2021 Marokko 3 februari

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Woensdag 3 februari 2021: Marrakech – Tinmel

Vanmorgen komt de mechanieker aangelopen, het is overigens een bijzonder aardige man. Binnen een half uurtje zitten de andere sloten weer in het luik en werkt alles prima. Hij heeft op ons verzoek de ramen bij de slaapkamer nog een keertje gekit. In Tafraoute hebben ze niet de juiste kit gebruikt. Het lekte toch nog naar binnen bij hevige regen. Hij heeft de oude kit weg gesneden en transparante kit aangebracht. Insjallah.

Tegen half 12 besluiten we om te gaan rijden. Vanaf vrijdag wordt er slechter weer voorspeld en dan willen we niet in de bergen zijn. En die willen we nog wel een keertje over om weer in het zuiden te komen. We gaan via de Tizi-n-Test pas.

Ik schreef bij een eerder jaar, 2018, over de route die we vandaag gaan rijden:

Vandaag is in het kader van bergen, oude lemen dorpjes, levada’s, akkertjes, mooie mensen, zwaaiende kindertjes, verlegen kindertjes, veel bloesembomen, fraaie landschappen met warme kleuren, weidse panorama’s, sneeuw op de bergen en langs de weg, zon, een slechte weg, een goede weg, 2100 meter hoogte, boven de wolken zijn, overstekende schapen, geiten en honden, stijgen en dalen, slingerende wegen, stof happen, hotsen en botsen maar vooral genieten, genieten en genieten. Gooi al deze ingrediënten op een grote hoop en je hebt de Tizi-N-Test pas.

En bij 2019 schreef ik dat we de route wat tegen vonden vallen, we hadden net een paar dagen achter de rug met bijzonder mooie landschappen. Wat kun je toch verschillend denken over dezelfde route.

We rijden de camping af en zien buiten de poort twee honden die aan elkaar vast zitten. Het is een grappig gezicht, alleen zullen de honden dat niet met me eens zijn. Ze kunnen waarschijnlijk wat moeilijk afscheid van elkaar nemen.

Het is in Marrakech druk op de weg en we moeten dwars door de stad. Op één punt, een afslag naar links, moeten we van 4 rijen terug naar 1 rij, en het gaat ook nog allemaal. Doucement, rustig aan. We zeggen wel vaker, in het Marokkaanse verkeer gaat er veel ‘ongeveer’. Maar het gaat gelukkig altijd goed als wij erbij zijn.

We rijden een tijdje achter een vrachtwagen aan met 12 betonnen duikers erop, bijeen gehouden met twee staaldraden en onder de achterste duikers een keg. We waren blij toen hij naar rechts ging.

We rijden de stad uit en kijken lang uit op de bergen in de verte. Ze worden steeds duidelijker, in het begin keken we tegen een wazige smog aan. We zien weer schapen kuddes langs de weg en naarmate we dichter bij de bergen komen zijn er met regelmaat artisanale verkooppunten. Het is immers een toeristische route. Bij één van die toeristische punten, waar je ook op een dromedaris kunt rijden, horen we in het voorbijgaan, ‘kijken, kijken’. Hoe weet hij dat nou, dat we alleen maar kijken? Haha

We gaan steeds verder omhoog en rijden door een kloof met hoge wanden naast ons en een rivier. Dan worden de bergen rood van kleur en grilliger door het water dat er regelmatig langs loopt. Hier slingert de weg door het landschap, er is geen stukje recht.

We komen door Ouirgane en langs het stuwmeer. Daarna wordt de weg smal, dit noemen we vaak een 1-persoonsweg. Er zijn gelukkig passing places voor als je iemand tegen komt. Het asfalt wordt hier ook een stuk minder, dat komt omdat er vanaf de steile wand links nog wel eens wat naar beneden dondert tijdens en na een regenbui.

Dan komen we in weer een ander gedeelte van deze lange vallei. Het wordt breder en er zijn allemaal dorpjes aan de andere kant van de rivier, vaak bereikbaar via een loopbrug. De bomen staan prachtig in bloei, een leuke toevoeging aan onze rit. Er stroomt nog behoorlijk water door de rivier.

De dorpjes volgen elkaar in rap tempo op, de meeste bestaan uit lemen huizen met een betonnen moskee. Er zijn vrouwen onderweg met ladingen groenvoer voor het vee thuis.

We stoppen op een gravel strook langs de weg voor een kopje thee en kijken uit op een dorpje aan de overkant. Er lopen net een aantal vrouwen over de loopbrug met bepakkingen op hun rug. Ze zijn naar de markt geweest en komen net thuis.

We komen door Talat N’Yaaqoub en er is souk. We zien de souk zelf niet, die zal ergens achter de huizen zijn, maar we zien wel de mix transport auto’s die wachten op hun passagiers. Ze zijn al behoorlijk vol geladen. Op het dak vele zakken met hooi met daar op een aantal mannen. Wat zal zo’n auto zwaar beladen zijn…..

