2021 Marokko 30 januari

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Zaterdag 30 januari 2021: Ait Brahim – Marrakech

Gisteravond was het nagenoeg volle maan, hij is al een beetje aan het afnemen. Maar de maan geeft onwijs veel licht, je kunt de dorpjes beneden ons zien liggen.

Ik maak een foto met de iPhone, die pakt een tijdopname, alleen toont het niet wat wij met het blote oog zien. Maar het is ongelooflijk wat de iPhone ervan gemaakt heeft, zie foto hieronder. Het is natuurlijk niet scherp maar het is verbazingwekkend dat hij de kleuren zo goed weergeeft.

De zon komt op, we maken een timelapse filmpje, dat blijft heel erg leuk. De camera maakt om de seconde een beeldje, dus zie je in het uiteindelijke resultaat de zon redelijk snel het dal verlichten. De film onderaan deze pagina opent met deze zonsopkomst in het dal.

De huizen in het bovenste dorpje staan in het warme ochtendlicht op te warmen. Even later zie je de mensen uit hun huizen komen. Schapen met lammetjes worden uit de stal gehaald, bij een huis staan 2 koeien en een ezel, een mevrouw is op het dak kleden aan het luchten en mensen staan heerlijk in het zonnetje, haar warmte in zich op te nemen. Kortom, Marokko ontwaakt. De lucht is mooi roze.

Tijdens de timelapse opname zien we beneden op de weg een man op een muildier en een man te voet aan komen lopen. Ze komen naar de weg op het moment dat er een witte mix transport auto aan komt rijden.

Die stopt en even later wordt het muildier gekeurd, kennelijk is het dier te koop. De oren en het gebit worden bekeken, het zadel gaat er af, de vacht wordt gekeurd. De staart wordt omhoog gehouden en de hoeven krijgen een inspectie.

Dan gaat het zadel er weer op en moet de jongeman heen en weer rijden. Aan het einde van de rit gaat er iets van hand tot hand. Of de verkoop een succes is geworden? We zullen het nooit weten….

Ze kwamen wel nog onze kant op gelopen, ik zeg tegen Co, nu komen ze aan ons vragen of we belangstelling hebben. Ja hoor, zet hem maar in de gang, haha. Maar vlak voor ons lopen ze de berg af, op weg naar huis.

Zie hier een filmpje dat ik vanuit de camper heb gemaakt.

Tegen half 10 vertrekken we van deze plek, er kwam helaas nog wel wat verkeer langs vannacht. Het lijkt me niet verstandig om ’s nachts over zo’n weg te rijden.

We werpen nog een laatste blik in het dal waar we het onderste dorp ook in de zon zien liggen. De weg gaat verder omhoog en we komen langs de eerste sneeuw. De weg is schoon.

Na 4km moeten we volgens TomTom rechtsaf, richting Almsa. Rechtdoor is er een brede weg met nieuw asfalt. De borden geven aan dat je zo richting Demnate gaat, 34km naar het noorden. Op het ‘retour’ bord staat Skoura 132km. En rechtsaf, waar TomTom ons heen wil hebben staat Almsa 10km, TomTom ziet de nieuwe weg niet.

Er komt een auto aangereden en we vragen of dit een nieuwe route is naar Demnate, de man bevestigt het, dan is de keuze gauw gemaakt, we gaan luxe rijden over de nieuwe weg. Deze splitsing is op dit punt: N31.567251, W7.004843 of anders geschreven; 31º34’02.11”N, 07º00’17.44”W

Er is al gauw een stuk waar modder over de weg is gegaan, nu al? Ja, nu al. En na 300m is er een passage waar heel veel water en modder op de weg ligt. Ernaast is een verhoging, een bypass in de hoogte deze keer.

Wij staan stil om het te bekijken, een auto rijdt ons voorbij en gaat de bypass op, we zien dat het behoorlijk ruw is, vooral bij het begin. Ik ga poolshoogte nemen en zie dat er een behoorlijk knik zit tussen het vlakke stuk en het pad omhoog. Dat gaan we niet redden. Voor de camperaars onder ons, het is net zoiets als de knik wanneer je een ferry op gaat waar je direct omhoog moet rijden.

