Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.
Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als we een nieuw reisverslag hebben geplaatst.
Vrijdag 10 maart 2023: Tafraoute
Vanmorgen rijden we om half 10 naar de garage van Ali Ben Abou. We hebben in NL schade gereden aan de bumper en dat willen we graag gerepareerd hebben.
De eerste twee jaar van ons Marokko verleden hebben we samen gereisd met Cees. En Cees kwam graag bij Ali, er was dan ook altijd wel iets te doen aan zijn camper. Hij werd altijd ontvangen door Ali alsof hij familie was. We zagen in de garage van Ali op een gedenkbord het overlijdenskaartje van Cees hangen. En hij had ook nog een ingelijste foto van hun twee samen.
De mannen gaan aan het werk en wij ook, alleen dan iets meer ontspannen. We gaan fietsen met Frank, Ria en Gerrie. Een nieuwe route naar een bergdorpje Ayigdh.
We rijden eerst langs de hoed van Napoleon en na verloop van tijd slaan we linksaf de weg op richting Ait Mansour. We gaan gelijk gestaag omhoog middels een paar haarspeldbochten. Het uitzicht is mooi, het is wel kaal maar heel kleurrijk, het lijkt wel goud wat er blinkt.
Het dorpje komt in zicht, op de wegwijzer staat een puur langere naam als op de kaart van Komoot: Douar Ayegd Zaouiat Moulay Elhaj. Laten we het maar houden op de naam die in Komoot staat: Ayigdh.
Er komen drie vrouwen aangelopen die ons aanspreken. Ze hebben hele verhalen maar in het Arabisch. Er loopt ook een kleine zwarte hond met ze mee. Ria is er als de kippen bij en staat al gauw met de kleine in haar armen. Volgens Frank springen nu alle vlooien over, haha. We gaan verder en het hondje ook alleen de andere kant op, die loopt nog steeds met de dames mee.
Als we in het dorp aankomen zien we in de verte de verblijfplaats van Moulay Elhaj, alleen zal hij er zelf niet meer zo van genieten, het is een marabout.
Dan is daar opeens een mannetje die Co aanspreekt en een heel verhaal afsteekt in het Arabisch. Hij gaat er helemaal van uit dat Co hem volledig begrijpt. Co knikt kennelijk op de juiste momenten ja en nee want hij gaat maar door.
Hij duwt Co zijn Nokia telefoon in zijn handen, nee joh, ik heb al een telefoon. Dan kust hij Co op zijn arm en even later is er een innige omhelzing, kennelijk valt Co in de smaak. Kan ik me wel voorstellen hoor, ik vind Co ook heel leuk. ♥️
In het dorp aangekomen zitten er twee mannen langs de weg in de schaduw van een muur. We parkeren de fietsen en zien daar een mama hond met 4 pups. Ze zien er wel redelijk goed uit, mama is 3-poots aangedreven, ze mist een voorpootje.
We lopen het dorp in. Het eerste gedeelte is vooral leem wat de klok slaat, het meeste in vervallen staat. De brokken liggen zelfs op het pad. En er zijn maar weinig mensen te zien of te horen.
Boven in het dorp zien we betonnen huizen staan, die vervangen de lemen huizen, die terug gegeven worden aan de natuur. Zal nog wel een tijdje duren voor ze helemaal vergaan zijn. Dan blijven natuurlijk nog de stenen over die in de muren verwerkt waren.
De plaats telt twee moskeeën, eentje in het lemen gedeelte die wel wat onderhoud kan gebruiken. En eentje verderop waar de betonnen huizen staan. Die ziet er nieuwer en beter uit.
Dan treffen we een mijnheer die een gat in de grond aan het maken is. Hij stopt meteen met werken en wil ons wel iets vertellen over het dorp, hij spreekt goed Frans en is daar trots op.
Er zijn op dit moment ca. 60 mensen in het dorp, waar die zijn, wij zien ze niet. In de zomer zijn er meestal zo’n 130 gezinnen aanwezig, ook hier zijn het dus 2e huizen van de rijkere Marokkanen. Co vraagt of hij de burgemeester is. Nee hoor, die woont in Tafraoute, daar vallen alle dorpjes in de omgeving van Tafraoute onder.
