2021 Marokko 29 januari

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Vrijdag 29 januari 2021: Toundoute – Ait Brahim

We gaan vandaag dus op reis, naar Marrakech, via Demnate, we zien wel waar we ‘stranden’, oftewel overnachten.

Om kwart voor 10 gaan we van start. Eerst legen we de grijs watertank. Mohammed heeft er speciaal een stortpunt voor gemaakt. Enne, het werkt hoor.

We nemen afscheid van de familie, shukran, tenmirt, we hebben hier een leuke tijd gehad, we komen zeker terug. Misschien dit jaar en anders wordt het een volgende keer. Insjallah.

We kijken nog een laatste keer terug naar de kleurige bergen waar we doorheen gereden zijn met de fiets. We komen door Skoura, een man is net zijn ‘reclamebord’ aan het plaatsen, hij zet 2 fietsen buiten, het is een fietsenmaker. Buiten de plaats wordt er gesport door de jeugd. En buiten het dorp rijden we tussen pilaren door, de openheid in.

Tussen Skoura en Ouarzazate slaan we rechtsaf de RN23 op, die gaat naar Demnate. Het eerste stuk is redelijk vlak, en saai om te rijden. Links zien we de lichtgevende ‘toren’ van Ouarzazate. Die zullen we nog lang zien als we in de bergen rijden.

Dan gaan we de bergen in en rijden gelijk omhoog. We komen de eerste dorpjes tegen, er staan al behoorlijk wat bomen in de bloesem. Mooi hoor.

Er wordt aan de weg gewerkt, ze gaan hem verbreden en bochten eruit halen. Dat wordt wel tijd hoor, dat de route Skoura-Demnate aangepakt gaat worden, de weg is slecht en rafelig. Gelukkig is het niet druk.

We komen steeds hoger en hoger en de uitzichten zijn prachtig, wat een kleuren zijn er te zien in de bergen. Dan zien we bij een huis een giga grote kudde met schapen en geiten, ze vertrekken net uit de stal. Als ze bij de weg komen en wij bij hun keren ze toch nog maar eventjes om.

Het gebied waar we door rijden is ontsloten v.w.b. elektra, de mensen zijn daar in ieder geval mee voorzien. We zien veel elektra masten staan. Wat zal dat een werk geweest zijn om die neer te zetten, en dan daarna te bekabelen.

We komen regelmatig kuddes tegen, met herder(s) en we zien ze ook in de verte. De kleuren in de bergen zijn mooi en heel divers, zo ook de structuur. Om elke bocht is het weer anders.

Dan zien we een redelijk nieuwe asfaltweg naar links gaan, het bord vertelt ons dat het naar Taliouine leidt. Zal het de ‘grote’ plaats Taliouine zijn?

We houden lang zicht op een prachtig gevormde berg, maar elke keer is het uitzicht naar de berg weer verschillend. Met andere bergen ervoor of met dorpjes, het blijft mooi om naar te kijken.

Dan komen we bij de grens tussen de provincies Ouarzazate en Azilal, het staat met borden aangegeven. Het is op een plateau, de Tizi N’Fadghat, en over de rand kun je de route zien die we verder gaan rijden. Vanaf hier is het rustig aan, doucement, want de weg wordt zo’n 12km onverhard, redelijk tot slecht.

Toen we nog op het vlakke stuk reden, werden we staande gehouden door een mijnheer met een oranje hesje aan. Hij vertelde dat de route naar Demnate niet goed is. Ik vertel dat we hem al 2x gereden hebben, dus wat bedoelt hij met ‘niet goed’? Het is erg hobbelig, dat kunnen we wel hebben. We gaan het toch proberen, als het niet lukt keren we om.

Het onverharde gedeelte begint bij N31.344173, W6.914909 en gaat zo’n 12km door richting Demnate. Tussendoor zijn er asfalt stukken, maar er zijn diverse passages waar je rustig aan moet doen.

Als we denken dat we alles gehad hebben is er een stuk met een grote modderberg. Er komen net twee mix transport auto’s aanrijden en die hebben er best wel moeite mee. Vooral de tweede begint te slippen. Oei, nu moeten wij er nog over. Co blijft goed gas houden en we komen er zonder kleerscheuren doorheen, pfffff.

Zie je in het begin van de route veelal dorpjes in de diepte liggen, na deze 12km rijden we door diverse dorpjes heen en liggen er dorpjes hoog boven ons.

We komen tot 3x aan toe een nieuwe asfaltweg tegen en markeren ze gelijk in maps.me, voor een volgende keer om te ontdekken.

