2021 Marokko 27 en 28 januari

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Woensdag 27 januari 2021: Toundoute

Ons ontbijt bestaat uit brood met een gebakken eitje. En niet zomaar een eitje, ze komen van de kippen van Aisha. Wat een mooie eidooier heeft het ei, rond en tegen oranje aan. Zo hoort het te zijn, ze smaken heerlijk. Als ik later de foto laat zien aan Aisha zegt ze, zo eten ze hun eitje in Europa, wij klutsen het. Laten wij dat normaal gesproken ook doen, alleen nu even niet.

En weer is het een stoeltjesdag vandaag. We eten onder de middag mee met de familie, couscous, alleen dit keer gemaakt met mais i.p.v. tarwe.

Co is bezig met de achterband van mijn fiets, die is lek. Er zit een heel klein gaatje in, vandaar dat de band langzaam leeg liep i.p.v. in 1x. Samen met Mahfoud lapt hij dit klusje, letterlijk en figuurlijk.

Na het eten vertoeven we in de zon met een puzzeltje en een kletspraatje. De familie is in de tuin aan het werk. De beplanting krijgt water en er worden wat plantjes verzet. Wij vullen onze camper met water, afkomstig uit de bergen.

Aan het einde van de middag begint er al wat verkeer te komen voor de markt van morgen. Een hooiwagen rijdt langs en later weer terug….. Wat zijn ze toch kunstig geladen. Er rijdt ook een wagen langs met rietstengels, die stengels worden o.a. gebruikt om een plafond af te werken, maar ook wel voor meubels.

Donderdag 28 januari 2021: Toundoute

Het verkeer komt vroeg op gang, veel auto’s met zware motoren denderen langs de camping. Donderdag, de dag van de souk. We zijn alweer een week verder, vorige week bezochten we deze leuke, regionale markt voor de eerste keer.

Om half 11 lopen we naar de weg om te wachten op een lift. De eerste 5 auto’s zijn allemaal vol. Dan stopt er een mix transport. Een passagier komt uit de auto om ons in te laten stappen, we zitten op de achterste bank.

Er zit al een oudere mijnheer. Als we rijden zegt Co dat we uit ‘Hollanda’ komen. De man antwoord met ‘goedenavond’, wij schieten in de lach. Dan zegt hij: goedenavond, dames en heren. Wie verwacht dat nou, wij lachen weer en de mensen voor ons kijken lachend om. Grappig hoor. De man heeft een broer in Nederland wonen en hij zelf kent een paar Nederlandse woordjes en hij weet een aantal plaatsen op te noemen.

Als we bij de souk aankomen lopen we een klein stukje terug en dan omhoog tussen de huizen door. Zo komen we boven het marktterrein uit voor een leuk overzicht. Het is nog niet zo druk, het is dan ook redelijk vroeg.

We lopen naar beneden en storten ons in het feestgedruis. We krijgen sieraden aangeboden (foto1), er worden geitenvachten verkocht (foto2), iemand is theepotjes en andere gebruiksartikelen aan het repareren met gebruik van een soldeerapparaat, klaar terwijl u wacht (foto3). Er worden kuikens verkocht, witte en bruine (foto4)

Bij een mannetje kopen we walnoten, zijn kleinste gewichten zijn 100gram en 500gram, doe dan maar 500gram. Het gaat in een (niet nieuw meer) plastic zakje en dan op de bascule. Af en toe gooit hij er een beetje bij tot alles in balans is. Een ander mannetje kijkt geïnteresseerd toe.

We lopen door naar de groente- en fruitafdeling, altijd leuk en kleurig. We kopen onze appeltjes, mandarijntjes, lekkere munt en komkommer. De komkommers zijn niet rijk vertegenwoordigt en je moet wel de stevige er tussenuit zoeken. Ik knijp in een komkommer en achter mij hoor ik iemand zuchten……

We komen langs een eethuisje, we willen wel een kopje thee drinken. Het is binnen bedrijvig, er zitten allemaal mannen aan tafeltjes groenten schoon te maken. Een paar mannen hebben een gasflesje staan met daarop een pan waarin van alles staat te pruttelen.