We komen terug bij de fietsen en concluderen dat dit een eenmalig ritje is, er is niet zoveel te beleven in het dorpje. We nemen plaats op een muurtje bij de fietsen en de jonge hondjes en nuttigen onze meegebrachte lunch. Frank loopt rond en vindt een schaaltje. Die wordt gevuld met water uit de grote watertank die er staat en de hondjes drinken het graag op.
We rijden dezelfde route terug. Als we bij de doorgaande route aankomen loopt daar de kleine hond die we eerder bij de drie vrouwen zagen lopen. De drie vrouwen zijn kennelijk in een auto gestapt en het hondje is achter gebleven.
Tijdens de afdaling hoor ik mijn telefoon overgaan en zie ik in mijn spiegel niemand meer achter mij, Co is al door. Ik stop en zie dat het Ria is die mij probeert te bereiken, oei, er zal toch niets zijn?
Ze belt dat het hondje achter hun aan kwam, ze hebben besloten om het hondje terug te brengen naar Ayigdh, wij kunnen verder rijden ze vinden hun weg wel. Gerrie rijdt met ons mee.
Als we bijna beneden zijn zien we een nieuwe stuwdam waar we naar toe fietsen. Er staat niet bijzonder veel water in, het heeft wel veel hoger gestaan zien we aan de wallenkanten.
We komen terug bij de camper bij Ali. De bumper staat in de ‘plamuur’ en de stootbumper die achter onder de normale bumper zit is er onderuit gehaald. Die wordt uitgedeukt en opnieuw gespoten.
Er is een Fransman naast ons komen staan. Hij heeft eerder de bumper van zijn camper bij Ali laten spuiten en komt ‘verhaal’ halen. Er zit een oneffenheid in. Ja wat wil je nou, dit is Marokko. Als je helemaal gaaf spuitwerk wilt moet je het in Frankrijk laten doen en dan ook je portemonnee meer open doen. Het spuitwerk gebeurt hier nu eenmaal buiten en dan kan het gebeuren dat het niet helemaal glad is na het drogen, so what. Ali doet er verder niets mee.
Als Ali onze bumper gaat spuiten met grijze verf zien we de nevels richting de witte camper van onze Franse buurman waaien, oei hij krijgt nu ook nog een ‘souvenir de Tafraoute’ erbij. Maar onze bumper ziet er weer piekfijn uit.
Frank en Ria komen langs, ze hebben het hondje naar het dorpje terug gebracht. Het dronk 2 bakjes met water leeg. Ria zei; als hij op dat moment weer achter ons aan was gekomen had ik het meegenomen. Terwijl we staan te praten is er een dienst gaande in de moskee die over de luidsprekers gaat, wat een kabaal, we kunnen elkaar amper verstaan. Het was vanmiddag ook erg druk met alle mannen die naar de moskee liepen.
We rekenen af met Ali, 700DH plus nog wat extra voor de mensen die bij hem werken. Ali geeft aan dat we kunnen blijven staan voor de nacht dan zijn we dichtbij het feest. Juist daarom gaan we straks terug naar de camperplaats.
We lopen naar het feestterrein en bezoeken de grote tent. Ik wil graag nog van die leuke kettinkjes kopen, gemaakt van de djellaba knoopjes. Ze zijn er wel maar niet de mooie gekleurde die ik wil.
Op het plein buiten is het gezellig druk vooral met vrouwen, het ziet er zwart van. Nou kan dat gauw want zwart is de kleur van de kleding.
Als het begint te schemeren rijden we terug naar de CP. Toen we vanmorgen wegreden dachten we, we zien het wel of onze plek nog vrij is vanavond. En ja hoor de plek is nog vrij. Als ik uitstap zie ik de afdruk van ons matje nog in het zand, we staan bijna op dezelfde plek als de afgelopen 3 weken.
We hebben 29.5km gereden met 530 hoogtemeters. Het was best wel warm te noemen, maar tijdens het fietsen heb je er dan niet zoveel erg in. Het laagste punt was op 1000m, het hoogste op 1410m. Bekijk hier het filmpje van vandaag.
 Terug naar 8 en 9 maart 2023 | Terug naar ‘overzicht‘ Naar ‘coordinaten‘ Naar ‘reisroute‘ | Verder naar 11 maart 2023 |