2021 Marokko 25 maart

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Donderdag 25 maart 2021: Gran Alicant

Het is bewolkt als we op staan. Later wordt het weer terug blauw, maar met een waterig zonnetje. Er is nagenoeg geen wind, het water is helemaal vlak. Van Toni leen ik twee foto’s van de zonsopkomst, zelf waren we te laat uit bed.

We wisselen de activiteiten af, gisteren hebben we gewandeld, vandaag gaan we fietsen. Naar Alicante is het plan. Rond half 11 stappen we op de fiets en rijden via de normale weg op Alicante aan.

Er zijn veel fietspaden aangelegd, maar je moet elke keer dan weer links van de weg, dan weer rechts van de weg het fietspad op. We zien hier ook regelmatig mensen op elektrische stepjes. Alleen steppen ze niet, het is zuiver een vervoersmiddel om snel van A naar B te komen. Bij een stoplicht worden we ingehaald door een meisje op een kleine step. Door haar houding staat ze nogal pront met haar kontje naar achteren. Dat trekt natuurlijk de aandacht van mannen, dus ook van Co. Hij zet een sprintje en fietst achter haar aan om het vast te leggen op de film. Haar figuurtje mag er zeker zijn.

Bij een oud gebouw met een fontein ervoor stoppen we om een foto te maken. Co is baldadig en fietst tussen de waterstralen door. Maar dan valt hij onderuit, waar het nat is, is het spiegelglad. Gelukkig loopt alles goed af, zowel fiets als berijder mankeren niets. pffff….. Co zegt, het jongetje in mij kwam even naar boven.

We komen door een park met enorme vijgenbomen. Ze hebben luchtwortels die bizar gevormd zijn. Het is een mooi gezicht.

In een volgend deel rijden we over tegels die een optisch bedrog vormen. Als je ze vanaf de zijkant fotografeert is het een golvend patroon. Als je er overheen gaat is het net of je op een hoge richel rijdt.

Langs de kant staan overal houten stoeltjes. Op sommige zitten mensen met elkaar te praten.

We komen aan bij de haven en zien hoog boven ons een burcht. We besluiten ter plekke dat we omhoog gaan fietsen om Alicante van bovenaf te bekijken.

Via de navigatie van Toni proberen we een weg omhoog te zoeken. De eerste mogelijkheid is afgesloten, de hekken zijn toe. Het komt waarschijnlijk omdat ze aan deze kant van de berg het kasteel aan het restaureren zijn.

Lukt het niet rechtsom, dan gaan we toch gewoon linksom. Het spreekwoord is eigenlijk andersom, maar we gingen eerst rechtsom, vandaar.

We rijden door smalle straten omhoog en rijden een stuk over een smalle stoep. Ja, je mag daar net niet op de weg fietsen, en we willen toch echt die kant op. Nood breekt wetten.

We komen aan bij het kasteel en willen de fietsen parkeren. Iemand van het kasteel zegt dat het niet mag, oh jee, wat nu. Hij denkt even na en gebaart ons dat we hem moeten volgen. We gaan een gedeelte op waar een pion voor staat en even later staan we op een fietsparkeerplek. Hier staan twee beugels waar we onze fietsen aan vast kunnen maken met de fietsketting. Gracias.

We lopen naar binnen en trekken de portemonnee. Ze willen een naam weten en een telefoonnummer. Nee, we hoeven niets te betalen, de registratie is i.v.m. Corona.

Het kasteel is mooi gerestaureerd, maar je kunt op dit moment niet overal komen. Het uitzicht is versluierd, er trekken mistslierten langs, jammer. Er is een mooi aangekleed meisje dat gefotografeerd wordt, ook door mij en Toni dus.

Er is een ruimte waar een film gedraaid wordt over het kasteel, maar het is in het Spaans. Laten we dat nou net niet verstaan. De vloer is mooi met allemaal oude afbeeldingen in het wit, eronder is verlichting zodat het mooi oplicht.

We rijden terug naar beneden en door de stad. We nemen plaats op een terras, want het is inmiddels al dik etenstijd. De restaurants en terrassen zijn hier gewoon open, tot 20uur, dan geldt de avondklok. Dan denk ik, waarom moet in Nederland alles dicht zijn.

Co en ik eten een heerlijke lasagne, Toni en Annelies hebben een bord met mosselen voor zich, die ook prima smaken. We genieten van de rust en onze maaltijd. Daarna rijden we dezelfde weg terug richting ‘huis’.

Onderweg komen we langs een oase, ‘El Palmerai’. We parkeren de fietsen en lopen door het park. Het is een park met allemaal palmbomen, een aantal waterpartijen en een heuse waterval, waar je achterlangs kunt lopen. Her en der staan er mooie planten in bloei.

Dan fietsen we het laatste stuk terug naar de campers. Het was inmiddels helemaal weer bewolkt geworden en best wel fris. Maar hoe dichter we bij Gran Alicant komen trekt de lucht weer wat open.

Het is echter van korte duur, buiten zitten is niet meer aan de orde. We ruimen de boel op en gaan naar binnen. Het was weer een leuke dag.

We hebben 39.5km gefietst, met 390 hoogtemeters. Het laagste punt lag op 2m, het hoogste op 160m. We reden met een gemiddelde snelheid van 13.1km/u.

Bekijk hier het filmpje van deze fietsrit.