Bij een rivier zijn twee vrouwen de was aan het doen. Als ik later de foto bekijk staat er links een jongetje in korte broek met blote voeten op de was te stampen. Hij heeft duidelijk altijd een lange broek aan tot op zijn enkels, alles is wit behalve zijn voeten.

Om een bocht zien we twee mannen bezig tegen de wand, ze zijn keien wit aan het schilderen. Als we verder rijden zien we langs de weg allemaal witte keien, en op een kleinere steen is een nummer geschreven. Het loopt af, we zijn bij 1417, dat zijn er al heel wat. Wat een werk.

We krijgen uitzicht op een groene vallei, het groen komt van de begroeide akkertjes, gemaakt op terrassen. We zien twee dorpen in de diepte. We besluiten om hier de nacht door te brengen, op een verbreding naast de weg kunnen we net staan.

We gaan buiten zitten en genieten van het uitzicht. Met de verrekijker erbij wordt het nog leuker. Er klinken allerlei geluiden door naar boven. Er kraaien een aantal hanen, er balkt een ezel, kinderen zijn aan het spelen en bij het bovenste dorp wordt gevoetbald op een stoffig terrein. Je ziet met het blote oog allemaal stof opwaaien. Op straat verzamelen zich mensen om van het laatste zonnetje te genieten.

Je denkt dat je hier in de middle of no where staat maar er komt een jongetje aangelopen, nou ja, aangesloft. Hij vraagt om een stylo, non, die hebben we niet. Ja, we hebben er eentje maar daar schrijven we zelf mee. Dan vraagt hij om een fiets, ja, je moet toch ergens mee beginnen. Ook die hebben we niet voor hem. Dan wordt het geld, non.

Hij gaat op 2 meter afstand van ons in de kant zitten en blijft maar kijken en vragen. Na 15 minuten zeggen we, bye, bye, slemma, au revoir en auf wiedersehen. Vergezeld met een gebaar dat hij wel mag gaan. Hij staat langzaam op en gaat 10 meter verderop weer in de kant zitten. Uiteindelijk vertrekt hij. Zit je zover bij de dorpen vandaan en dan toch zo’n jochie.

Als we later nog eventjes buiten staan stopt er een auto. Een man stapt uit, hij vraagt of we Engels spreken, jazeker, jij ook? Yes. Hij is leraar en woont en werkt 15km voorbij Demnate. Hij rijdt mee met een vrouwelijk collega en haar 2 kinderen, ze zijn een dagje aan het toeren.

Hij vertelt over deze route. Dat het tijd wordt dat het gebied langs de route eindelijk eens wordt ontsloten middels een goede weg. Het is al een paar keer voorgekomen dat er vrouwen zijn overleden aan complicaties bij de geboorte van een kind omdat ze niet op tijd in het ziekenhuis konden komen. Nu is er een helikopter beschikbaar maar een nieuwe weg zou heel welkom zijn. Dat zijn wij grondig met hem eens. Hij vraagt of we de steentjes langs de weg hebben gezien, met de nummers. Dat is een voorteken dat men er mee bezig is.

Er is ergens markt geweest want er rijden veel volle mix transport auto’s langs. Eentje met de zijdeur open en jongens boven op het dak. Er rijden ook een paar auto’s de onverharde weg af naar het dorp beneden ons. Ze rijden heel langzaam.

’s Avonds is er een mooie zonsondergang. Het zal wel rapido afkoelen hier. De late zon heeft de camper van binnen lekker opgewarmd. We zijn onderweg naar Marrakech om onze gasflessen te vullen, dus een verwarming kunnen we nu even niet gebruiken.

We hebben vandaag 146km gereden, met als hoogste punt 2195m, en als laagste punt 1141m. Het werd niet warmer dan 12º, maar het zonnetje maakte veel goed.

We hebben deze route gereden in 2015 en in 2019. We merken dat de weg steeds slechter wordt, net als de route Aoulouz-Agouim. Vooral op de stukken waar het water over de weg gaat en veel puin en zand meeneemt. Dat zand en puin op de weg is vooral lastig op stukken waar het steil omhoog gaat i.v.m. grip van de banden.

We hebben erg genoten van deze dag, en het mooie is, morgen gaan we verder met de route en die is ook weer mooi. Deze route kun je het beste van zuid naar noord rijden. Ten eerste vanwege het licht dat je dan achter je hebt, dan zie je de kleuren beter en omdat het stuk naar het slechte gedeelte korter is als dat je dat van de noordkant benaderd. Als het echt slecht is heb je een kortere afstand terug te rijden. Het slechte stuk van 12km rij je vanuit het zuiden bergafwaarts. Ons advies is om de route alleen te rijden als het al minstens 2 weken droog is na een regenperiode.

We hebben een filmpje gemaakt van deze mooie route, bekijk het hier……