We hebben nu drie opties:

Het linker spoor aanhouden en pootje baden en een modderbad
Het rechter spoor en de daar aanwezige modder vlak schuiven met onze achterkant
De oude route rijden en hopen dat die weg te doen is.

Doe maar c, we hebben geen andere keuze. Hier kunnen we niet verder, jammer maar helaas.

In het begin rijden we rustig aan, de asfalt is slecht, ruw en gaten zijn ons deel. Maar verderop wordt het beter, het is evengoed rustig aan rijden, maar dat vinden we niet erg.

We rijden van dorpje naar dorpje. Er zijn vragende kinderen, maar niet vervelend. Af en toe stoppen we en als we in het Arabisch groeten weten ze eigenlijk niet zo goed wat ze er aan hebben en vergeten ze te vragen, grappig.

We zien een aantal keren vrouwen langs de weg, lopend en op ezeltjes. Ze gaan hout verzamelen voor hun oventjes.

We komen door een gebied met heel veel bomen en geen huizen. Dan opeens is daar een stopbord. Hier komen we uit op de nieuwe weg waar we net op omgekeerd zijn. Coordinaten N31.669769, W6.93329 of anders geschreven; 31º40’11.17”N, 06º55’59.84”W

Dus suizen we nu over een brede weg met prima asfalt naar Demnate. Twee jaar geleden was dit stuk weg nog een grote grindbak. De oude route die we net achter ons hebben, is ons erg meegevallen.

Als we uitzicht krijgen op Demnate rijden we een stukje door een bos. Hier wordt vaak hardgelopen door de jeugd. Nu is er ook een oudere man aan het joggen, in zijn djellaba met sportschoenen aan. We steken onze duim op, toppie hoor.

We komen langs de vele lantaarnpalen, ze zijn prachtig, maar het zijn er weer zoveel.

In Demnate is het bedrijvig, het is net of er souk is. Maar die is op zondag. Het is kennelijk een punt waar veel wordt verhandeld. Bij een vrachtwagen staan de achterdeuren open, er staan allerlei producten in trays in de deuropening. De grossier komt naar je toe deze zomer…. In de achtergrond zie je een mix transport staan met schapen op het dak.

We rijden door de mooie poort van Demnate het centrum uit. Er komen allemaal volgepakte auto’s naar het centrum toe gereden. Een Marokkaanse Johan Cruijff fietst hard voor ons uit en verderop zijn ze een huis aan het bouwen. Die foto’s zijn later altijd leuk om te bekijken.

Een man is onderin bezig om cement te maken, het water komt uit een slang die hogerop uit de muur vandaan komt. Nog hoger aan het huis zijn twee palen bevestig, erboven een dwarse paal, en daar hangt een katrol aan. Zo worden de bouwmaterialen naar boven getakeld.

En overal zitten er gaten in de stenen, van de steigerdelen. Later worden die dicht gesmeerd en met stuc er op zie je er niets meer van.

We vervelen ons geen moment, er is langs de weg van alles te zien en te beleven. Als we voor een kopje thee stoppen langs de weg komt er een man op een ezel aan. Hij stopt aan de andere kant van de weg in een ‘kuil’ waar afval langs de kant ligt. Maar daar heeft hij geen belangstelling voor. Hij struint de kuil af op zoek naar brandbare spullen. Er ligt nog wel het een en ander aan dood hout.

We komen de eerste koeien tegen langs de weg, met herder. En uiteraard veel kuddes met schapen en geiten, en ezelkarren met groenvoer erop voor de koeien en schapen thuis.

Er ligt een vrachtwagen op zijn kant. Ze zijn de lading, een berg aarde, aan het overbrengen in een andere vrachtwagen, wat een klus. Alles gaat met de hand, het wordt in een bakje geschept en die wordt dan geleegd in de andere vrachtwagen, pfff.

Na de plaats Tamelelt slaan we rechtsaf de RP2118 op, richting Marrakech. Dit is een rustige weg met goed asfalt door een leuke omgeving. Het is er bijzonder groen, we zien veel schaapskuddes in de heuvels.

