2021 Marokko 26 februari

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Vrijdag 26 februari 2021: Tamelelt – Marrakech

Het was me het nachtje wel. Er was heel veel regen en dat maakt heel veel lawaai op het dak. Daarnaast was er veel verkeer onderweg, midden in de nacht, vooral vrachtwagens. Nou, dan weet je het wel.

Om 8uur stapt Co naar buiten en moet Brahim wakker maken. Die heeft geslapen als een roosje, ongelooflijk maar waar.

We rijden Tamelelt door en Brahim gaat een ontbijtje scoren. Nee, wij hoeven niet, we hebben in de camper al gegeten.

Het is 50km maar we zijn pas om 11uur bij de Fiat garage. Ik had gisteren Jessy ge-appt of hij een plaats weet met een schuine helling, of een plateau met een hoogte van ca. 1 meter. Hij had een foto gestuurd van een terrein naast de Fiat garage waar een schuine helling in zit. Daar willen we naar toe.

Maar Brahim heeft opdracht gekregen om ons op de camping af te zetten, dus daar rijdt hij naar toe. Vlak voor de toerit naar de camper (hobbelig en onverhard) sommeren we hem om aan de kant van de weg te gaan staan, de camping heeft totaal geen zin, daar is het allemaal vlak. Dat geeft bij het uitladen grote problemen.

Terwijl we stil staan stopt er aan de andere kant van de weg een kleine sleepauto, een collega. Co stapt uit en neemt het tekeningetje mee dat hij heeft gemaakt van wat wij in gedachten hebben over het uitladen van de camper, een plateau.

De man heeft het meteen door en praat met Brahim in het Marokkaans, het kwartje valt uiteindelijk. Het is de bedoeling dat we omkeren, dat is de kortste weg naar de Fiat garage, maar Brahim rijdt door. Misschien dat hij verder wil keren? Deze weg gaat o.a. ook naar de gasfabriek, we hebben hem een paar keer gefietst en met de camper gereden en hij is voor een groot deel heel slecht. Maar hij vervolgt zijn weg en uiteindelijk komen we met een omweg aan bij de garage.

Brahim en Co gaan kijken bij de helling en lopen ook de garage binnen. In de garage is geen mogelijkheid om uit te laden. Er is wel een brug maar daar kan de vrachtwagen niet voor rijden. Ik heb ook nog gedacht aan een garage voor vrachtwagens, die hebben meestal een brug in het verlengde van de overhead deuren. Maar we gaan het doen met de helling, die is goedgekeurd door de heren.

Brahim manoeuvreert de vrachtwagen voor de helling, ik zeg moet-ie niet nog wat hoger, zodat de wielen echt op het vlakke stuk komen, maar mijn verzoek wordt niet gehonoreerd.

De rijplanken worden neergelaten, de camper ontkoppelt van alle kettingen en spanbanden en het uitladen gaat beginnen. Ik waak als een kloek over mijn kuiken en loop veel heen en weer. Roep ook een aantal keren stop als ik denk dat het niet goed gaat. Het gaat dan werkelijk ook niet goed.

Er is een man bijgekomen van General Motors die wat Engels spreekt. Hij en Brahim hebben bedacht om de vrachtwagen onder de camper vandaan te rijden. Dat is een goede gedachte maar dan moet de camper wel met zijn achterwielen op de grond staan en niet nog op de rijplank zoals hij nu staat. Ik kan het ze maar niet wijsmaken. Ze rijden de vrachtwagen 20cm naar voren en de camper schuift vrolijk mee.

Er komen nog een paar garage mensen bij. Een oudere man weet mijn gedachten over te brengen: de camper terug op de vrachtauto, de vrachtauto in zijn geheel 2 meter achteruit zodat de rijplanken vrijwel op het vlakke stuk uitkomen.

De rijplanken hebben aan de onderkant een hydraulisch systeem, dat is een ongelukkige plek. Want nu zijn de rijplanken bijna vlak en wordt de slang geplet, die begint te lekken, oei, wat een toestand. Dus weer iets naar voren. De oudere garage man staat met zijn hoofd te schudden.

We zorgen voor verhogingen onder de achterwielen en even later staan de achterwielen op de grond. Nu rijdt Brahim de vrachtwagen naar voren. Maar dat moet ook rustig aan want de rijplanken naderen wel heel erg dicht de voor bumper van de camper. We zetten de camper op de voorpoten en leggen planken onder de wielen, nu gaat het goed. Pfff, wat een exercitie. We zijn doodop. Nu staat de camper op de schuine helling, geen ideale positie voor o.a. de koelkast.

Als we de helling af willen rijden roept de oudere garage man dat we niet mogen rijden. Toen de camper weer de vrachtwagen opgetrokken is, middels een ketting om de wielas is de fuseerkogel geblesseerd geraakt. Ons rechtervoorwiel staat iets naar rechts gedraaid en het linker voorwiel staat behoorlijk naar links gedraaid, dat is niet goed. Als we zouden gaan rijden kan de boel afbreken. Daar sta je dan, met je goede gedrag.

We betalen Brahim het afgesproken bedrag. Dat is Jessy komen brengen, want wij hebben dat geld zo niet voor handen. De komende 3 dagen ga ik elke keer wat pinnen. We noemen tegen Jessy op dat we maar 2000DH per dag kunnen pinnen. Hij zegt dat je op één dag zoveel geld op kunt nemen als je wilt, maar het is 2000DH per keer. Nooit geweten. Even later kunnen we hem terug betalen.

