de zoom. De stalen deuren hebben weer allerlei kleuren. Dan is daar opeens de zon, welkom zon, lekker hoor. En alles ziet er gelijk nog mooier uit.
Maar het is van korte duur, we rijden zelfs een langere tijd door de wolken, of mist net zo je het noemen wilt. Af en toe staat er een boom met mooie bloesem, maar ze moeten nog op gang komen.
We komen aan op de splitsing waar de R105 uit Igherm erbij komt. Daar gaan we rechtsaf naar Tafraoute. In dit dorp liggen ook ik weet niet hoeveel stenen. Maar ze hebben wel een voetbalveld, vrijgemaakt van onregelmatigheden. En een kunstwerk zoals de blauwe stenen in Tafraoute.
Dan komen we bij de rotonde waar je rechtsaf naar Agadir gaat en linksaf naar Tafraoute, nog een klein stukje dan zijn we er. Maar dat is best nog wel een bochtig traject en steil. En dan krijgen we zicht op de Ammelnvallei, met aan weerzijden een gigantisch bergmassief, elke keer zijn we weer geïmponeerd.
We hadden eerst het idee om naar camping Vallée d’Ammeln te gaan maar we weten dat Wobbie en Wim, Toni en Annelies en Arjan ook in Tafraoute zijn. Wobbie en Wim en Arjan staan naast camping les Trois Palmiers. Toni en Annelies staan op de camping ‘sauvage’, oftewel het Keteldal, de vrije staplaats waar we alle Marokko reizen een aantal weken staan.
We stoppen op de weg voor camping Trois Palmiers en een man die langs loopt komt terug. Ik laat het raam zakken, hij stelt zich voor als Rob en zegt: welkom Co en Lia. Iemand die onze verslagen leest dus. Hij vertelt dat hij vast zit met zijn voorwielen en dat op de andere plek tussen de palmen 10 Duitse campers eruit zijn gehaald met een kraanwagen, ze konden geen kant meer op.
We rijden eerst de camping op, waar we al snel gesignaleerd zijn door Wobbie en Wim. We zien nog een bekende, Cor, we zullen er nog wel een aantal tegenkomen als het straks weer mooi weer wordt en iedereen deze kant op komt. Leuk hoor.
Nu blijkt het dat je op deze camping minimaal 2 nachten moet staan. Co vraagt aan de nieuwe gardien waarom? Omdat mensen anders één nachtje komen staan, hun watertank vullen, de was doen en weer vertrekken naar de vrije plaats.
Wij gaan eerst eens de boel verkennen op de vrije plaats. De toegangsweg gaat door een ‘sloot’, die gevormd is door het vele regenwater dat er gevallen is. We lopen naar achteren naar het gedeelte waar wij altijd staan en waar Toni en Annelies, een Oostenrijks echtpaar, staan. o.a. met hen fietsen en wandelen we altijd als we in Tafraoute zijn.
We mogen gelijk binnenkomen, doen een dikke knuffel en drinken een kopje thee. We verheugen ons al op de komende wandelingen en fietstochtjes.
Toni zegt dat we gemakkelijk door de ‘sloot’ kunnen, er komen en gaan elke dag campers. We zagen tijdens onze wandeling een paar campers met hun voorwielen diep weggezakt staan. Het is dus wel uitkijken waar je rijdt en stil gaat staan. Terwijl we bij Toni en Annelies binnen zitten komt er een NL camper aangereden die naast hun parkeert. Als we buiten komen om de camper op te halen spreken we even met de chauffeur en hij zegt dat het ging prima om hier te komen.
We lopen terug naar de camping, stappen in en gaan het ‘avontuur’ aan. We nemen de sloot, rijden via de paden naar achteren en even later staan we op een stevige ondergrond, met uitzicht op het dorp. Met de neus op het oosten, als de zon gaat schijnen vangen we meteen de warmte. We zijn er weer, in ons geliefde Tafraout, heerlijk hoor.
De gardien komt langs om het stageld te innen, 15DH, hiervoor is er ook nog bewaking tijdens de nacht. Wat zich verder allemaal hier afspeelt zullen jullie de komende tijd wel lezen. Het is een wereldje op zich.
Je wc’tje legen en de grijswatertank kan in het dorp bij de sani-zuil. Daar kun je ook water innemen. Overigens komt op de plaats regelmatig een waterwagen langs met bronwater.
Bekijk hier het filmpje van vandaag. We vonden het een mooie route met een goed wegdek. Het begin van de P1723 was rafelig en wat gebruikelijk is in Marokko, waar water over de weg komt zijn er beschadigingen. Daarna was de weg prima en erg rustig. We reden door een mooie omgeving.
Het hoogste punt van vandaag was op 1696m, het laagste punt op 204m. We hebben 2º op de thermometer gezien maar ook 12º.
De coordinaten van de camping ‘Sauvage’ in Tafraoute: N29.72114, W8.98407
 Terug naar 14 februari 2023 | Terug naar ‘overzicht‘ Naar ‘coordinaten‘ Naar ‘reisroute‘ | Verder naar 16 februari 2023 |