Er zijn velden met gele bloemetjes, het doet heel vrolijk aan. Een paar vrouwen zijn met hun kinderen aan het picknicken in zo’n veld. Aan de andere kant van de weg zijn ze bij een olijfboomgaard een watertoren aan het bouwen.

Dan komen we aan in Marrakech en is het gedaan met de rust. Ook hier is van alles te zien.

Een ruiter te paard, met ontbloot bovenlijf, heel on-Marokkaans. Een zwerm ooievaars hoog boven ons. Een van de vele koffiebarretjes langs de weg, de koffiebar zit achter in de laadbak. Twee mannen die aan een gebouw hangen, waar ze op een iele steiger staan en zich goed vast moeten houden als ze de kwast in de verf dopen.

We zien een verkeersbord wat aangeeft dat het verboden is voor ‘door dieren voortgetrokken karren’. Maar dat komt best wel veel voor in het straatbeeld, dus ook hier rijden ze gewoon rond.

We rijden langs de camping we gaan eerst onze gasflessen laten vullen bij de Afriquia gasstation, N31.729684, W8.09379 of anders geschreven; 31º43’46.86”N, 08º05’37.64”W. Deze keer betalen we 252DH voor twee volle flessen, iets minder dan de vorige keer maar toen waren beide flessen leeg.

Terwijl we staan te wachten zien we veel verkeer voorbij komen, ook heel veel brommertjes. Het is vaak het vervoermiddel voor het hele gezin, de zogenaamde familie uitvoering. Soms zitten ze er met 4 mensen op, papa, mama en twee kinderen. Eentje tussen papa en mama in, het andere kind voorop bij het stuur.

Verder kan er van alles op vervoerd worden, tot ladders aan toe. De zakken die normaal op de ezel worden gebruikt worden ook op de bagagedragers van de brommers gebruikt, kan er lekker veel in. Een man vervoert een pallet, hij is er op gaan zitten om het op zijn plek te houden. Een jongen zit achterop een volgende brommer en heeft een boodschappen trolley op zijn rug.

Na het gas vullen rijden we naar de Marjane voor de nodige boodschappen, vooral yoghurt want die was op. En Franse kaasjes, die zijn in de kleine winkels niet te koop. Het is heel erg druk in de Marjane. Onze temperatuur wordt bij binnenkomst gemeten, mondkapjes moeten op en de beugel van de winkelwagen wordt ontsmet, welkom terug in de grote stad.

Dan komen we aan op de camping en valt de rust weer op ons. Het is op de camping druk met Marokkaanse auto’s. Afgelopen week waren de scholen dicht, er zijn veel Marokkaanse gasten die verblijven in de tenten en hotelkamers. In het restaurant zitten ’s avonds een aantal gezinnetjes te eten.

Er zijn vogeltjes te spotten en een kat ligt heerlijk in het zonnetje.

We hebben 186km gereden. Het hoogste punt was op 2198m, het laagste punt op 392m. In de bergen was het lang 12º, eenmaal omlaag gereden werd het 27º.

We hebben een filmpje gemaakt van dit 2e deel van Skoura naar Demnate. Bekijk het hier……

Resume over de route Skoura-Demnate:

De eerstkomende 4 jaar zullen we deze route niet rijden. Ze zijn van twee kanten bezig aan de weg. Vanaf Demnate zijn de 1e 34km vernieuwd. Maar er zitten toch al passages in die problemen kunnen opleveren. Voor ons was dat vanaf Skoura al na 300 meter.

Vanaf Skoura zijn ze ook met de weg bezig. Alleen op het stuk waar je door de kloof rijdt wordt nog niets gedaan. Gedurende 12km zijn er best wel lastige stukken bij.

Je moet deze route niet rijden als het net gesneeuwd of geregend heeft of als het regent of sneeuwt. Het moet minstens 2 weken droog zijn.

Wij schatten dat het nog zeker 3 a 4 jaar zal duren voordat alles vernieuwd is. Maar in die tijd kunnen er ook weer veel slechte plekken bij komen. De tijd zal het leren.

Als je niet avontuurlijk bent aangelegd moet je deze route zeker niet gaan rijden. Als je dat wel bent is het een uitdaging en je rijdt door een bijzonder mooi landschap. Het vereist wel enige bodemvrijheid.