We hadden al een vermoeden dat er ergens markt is, want we kwamen diverse volle mix transport auto’s tegen. Ook een Docker met wel 10 mensen in de laadbak. Na de souk zien we veel mensen op huis aan gaan, veel op ezeltjes, bepakt en bezakt.

Het loopt tegen 16uur en we besluiten om te gaan overnachten bij de moskee in Tinmel. Hier zijn we 3x eerder geweest, om te kijken, nu gaan we er een nachtje doorbrengen.

We hadden in gedachten dat het weggetje er naar toe behoorlijk smal was door de bomen aan weerskanten, maar het valt erg mee. Het asfalt is ook prima.

Als we staan is er vrij snel een jongeman, Youssef genaamd, die zichzelf voorstelt en in het Engels vraagt of we de moskee willen bekijken. We vertellen hem dat we hier voor de vierde keer zijn en dat we de moskee al van binnen hebben gezien. Toen nog met zijn vader. Hij vertelt dat daarvoor zijn grootvader dit werk deed, het is een familie bedrijf dus.

Hij vraagt of we weer verder gaan, we vragen of het goed is als we hier blijven voor de nacht. Dat is prima. Hij vraagt of we kleding hebben voor hem, de meeste ‘gasten’ geven een donatie in de vorm van kleding. Dan kan hij dat verdelen onder de mensen die het kunnen gebruiken. We hebben nog wel wat en geven hem een zak met dames- en herenkleding. Hij is er blij mee.

We hebben het over Covid en het dragen van maskers. Hij vertelt dat ze hier alleen een masker dragen op de marktdag, omdat er dan politie in het dorp is. Ze zijn hier niet bang voor Corona maar voor de boete die ze krijgen als ze geen masker dragen, zijn Youssefs woorden. Hij heeft zelf ook een masker, maar die zit in zijn jaszak.

Co vraagt of er in de dorpen om hem heen mensen zijn overleden aan Corona. Hij vertelt dat er, natuurlijk, wel mensen zijn overleden maar of dat door Corona is weten ze niet, omdat die mensen niet naar het ziekenhuis zijn gegaan. Maar hij vermoedt dat het normale doodsoorzaken zijn geweest.

We gaan een stukje lopen door het dorp. Er zijn veel lemen huizen, maar toch ook al wat betonnen woningen. De huizen zien er stoffig uit en er is ook wel wat verval. Maar de mensen zien er netjes gekleed uit, zo ook de kinderen.

In een straatje zijn een paar meisjes aan het elastieken. We kijken even toe en het jongste meisje gaat gelijk fanatiek aan de gang. Ze schopt haar slippers uit en gaat verder op blote voeten, en dat op die kleine scherpe steentjes.

We komen langs het plaatselijk café en nemen plaats op het terras. De mannen die er zaten gaan net weg, toch niet om ons hè? Nee zeker niet, we moeten even iets anders doen.

Youssef is er ook en regelt voor ons thee. Klein of groot, doe maar een grote pot voor ons tweetjes, zonder suiker. Willen jullie munt thee? Dat is wel goed. Er loopt een man weg die even later terug komt met verse munt uit zijn tuin. Youssef vertelt dat ze ’s winters altijd thee drinken met absint en salie, verwarmende kruiden, die staan in het tuintje van het café. ’s Zomers drinken ze het met munt, dat is verkoelend.

We willen wel graag een Berber omelet, kan dat? Ook dat wordt geregeld. Ze hebben aan de zus van de café eigenaar gevraagd of die een Berber omelet wil maken, even later wordt het keurig gebracht, met een mandje brood. Het smaakt prima.

Als Co af gaat rekenen staat er op een briefje geschreven 25DH, we geven 30DH. Zo hebben deze mensen ook weer wat verdient, ze hebben het zwaar genoeg tijdens deze crisis.

Tijdens het eten zijn er wat kinderen aan het jongleren, en ondertussen houden ze natuurlijk in de gaten of wij het wel zien. Even later zijn ze met een groepje aan het verstoppertje spelen.

We lopen naar de andere kant van de moskee naar een ander dorpje. Vanaf het pad kunnen we mooi de moskee en camper op de auto zetten. Het zonnetje ging nog even aan. Het is de hele dag bewolkt geweest, wat jammer is, want het zonnetje kleurt de foto’s zoveel mooier. Maar ja, het kan niet altijd feest zijn.

’s Avonds kleurt de late zon het landschap warm en is er een vlammende lucht.

We hebben 113km gereden, het hoogste punt was 1267m, het laagste punt 425m. Het was vanmorgen bij het opstaan 11,5º, het werd uiteindelijk 24º.

We hebben uiteraard weer een filmpje gemaakt van deze leuke rit. Bekijk het filmpje hier……