2021 Marokko 24 februari

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Woensdag 24 februari 2021: Ouzoud – Ait Abbas

Om half 10 rijden we weg uit Ouzoud. We willen een route rijden die van Azilal naar Demnate gaat. Deze route hebben we al 2x eerder gereden. Nu zoek ik via Komoot een andere aanrij route uit. Die zou helemaal geasfalteerd moeten zijn.

We rijden zuidelijk richting Azilal en slaan bij de N25 rechtsaf richting Marrakech. Na ca. 4km slaan we linksaf de P3106 op. Via deze weg komen we uiteindelijk op de route Azilal-Demnate uit.

Het asfalt is prima, we rijden door een mooi landschap en genieten van de mensen die we tegenkomen.

Na 6km komen we door Aououla, hier is de wekelijkse souk. De laatste kilometers er naartoe rijden er twee meisjes en een klein jongetje mee. Ze liepen langs de weg, we vroegen of er souk is. Ja, wil je mee rijden, giechelen natuurlijk, maar ze wilden wel meerijden.

We parkeren de camper voor de markt, om te kijken of we er langs kunnen. We komen langs het vaccinatiepunt voor Covid, er staan een aantal mensen te wachten.

De markt is een ontmoetingsplek voor de mensen. We zien veel mannen hand in hand lopen. Dat is hier heel normaal.

Op de markt is het nog rustig. We kopen wat fruit en munt. De weg is heel breed, dus we kunnen er straks goed langs. Bij een mannetje kopen we walnoten. Speciaal voor ons maakt hij een zak open, daar zitten kennelijk nog betere noten in. Hij geeft er eentje aan Co, die moet een steentje pakken en de noot kraken. Hij smaakt prima. Hij begint een zakje te vullen. We betalen met 100DH, kleiner hebben we niet. Dat moet hij wisselen, terwijl hij weg is gaat Co in zijn ‘kraam’ zitten en prijst de walnoten aan. Maar de mensen verstaan hem niet, jammer.

In Ait M’Hamed gaat de P3106 linksaf maar die is niet geasfalteerd. We rijden er een stukje in en besluiten om terug te gaan en de geasfalteerde weg verder te rijden. We zien wel tot hoever we komen.

Het landschap is prachtig en groen en we rijden langzaam aan omhoog. Dan zijn er wegwerkzaamheden en wordt de weg onverhard. We vragen twee keer aan een vrachtwagen chauffeur, die net aan komt rijden of de route goed te doen is. Als ze je niet begrijpen zeggen ze al gauw ja, blijkt later.

De uitzichten worden nog mooier, de diepte in. Je ziet her en der huizen staan. De piste is prima te rijden.

Dan komen we bij een wegopbreking. Ze zijn hier de weg aan het verbreden, dus er ligt een giga berg met rotsen op de weg. De machine boven op de berg stopt, de bulldozer onder aan de berg gooit alles de diepte in. We wachten het rustig af. Een mannetje zit voor de camper en krijgt een seintje van zijn collega’s of hij even in het pannetje wil roeren dat staat te pruttelen op een gasfles.

Even later kunnen we verder. Ook hier vragen we of we verder kunnen. Ook hier zeggen ze ja. De piste blijft nog steeds goed, alleen op steilere stukken heeft de camper meer moeite om ons omhoog te rijden.

Dan komen we op een punt waar de weg smal is met veel grind er op. Co geeft gas en dan staan we vast. Er ligt een grote steen waar we tegen aan staan, die ligt voor het achterwiel. We kunnen niet voor of achteruit.

Co gaat uit om hulp en komt terug met een man die een pikhouweel over de schouder draagt. Hij hakt eerst een stuk van de hoge rand weg, en wrikt dan de grote kei onder de camper vandaan. Zo we kunnen weer verder. We geven hem geld, wat hij niet aan wil nemen, maar uiteindelijk wel. Hij loopt nog even een stukje voor ons uit, om te kijken of er nog meer problemen zijn, maar dat gaat goed. We kunnen weer verder.

De weg gaat nu wat meer op één hoogte, dus dat geeft wat lucht. De uitzichten zijn spectaculair. Ik kan er naar kijken, Co heeft zijn aandacht nodig bij het rijden.

Dan komt er een steil stuk, behoorlijk lang. We komen net aan boven, en we zetten meteen de camper aan de kant, het is hier een stukje wat breder. We kijken een nieuw dal in. Op het hoogteprofiel zien we dat we af gaan dalen, maar dat er ook stukken in zitten waar we weer omhoog gaan.

We besluiten om de fietsen uit de camper te halen en de resterende 7km naar de asfaltweg te verkennen. Als we 2,5km onderweg zijn komt er een Transport Mixte auto aanrijden. We leggen ons probleem voor. De chauffeur stelt voor om bij de camper te kijken. We parkeren onze fietsen bij een huis en stappen in. Hij wil de fietsen wel boven op zijn auto hijsen, maar dat willen we niet.

Het busje zit vol, er zijn alleen nog twee krukjes in het midden. We houden ons goed vast, want het is hotsen en botsen terug omhoog naar de camper.

