2023 Marokko 13 maart

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als we een nieuw reisverslag hebben geplaatst.

Maandag 13 maart 2023: Aourir

Vanmorgen om 9 uur sta ik met mijn was bij het washok, 10 minuutjes later komt Zadija aangelopen, mooi op tijd. Ik heb een bonnetje gekocht voor 7kg wasgoed, 60DH. 5 Kwartier later is het gereed en hang ik het op aan de lijnen van de camping. Het droogt als een tierelier 2,5 uur later is alles droog en in de kast.

Ondertussen bak ik brood, maken we een lekker komkommer-courgettesoepje en malen we pinda’s fijn voor de pindakaas. We hebben de ochtend nuttig besteed.

Rond 14uur gaan we fietsen, van kloof naar kloof heb ik de tour maar genoemd. 2 Jaar geleden hebben we deze route ook gereden, we vonden het erg leuk toen. Nu is het alleen behoorlijk warmer dan toen.

We rijden links de camping af en gaan geleidelijk aan omhoog. We komen door het 1e dorpje, Alma. Hier woont Lahcen, de eigenaar van de camping waar we staan. Er is een vrouwen associatie waar de gebruikelijke producten als argan, honing en amlou te koop worden aangeboden.

Nog iets verder omhoog en dan worden we beloond met een lange afdaling, met een prachtig vergezicht. We komen langs een stukje toerisme, er zijn cafeetjes met zicht op een riviertje en een palmenoase, we zijn in Tamzergourte.

Hier slaan we linksaf en rijden we weer omhoog. We komen door het volgende dorpje met de naam Inraren. Hier hebben we al snel contact met een oudere vrouw, die ons een oogverblindende tandeloze lach geeft. Ze heeft er zelf veel schik in en vindt het heel leuk om met ons te babbelen (in het Arabisch). Als ik vertel dat wij uit Holland komen begrijpen we van de jongere vrouw die er bij staat dat oma familie heeft in Nederland. Dit maakt ze ons duidelijk door in haar tepel te knijpen en met schalkse oogjes naar Co te kijken. We snappen het hoor, haha.

Ze houdt constant haar hand op mijn arm en vraagt of we thee willen. Dat willen we wel bij deze vrolijke vrouw. Maar de jongere vrouw die er ook bij stond en inmiddels naar haar winkeltje is gegaan heeft er duidelijk geen zin in. Nu even niet. Ook goed hoor, we gaan gewoon weer verder met onze toer.

In het volgende dorpje Ankrime staan twee vrouwen met elkaar te praten. Ze zien ons aankomen en we worden aangesproken in het Arabisch. Daar wij de mensen begroeten in hun eigen taal denken ze, logisch, al gauw dat we Arabisch verstaan en spreken. Oei, niet genoeg om te converseren. Maar dat geeft niets hoor, we worden door Fatima uitgenodigd om thee te drinken bij haar. Als we meelopen blijkt ze een winkeltje te hebben met honing, amlou en arganolie.

Er worden twee stoeltjes aangerukt en Ayoub haar zoontje komt direct naar ons toe zo ook zijn zusjes Maryam en Leila. Ayoub spreekt Frans en is daar trots op. Fatima gaat naar binnen om thee te maken, zonder suiker. Wij vragen aan Ayoub of hij cactushoning heeft. Ja, dat heeft hij. Maar ook hij komt met euforbia aan zetten. Het plaatje op het etiket lijkt wel wat op de bolcactussen die we vaak zien. We proeven een beetje maar het geeft toch niet de ‘bite’ in de keel die we van cactus honing gewend zijn.

Er komt brood op tafel met olijfolie, arganolie, honing, amlou en thee. Mangez, mangez, eet, eet. Wij hebben 8 jaar geleden een keertje argan olie gekocht en dat vonden we ronduit vies, wat een overheersende smaak was dat. De argan olie die Fatima op tafel zet is best wel lekker te noemen, smaakt een beetje naar pinda’s.

De amlou is ook heerlijk, daar willen we wel wat van mee. Een kilo, is de vraag? Nee joh, dat is veel te veel, doe maar een ‘skilo’, een halve kilo. De amlou van Fatima is van amandelen met arganolie. Ze doet er nog een beetje honing door en dan gaat het in een pot op de weegschaal en nemen we een halve kilo mee. Lekker hoor.

We nemen afscheid en rijden het dorp uit, verder omhoog de volgende kloof in. In de rivier beneden ons wordt gezwommen en op de wal gepicknickt. Het is er goed weer voor, het is best wel warm tijdens het stijgen.

Dan dalen we af in een andere kloof, ook hier veel palmbomen en we zien groene akkertjes. Het ligt er allemaal fris en fruitig bij. De weg is kronkelig en het gaat op en neer. Er waait een ‘frisse’ wind door de kloof, is wel aangenaam.

In deze kloof is er ook wat water in de rivier beneden ons. We komen langs een zwemplek en die wordt goed gebruikt door allemaal jongens, er is geen meisje te zien.

Dan rollen we Aourir binnen, het is rustig op straat en heel erg stoffig. We zoeken een winkeltje om internet tegoed te kopen. Er zijn wel een aantal uithangbordjes van Maroc Telecom maar juist die winkeltjes zijn allemaal dicht.

Als ik een winkeltje zie met het uithangbord staat er een oudere mijnheer in die alleen Arabisch spreekt. Ik kan hem duidelijk maken dat ik een opwaardeerkaart wil voor internet. Ik koop 50DH voor het geval het toch niet een goed kaartje is. We vullen het later nog wel weer aan. We tanken geld bij de bank en rijden dan terug naar de camping. Onderweg passeert ons nog een oude auto met de uitlaat op het dak. Zal hij wel weten dat die eigenlijk onder de auto moet???

Bij de camper worden we begroet door de camping poes die lekker in onze stoel ligt. Als we in de camper zijn ligt ze op het stoepje voor de deur, lekker makkelijk met uitstappen. Maar ach, ze is wel lief. Probeert af en toe om binnen te komen maar dat houden we goed in de gaten. Verboden voor poesjes.

’s Avonds is er een mooie zonsondergang.

We hebben 35km gefietst met 550 hoogtemeters. Het laagste punt was op 20m, het hoogste op 410m. Bekijk hier het filmpje van deze tour.