Jessy zei vanmiddag, als je me wilt zien mag je een volgende keer ook gewoon whatsapp video bellen hoor. Haha Het is inmiddels de 3e keer tijdens deze trip dat we hier zijn. De 2e keer waren we hier vanwege problemen met onze koelkast. Nu zijn de problemen wel wat groter.

We geven Brahim ook een bedrag, waar hij blij mee is. Ondanks dat het allemaal niet professioneel is gegaan heeft hij wel heel veel werk verricht. Hij gaat nu terug naar Beni Mellal en van daar uit heen en weer naar Oujda, 1000km heen en weer, voor een volgende klus. Niks morgen, nee allemaal vandaag. Die gast maakt wat een uren zo.

Het is ondertussen 13uur, de garage gaat dicht tot 15uur. Wij gaan eten en tegen 15uur lopen we naar de garage. De 2 receptionisten spreken Engels. We zitten bij de balie maar niemand die ook maar enig aanstalten maakt om ons te helpen.

Dus nemen we zelf maar het initiatief. Ze zeggen dat ze Brahim hebben gebeld om ons naar binnen te brengen. Wij zeggen dat Brahim onderweg is naar een volgende klus en ons niet naar binnen kan brengen omdat we niet kunnen rijden vanwege de fuseerkogel. Wij stellen voor dat we de camper op poten zetten, dan kan de fuseerkogel hersteld worden en kunnen we zelf naar binnen rijden. We willen eigenlijk niet dat onze camper niet vannacht blijft staan, en erin slapen gaat niet want hij staat hartstikke scheef.

De oudere monteur komt binnen en ik leg het via Google Translate aan hem voor. Hij is er niet gecharmeerd van en loopt weg. We bellen met Jessy en ik stuur hem een foto van een ‘lepelauto’. Zo eentje waar soms fout parkeerders mee worden weggesleept. Dan gaan er lepels onder of om de voorwielen, wordt de auto iets opgetild en weg gehaald. Jessy gaat er mee aan de gang. Dus dat wachten we maar weer af.

Ik ga weer naar de balie en vraag; als de camper eenmaal binnen is of ze de fuseerkogel kunnen herstellen. De oudere monteur is er op dat moment ook weer en de 2 vrouwen leggen het hem voor. Het blijkt dat het binnen hersteld kan worden, maar buiten niet. Duh, wat is dat voor verschil. Hij weet dat we op poten gezet kunnen worden, dat heeft hij vanmorgen zelf gezien. Hij blijft maar schudden met het hoofd en zeggen dat het allemaal onprofessioneel is gebeurd. Ja, daar kunnen wij toch ook niets aan doen. Maar ze gaan pas aan de gang als de camper binnen is. En, voor de duidelijkheid, we mogen dan niet in de camper slapen. Dat waren we dan ook niet van plan. Wees maar niet gerust. Ze zijn dus totaal niet bereidt om ons verder te helpen, hoe teleurstellend van zo’n bedrijf. Dat ze zich zo arrogant opstellen.

We hebben dus een probleem, we kunnen zelf niet rijden en ze weigeren ons te helpen. Jessy belt en zegt dat hij iemand heeft met een lepelauto. Na een half uurtje zien we een man voor onze camper staan die de boel bekijkt. We stappen uit en ik merk al vrij snel dat hij van vrouwen niets aanneemt, dus houd ik me maar op de achtergrond. Er staat een lepelauto op de weg maar we zien allebei dat die veel te licht is.

Jessy komt er bij en vraagt aan de man of het mogelijk is of niet. De man zegt van niet. Jessy zegt, ik heb je toch een foto gestuurd van de camper en nu kom je met zo’n lichte auto. Dus kunnen we niet naar binnen.

In de garage staan dure auto’s te koop, BMW, Jeep, Alfa Romeo, dus zijn er bewakers aanwezig, 3 à 4 man. Jessy geeft 100DH en vraagt aan de bewakers om vannacht onze camper mee te nemen in hun ronde. Wij gaan mee naar de camping en slapen in een hotelkamer. Als we weg rijden zien we een bewaker de deuren en luiken checken, kijk dat zien we graag.

Jessy brengt ons naar een kamer boven het restaurant, we zien later op de website dat het de meest luxe kamer is. Niet erg hoor, als we maar goed kunnen slapen. We gaan in het restaurant eten met een chocolade mousse toe, die erg lekker is.

We duiken op tijd ons bedje in en slapen redelijk. Er spookt nog van alles door ons hoofd, niet zo vreemd, na een paar stressvolle dagen.

Toen ik vanmiddag geld ging pinnen was er een parkeerwachter die heel boos was op een man in een Mercedes. Die wilde parkeren maar kennelijk was er iets niet naar het zin van de gardien. Die stond voor de auto. De auto reed langzaam aan door, de man achteruit duwend. Uiteindelijk liet de gardien zich vallen met veel geschreeuw. De auto stopte de gardien duwde zijn voet richting het wiel en schreeuwde het uit. Ik wilde bijna vragen van welke toneelvereniging hij lid was. Maar het was wel duidelijk dat ze het niet met elkaar eens waren.

Vandaag was het hoogste punt op 600m, het laagste punt op 399m. We hebben 50km gereden. In de nacht en vroege ochtend regende het nog behoorlijk, later kwam de zon weer te voorschijn.