Ze maken eten klaar voor meerdere personen, waarschijnlijk verkopers op de markt. Het eten hebben ze mee vanaf de markt, het kookcomfort wordt aangeboden door het eethuisje. Als de groenten gesneden zijn kunnen ze ze schoonmaken bij een wasbakje. Wat een service.

Ze vinden onze aandacht wel leuk, een mannetje kijkt constant achterom wat wij allemaal aan het doen zijn. Co maakt een foto van de inhoud van zijn pannetje. Een andere man vraagt of hij een foto wil maken van zijn tafeltje, de groenten zijn gesneden en gewassen en er ligt een zakje met vlees bij en kruiden.

Co bestelt bij de patron een omelet berber, komt voor elkaar hoor. Het is gewoon grappig om te zien dat al die mannen aan het kokkerellen zijn.

Wij krijgen onze omelet berber, hij is niet helemaal door gebakken maar met het brood als ‘bestek’ lukt het prima. Even later wordt het drukker en zijn alle stoelen bezet en wordt er met smaak gegeten.

Het plafond ziet er mooi uit, waar ooit een lamp heeft gezeten steken een paar zwart geblakerde draden uit het plafond.

We hebben van de week in het bergdorpje Tinzar zwarte dadels gegeten en die waren erg lekker. We gaan op zoek, er worden best wel veel dadels aangeboden op de souk.

We stranden bij een tafel van een oudere mijnheer, hij heeft niet zoveel liggen dat is voor ons een teken dat het eigen (kleinschalige) producten zijn, en waarschijnlijk ‘eerlijk’, lees zonder chemicaliën.

We wijzen op een klomp dadels, de man noemt een prijs voor 1 kilo, we begrijpen het niet. Hij rommelt in zijn zakken en laat een paar munten zien. Co houdt zijn hand op en zegt, shukran. De man moet er om lachen, nee het is niet voor jou, dat is de prijs. haha. Het kost 15DH voor 1 kilo. Doe dan maar 1 kilo, kunnen we voorlopig vooruit.

Langs de weg kochten we vorige week heerlijke eieren, ze zijn 2DH per stuk. Twee keer zoveel als de ‘normale’ eieren maar met een prachtige dooier. We komen weer bij dezelfde eierboer terecht, maar we zien de eitjes niet liggen. Ze hebben een lichtere kleur.

Ik vraag er naar, ze stonden vorige week onder de auto. De man begrijpt mij niet maar dan hoor ik achter het schot dat tussen laadbak en het voorcompartiment zit een stem en er komt een handje uit een klein gat dat wijst op iets achter de stapel eieren.

De verkoper stapt op de bumper en reikt achter de eieren. Er komt een tasje tevoorschijn, gevuld met zaagsel en daarin zitten 5 eitjes. Verkocht.

We lopen verder langs de weg. Hier en daar zitten mensen op stoeltjes en zakken meel te wachten op hun taxi terug naar huis. De taxi zal er wel al zijn, maar die moet vol zijn voordat die gaat rijden. Dus zoeken de mensen hun heil in de schaduw.

We lopen langs de wachtende mix transport auto’s en lopen naar waar we uitgestapt zijn toen we aankwamen. Daar staat toevallig net een Docker/Skygo, dit keer een rode. Of we mee kunnen rijden naar de camping, dat kan. Als we ingestapt zijn gaat hij er direct vandoor. Er zit nog een andere passagier in, een oudere mevrouw.

Om 14uur stappen we op de fietsen voor een ritje door de omgeving. Ik heb in Komoot een route uitgezet door dorpjes en langs akkertjes. Dat zag ik op de satelliet kaart van Komoot. Een deel heb ik zelf uitgezet, want er waren niet overal wegen zichtbaar, maar op de sattelietkaart wel.

We rijden eerst een tijdje op de doorgaande weg door de kleurige omgeving. De tuin waar bloeiende bomen in staan krijgt steeds meer kleur.

Na ca. 9km slaan we rechtsaf een onverharde weg op. We duiken gelijk de kant in want twee volgepakte auto’s die vanaf de markt komen zijn ook deze weg ingeslagen. Daarna wachten we want ze laten heel wat stof opwaaien.

