2023 Marokko 1 april

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier. 

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als we een nieuw reisverslag hebben geplaatst.

Zaterdag 1 april 2023: Oued Laou

Het was vannacht bijzonder rustig hier, geen geblaf, geen gepraat, geen moskee en zanger, gewoon rust, heerlijk.

We doen rustig aan vanmorgen. Het zonnepaneel gaat weer eens naar buiten en behoeft een dweiltje. Want ook in de garage vang je stof onder het rijden. Co haalt de fietsen eruit en ook die krijgen een doekje om het stof te verwijderen. Zal vanmiddag wel weer nodig zijn, we gaan straks fietsen, ook over onverharde paden.

Maar eerst probeert Co een roofvogel op de gevoelige plaat te krijgen, maar hij blijft een beetje ver weg om een knappe foto te maken. Hij is wel mooi, zien we door de verrekijker. 

Dan maar een andere vogel die net langs vliegt, en nog één. De leeuweriken en zwaluwen zijn te snel voor zijn lens. Er zijn ook nog andere ‘vogels’ te spotten, mensen die in het veld aan het werk zijn.

Om kwart voor 12 fietsen we weg van de camping, over het zandpad naar het dorp. Als we daar zijn merkt Co dat er op het schermpje van de GoPro een kreet staat. De bril gaat op en er staat dat het geheugenkaartje er niet in zit, chips, dan moeten we terug. Dus om 5 voor twaalf zijn we weer terug. Maar niet voor lang, deur open, kaartje gepakt, in de camera, deur op slot en fietsen maar weer.

In het dorp staat een moskee met een achtkantige toren, apart. Op een muur er tegenover is een mooie muurschildering aangebracht van twee vrouwen en het aardewerk wat je hier veel ziet.

We rijden een half uurtje waarin we straf omhoog rijden, in de zon dus het is best wel warm te noemen. Het uitzicht wordt steeds mooier.

Het pad blijft omhoog gaan, het is werken geblazen. Gelukkig hebben we goede ondersteuning, op te straffe stukken zetten we een tandje bij met de ondersteuning, we hebben het tenslotte niet voor niets. Het is bijzonder groen in de diepte, het is een prachtig gezicht.

In NL rijd je wel eens van kerktoren naar kerktoren, hier is het van moskee naar moskee. We zien elke keer de volgende al weer staan. Elk gehuchtje heeft zijn eigen moskee. We komen in een volgende vallei en zien in de verte de N16 liggen. 

Er staan paarden en muildieren in de wei, mensen zijn aan het werk op akkertjes en koetjes worden verplaatst. Kortom het is hier campestre.

Voor ons gevoel stijgen we maar door, er zal toch een keertje een afdaling komen, zou je zeggen. Als ik op het kompas kijk zie ik dat we op 440m hoogte zitten. Doordat je in de bergen bent heb je het gevoel dat je hartstikke hoog zit, maar we begonnen natuurlijk op 0m. We rijden van vallei naar vallei en uiteindelijk zien we Oued Laou weer in de diepte liggen.

Dan beginnen we aan de afdaling, het is over de wit gekleurde weg die we in het begin aan de andere kant van de vallei zagen liggen. 4 Jaar geleden zijn we over die weg omhoog gereden in een ronde die linksom liep. Toen was het nog een onverhard breed pad. 

Als we weer een keertje stil staan, deze keer om de handen te ontlasten van het remmen, horen we een kuchje achter ons. Bij een mooi huisje staan twee meisjes te zwaaien, ze dachten zullen die mensen ons nou niet zien hier. Dan maar even hoesten, haha.

Als we lager komen zien we de transport mixte busjes terug komen van de markt. Vol geladen met mensen, goederen en hooibalen. Zowel in als op de auto. Wij staan stil aan de kant maar daar wil de auto nu net stoppen. We dachten eerst dat hij een grapje uit wilde halen maar hij wil hier echt stoppen. Als we later kijken is het begrijpelijk want het is een onwijs steil deel waar we stil staan en in de kant is het enige waar hij veilig kan stoppen. Als er een andere auto aan zou komen rijden van beneden kan hij er niet langs maar hij kan ook niet stoppen en dan weer op gang komen.

We kijken het eens aan. Er komen allerlei mensen uit de auto, ook twee vrouwen met erg mooie kleding aan. Wat hebben ze mooie gezichten en een stralende lach. Er worden allerlei tassen uitgeladen, de boodschappen zijn weer gedaan. In de auto zitten vaak de vrouwen, op het dak zijn het vooral mannen en jongens.

Verder naar beneden rijden de dockers, vooral met vrouwen er op. De dockers rijden de kortere afstanden vanaf het dorp, wat logisch is. Als ze de mensen en spullen hebben gelost racen ze zo snel mogelijk weer terug. Er is maar één keer in de week markt dan moet het verdiend worden.

