2021 Marokko 27 maart

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Zaterdag 27 maart 2021: Gran Alicant – Monforte del Cid

Vanmorgen was het helder toen we opstonden, maar het was wisselend, later waren er weer wolken.

Om half 10 komt er een politieauto het terrein oprijden. Dat is niet vreemd, want de afgelopen dagen kwam er twee keer per dag een politieauto langs. Ze kijken of er geen ongeregeldheden zijn, of iedereen zich een beetje netjes gedraagt en het ‘kamperen’ niet de spuigaten uit loopt. Het buiten zitten wordt getolereerd maar meer ook niet.

Nu delen ze A4tjes uit, wat blijkt, we moeten hier weg. We denken dat het is om ruimte te maken voor de Spanjaarden. Volgende week begint de paasvakantie en dan gaan de mensen op stap. Het schijnt dat zo rond ‘grote’ feestdagen de plaats wordt schoongeveegd.

Er zijn mensen aan het mopperen over het wegmoeten, Toni zegt: Denk positief, maar blijf negatief. Haha

We besluiten om naar camping Finca Familia te gaan. Van de week waren er een man en een vrouw op het terrein, ze deelden visitekaartjes uit van de camping. Het is een camping van een Nederlander, Jeffrey genaamd.

We zijn aan brood bakken toe en we hebben daar stroom voor nodig. En we moeten nodig weer wat wassen, dus is de keuze gauw gemaakt. We bellen om te vragen of er plaats is, we kunnen er nog bij.

We vertellen het aan Toni en Annelies, ze besluiten om ook daar heen te rijden. Dus bel ik nogmaals om aan te geven dat we met twee campers komen.

We krijgen doorgegeven dat we vanuit het westen de camping moeten benaderen, via de CV850. De meeste navigatie komt via het oosten op de camping aan, maar de weg die vanuit het dorp naar de camping gaat is afgesloten. Oftewel, het is ooit aangelegd maar nooit afgemaakt. En volgens Jeffrey komt het nooit meer af.

Dus rijden we via de CV850 er op aan, en bij de afslag naar de camping wordt het keurig aangegeven met bordjes van ‘Finca Familia’. We geven later aan Jeffrey aan dat hij aan camperaars het beste de coordinaten door kan geven van de afslag op de CV850. Daarna wijst de weg zich vanzelf, middels de bordjes van de camping. Toni maakt een overzichtje in Google Maps, met beide coordinaten erop, van de afslag en van de camping.

We installeren ons en even later komen Toni en Annelies ook aangereden. We staan in ‘trein’ opstelling dus ze mogen achteruit het pad op om tussen ons en een grote Morelo te komen te staan.

Ze koppelen de aanhangwagen af, dat is gemakkelijker. Even later staan ze ook, met de aanhanger weer aangekoppeld. Ze hebben zonnepanelen op het dak van de aanhanger liggen en hebben de verbinding tussen de camper en de aanhanger nodig om stroom in de accu te krijgen.

Ik zet een fietsroute uit in Komoot en stuur het door naar Toni met de vraag of hij er ook even naar wil kijken. Het wordt akkoord bevonden. Om half 2 gaan we van start.

We rijden links de camping af over een onverharde weg. Dat kan zowat niet anders want alle wegen naar de camping zijn onverhard.

Er is een lage tunnel om een grote weg te kruizen. Verderop zijn er boomplantages. Dan gaan we weer onverhard en dat is af en toe behoorlijk ruig, meer af als toe.

We komen gelukkig weer op asfalt terecht. Komoot wil ons weer een ruig pad op hebben, maar we besluiten om evenwijdig aan het pad op asfalt te rijden.

Terwijl we nog stilstaan zien we een smal en rotsig pad naar beneden gaan, Annelies zegt, hier gaan echte mountainbikers en motorcrossers overheen. Duh, dat kan zowat niet, denken wij, zo smal en steil en bonkig.

Ik heb een fiets-highlight in Komoot aangebracht in de route. Het is een plek waar kunst in de bergen is gemaakt, de foto zag er wel leuk uit. Het pad er naar toe is wederom erg ruig, we hotsen en botsen erover heen. Af en toe is het lopen geblazen.

Maar we komen er en parkeren de fietsen. Toni en ik lopen naar boven over een smal pad. Volgens Komoot zouden we hier moeten kunnen fietsen, maar het is echt een wandelpad.

Het kunstproject heet ‘Al Cau’, en het is nog mooier als dat ik op een foto heb gezien. Het is best wel groot, er zijn veel kunstwerken te bewonderen. Lees hier meer over dit project en de kunstenaar.

We gaan verder op het brede pad waar we op zijn en rijden rustig aan, hotsend en botsend naar een andere asfaltweg. Hier zijn we ook op de heenweg over heen gereden.

Maar Toni houdt niet zo van dezelfde weg terugrijden, dus duiken we een onverhard pad op dat ons naar het andere deel van de route moet brengen. Wat hebben onze fietsen veel te verduren, maar ze houden zich heel goed. We zullen straks in Nederland wel aan nieuwe banden toe zijn.

Tegen half 5 zijn we terug op de camping. Er staan nog 2 andere campers, een Duitser en een Nederlander, en een tent met daarin een Nederlandse mevrouw.

Toni stelt voor om bij mijn fiets de remolie c.q. leiding na te kijken. Ze hebben het in Marokko van bovenaf aangevuld, dat moet van onderaf gebeuren om lucht in de leiding te voorkomen.

Onderin sluit Toni een stangetje aan om het ventiel open te kunnen draaien. Bovenop sluit hij een bekertje aan waar in de omhoog gepompte olie opgevangen wordt, met eventuele lucht.

Hij sluit een spuitflesje met daarin minerale olie via een slangetje aan op het ventiel en hij begint te pompen. Bovenin komt er olie uit en luchtbelletjes, het is dus geen overbodige luxe. Daarna doet hij de achterrem, maar die is helemaal goed, er komt geen lucht uit.

Jeffrey komt even kijken en zegt: Jeetje die man heeft een complete werkplaats bij zich. En dat klopt, Toni heeft alles bij zich wat nodig is om een fiets te onderhouden, c.q. te repareren. Wij zijn heel blij, met zo’n buurman.

Waar het eerder nevelig was, richting Alicante, is het nu helder. Ik maak een foto en zie de berg met het kasteel erop staan.

’s Avonds is het nog steeds helder dus loop ik nogmaals naar de rand van de camping om de lichtjes van Alicante vast te leggen.

Het lukt niet in een keer, er moeten wat instelling aangepast worden, wat Co voor mij doet. De ISO zet hij op automatisch en het polarisatie filter moet eraf, dat houdt teveel licht tegen. Het is nog niet perfect, dat kan alleen als ik de camera op een statief zet. De ‘mislukte’ plaatjes zet ik hieronder, ze zijn wel grappig, zeg maar artistiek, haha.

Ook op de camping zijn lichtjes te zien. De bomen langs het pad zijn grappig aangelicht. En de gemeenschappelijke ruimte is heel sfeervol.

We hebben 26.3km gereden, met 460 hoogtemeters. Het hoogste punt was op 310m, het laagste op 150m. We reden 13.1km/u gemiddeld. In het begin was het heerlijk weer, later verdween de zon achter een dikke wolk en werd het best wel koud.

Bekijk hier het filmpjes van onze fietsrit……