Ter plekke zegt de chauffeur dat hij niets voor ons kan betekenen en dat we beter om kunnen keren om terug te rijden. Dat gaan we dus niet doen, we hoeven nog maar 7km. Het blijkt ook dat de chauffeur niet terug gaan naar Ait Abbas, het dorp over 7km.

Er was ook een mannetje op een scooter naar boven gereden, met achterop een jongen die in het huis woont waar onze fietsen staan. Hij geeft de jongen opdracht om onze fietsen op te halen. De jongen rent weg. De man, Hassan, vraagt of de fietsen op slot staan, ja die staan op slot. Hij roept de jongen, Mustafa, na dat hij niet hoeft te rennen.

Ik stap achter op de scooter en rij met Hassan naar de fietsen toe. Daar aangekomen keert hij om, om Co op te halen, die ondertussen is gaan lopen. Wat een gedoe allemaal. We geven Hassan wat geld, wat hij niet aan willen nemen, maar we staan er op, voor benzine voor de scooter.

Bij de fietsen aangekomen rijden we de resterende 4.8km naar Ait Abbas. Het pad is niet al te breed en behoorlijk ruig, dat gaat nog wat worden straks. Hassan is inmiddels weer naar boven gereden, hij gaat op onze camper passen, we konden hem er niet van weerhouden.

In het dorp zitten een aantal mannen buiten. Ik vraag of er iemand Frans spreekt. Ze wijzen naar de plaatselijk kroeg. Die zit vol met mannen. Ik stap naar binnen en vraag of er iemand is die Frans spreekt. Pfff, ja, er is iemand.

We leggen ons probleem uit en hij gaat bellen. Na 15 minuten komt er een 4×4 voorrijden. We stallen de fietsen in het voorportaal van de kroeg en stappen in. We zitten met zijn drietjes voorin als er nog iemand instapt, hij gaat links van de chauffeur zitten. Het is Mohammed, de chauffeur is Ali. Het is een beetje krap, maar allah, een kniesoor die daar op let. Later blijkt dat we blij zijn dat Mohammed nog instapte.

Zo in de auto lijkt het pad nog ruiger, maar dat kan ook aan de vering van de auto liggen. We rijden veel omhoog, en de Ali rijdt best wel hard. We hopen dat hij straks wat voorzichtiger is. Onderweg zien we de mannen wijzen op knelpunten.

Bij de camper aangekomen zegt Hassan nog steeds dat we beter om kunnen keren, maar daar is geen denken aan. We beseffen ons ook dat als we eenmaal de laatste 7km gaan rijden, er geen weg terug meer is. Je kunt nl. nergens keren.

We bedanken Hassan voor het oppassen, pakken onze sleepkabel en gaan op pad. Zelf rijden we naar beneden en bij de stukken omhoog gaat de kabel er tussen. Er zijn een paar behoorlijk krappe bochten.

Bij een van de bochten staan we links voor voor een wand. Het achterwiel rechtsachter staat boven op een grote kei, met daarachter niet veel meer. Maar we moeten achteruit om de bocht wat ruimer te kunnen nemen. We zweten peentjes, maar we moeten. Het gaat goed.

Ali en Mohammed zijn heel voorzichtig en geven constant aanwijzingen. De stukken omhoog moet de 4×4 er behoorlijk aan trekken, ondanks dat we ook proberen gas te geven. De koppeling is hevig aan het protesteren.

We doen 1,5 uur over de 7km, en slaken een zucht van verlichting als we eenmaal in Ait Abbas aankomen. Het is inmiddels 19.45uur en donker. We installeren de camper op een redelijk vlak stuk en lopen naar de kroeg. Er moet afgerekend worden. De mannen vragen een hoop geld, dat hebben we niet cash, en een bank is er alleen in Azilal, 54km naar het noorden.

We krijgen een telefoon aangereikt met iemand aan de lijn die Frans spreekt, doucement, niet te snel. We leggen uit wat we aan geld hebben, hij vindt dat een fair bedrag, het is de helft van wat gevraagd wordt. De mannen gaan ermee akkoord.

We krijgen thee in de kroeg en gaan naar de camper. We gaan nog niet naar bed, ondanks dat we doodop zijn van de spanningen. Er is een voetbalwedstrijd aan de gang op de tv in de kroeg, dus het is nog lang onrustig.

Wat was het een helse rit, dit hopen we echt nooit meer mee te maken. Een volgende keer draaien we direct om als het onverhard wordt en zeker als er wegwerkzaamheden zijn op een onverharde weg. We zijn echt bang geweest vandaag. Gelukkig heb ik een man die niet snel in paniek raakt en het hoofd koel houdt.

En gelukkig kunnen we zeggen dat het alleen materiële schade is, die ons trouwens nog erg mee valt. Morgen zien we wel weer verder. Nu lekker slapen.

We hebben 78km gereden, het leken er wel 500. Het hoogste punt was op 1889m, het laagste op 628m.

We hebben een filmpje gemaakt. Bekijk het hier……