We komen door een aantal dorpjes waar we veel mensen tegenkomen. Een aantal zijn net uitgestapt uit de auto’s en lopen met hun aankopen naar huis. Een jongen wil wel graag op de foto, hij gaat gewoon voor mijn fiets staan. Hij heeft een stralende lach. Nou, dat wil ik wel vastleggen hoor, klik.

De dorpjes bestaan voornamelijk uit lemen huizen, sommige zijn behoorlijk groot. Allemaal in de warme tint van de aarde waar ze op staan.

Het pad heeft wel een enorm hoog hobbelgehalte, geen stukje is vlak. Gaten en stenen zijn ons deel, dus goed uitkijken graag. Af en toe moeten we van de fiets af, we zijn niet in de weg gelegd voor het ‘echte’ mountainbiken, die zouden zo doordenderen, maar het is ons soms te ruig.

We komen langs een levada, iets verderop is die ontspoort en stroomt het water gewoon over de weg, we rijden er maar doorheen, het is niet diep.

Aan het eind is een kleine verhoging gemaakt en stroomt het water naar die kant waar het heen moet, een nieuwe levada in.

We hebben constant uitzicht naar de vallei waar we omheen rijden, het is een mooi gezicht. Er zijn akkertjes die best wel al groen zijn.

Het pad wordt smaller en grover en dan opeens stranden we bij een betonnen levada. Hier eindigt het pad. Co steekt met de fiets over, parkeert hem daar en gaat op onderzoek uit of we nog verder kunnen.

Rechtsaf niet en rechtdoor ook niet, nadat hij daar een eindje heen is gelopen. Dat wordt dus terug, terwijl we bijna bij een volgende aanwijzing zijn. We keren samen beide fietsen. Eerst het achterwiel over de levada heen, dan het voorwiel draaien en het achterwiel weer terug.

Waar het brede pad overging in een smal pad kunnen we de rivier oversteken waar we langs gereden zijn. We rijden een flink stuk erdoor heen over een hobbelig en ruig pad.

Dan komen we weer uit bij de doorgaande weg en rijden we terug. Dus ook door de markt die bijna afgelopen is. Er zijn al veel mix transport auto’s vertrokken.

Tegen half 5 zijn we terug bij de camper waar we plaatsnemen in het zonnetje.

We zijn bijna door ons gas heen en we hebben een visum tot 7 februari. Mahfoud heeft voor beide dingen geprobeerd het een en ander te regelen.

We kunnen in Ouarzazate bij het politiebureau ons visum verlengen. Hij heeft een vriend gebeld die daar werkt. We hebben het geprobeerd bij de gendarmerie hier ter plaatse, we kijken uit op het gebouwtje vanaf de camping, maar daar kunnen of willen ze het niet doen.

Onze gasflessen kunnen we laten vullen in Marrakech, Agadir of Errachidia, volgens de informatie van Mahfoud en Mohammed. Mahfoud heeft gebeld met de gasfabriek Afriquia in Ouarzazate (ook een vriend) en in eerste instantie zou het kunnen. Maar zojuist kwam hij melden dat die fabriek hun propaangas krijgt aangeleverd in flessen, niet in tanks, dus kunnen ze onze flessen niet vullen.

Jammer, dat houdt in dat we morgen opbreken en naar Marrakech gaan. Ze vinden het jammer, zouden ons graag langer hier hebben, het zijn toch hun inkomsten. Ze hebben sinds maart 2020 geen gasten meer gehad. Maar wij willen graag propaangas, we hebben in het tweede jaar toen we in Marokko waren een gasfles gekocht van hier, toen vervuilde de schoorsteen van onze koelkast, dat hoeven we niet nog een keer.

We willen via Skoura naar Demnate rijden en dan naar Marrakech. Dan kijken we daar of Jessy van camping Le Relais een verlenging voor ons kan regelen.

We hebben 20.4km gefietst, met 220 hoogtemeters. Het hoogste punt was 1620m, het laagste 1490m. Onze gemiddelde snelheid was 11.7km p/u. Waarvan akte.

We hebben een filmpje gemaakt van deze leuke fietstocht, bekijk het hier……