We komen langs een school en die is zo mooi en vrolijk beschilderd dat ik er een paar foto’s van maak. Prachtig hoor, daar wordt je toch blij van. Ik had wel op zo’n school les willen hebben.

Dan is het ook voor ons markttijd. In het dorp zoeken we een plekje om onze fietsen te stallen. We zijn het kettingslot vergeten dus moet het een veilig plekje zijn. Ik zie een grote winkel waar allemaal volle zakken in liggen. Zal wel iets van graan en meel zijn.

Ik vraag aan de man achter de toonbank of we onze fietsen bij hem binnen mogen zetten. Dat is geen enkel probleem dus even later lopen we met de meegenomen rugzak, met daarin de waardevolle spullen, naar de markt. De helmpjes en tassen laten we er aan hangen.

Het is inmiddels 15uur. Vier jaar geleden was de markt om die tijd op zijn hoogtepunt, nu gaan de mensen al naar huis en raken de kramen al wat leeg. Misschien stopt men eerder vanwege de Ramadan? De vrouwen gaan waarschijnlijk wat eerder naar huis om te koken. Het is immers een familie aangelegenheid, het eten met elkaar rond 18.45uur.

We kopen eitjes, aardbeien (die er erg goed uitzien), courgettes en komkommers. We betalen eerlijke prijzen voor goede spullen.

We vinden dit één van de leukste markten in Marokko. Vooral vanwege het feit dat er veel vrouwen aanwezig zijn, ook als verkoopsters. Ze hebben kleurige kleding aan en strooien hoeden op, vaak met pompoentjes. Ook de mannen dragen strooien hoeden. Het is rommelig maar toch ook weer geregeld. Maar vooral is het erg stoffig allemaal.

De vorige keer hebben we een tijdje op de ‘tribune’ gezeten, tussen het aardewerk. Dan heb je een leuke kijk op het geheel. Nu zijn we wat aan de late kant voor de markt zelf dus lopen we er over heen.

We lopen terug naar de straat, auto’s worden volgeladen. Er wordt nog een paar keer getoeterd, zo van, instappen we gaan. Een schuifdeur wordt na de laatste passagier dicht geschoven door een man, die nog net achter op de bumper in kan stappen en zich vasthoudt aan de open achterdeur. Gas op de plank en rijden maar, op naar huis.

Er staan een paar auto’s die ingericht zijn als kantoor. Waarschijnlijk kan je hier wat zaken regelen waar je anders voor naar een stad moet. Een mannetje is aan het duwen en trekken aan de goederen in zijn kruiwagen, het moet er onderweg natuurlijk niet uitvallen. Zo, nu zit alles goed, hij kan op weg naar huis.

We lopen naar het magasin om onze fietsen op te halen. Ze staan er nog precies zoals we ze achter gelaten hebben, fijn zo. Als we langs de toonbank lopen wil ik wat Dirhams geven voor het parkeren en opletten, maar Mohammed wil er niets voor hebben. Ik zeg lachend je bent een lieverd. Hij verstaat me niet maar begrijpt het wel. Shukran.

Onderweg naar de camping zien we in een zijstraat een grote hooiwagen staan en verderop in het dorp staat ook zo’n wagen. Die levert het hooi aan huis, een soort van SRV-hooiwagen, uw ‘boodschappen’ thuis bezorgd.

Om kwart voor 4 zijn we terug op de camping, daar nemen we onze rust in de schaduw, de zon is nog best wel fel. Dan komt het leuke deel, het nagenieten van de dag met foto’s en filmpjes. We gaan gelijk aan het werk, want veel foto’s betekent dat ik meer tijd nodig heb voor het verslag. Maar dat is geen probleem, ik doe het graag.

Aan het einde van de middag gaan we alvast afrekenen, morgen gaan we weer op reis. De camping is van twee broers, ik begrijp dat ze Abdou-Achmed en Abdou-Sellah heten. De vrouw die gisteren onze tajines heeft bereidt is een nichtje, een dochter van hun zus. De camping  is er nu 10jaar. Wij hebben er nooit weet van gehad. Maar het is een plek waar we terug gaan komen. Het is een beetje paradijselijk hier. Het kost 40DH per nacht en de tajine was 75DH. De nota wordt in het zand geschreven, waarvan akte.

We hebben 33,4km gefietst met 790m hoogtemeters. Het laagste punt was op 0m, het hoogste op 580m. We hebben er met marktbezoek bijna 4 uur over gedaan. Bekijk hier het filmpje van deze fietsrit.


Terug naar 31 maart 2023
Terug naar ‘overzicht
Naar ‘coordinaten
Naar ‘reisroute

Verder naar 2 april 2023