2021 Marokko 23 februari

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Dinsdag 23 februari 2021: Ouzoud

Gisteravond hoorden we de hond van de camping zo’n beetje mopperen. Ik ben naar het restaurant gelopen en heb gevraagd of de hond ’s nachts rustig is, of hij niet ‘woeft’ want zo klinkt het echt, een zware woef. De jongeman die ik aansprak zei dat de hond alleen woeft als er iemand te zien is. En ’s nachts is er niemand te zien, dus zal hij niet woefen, waarvan akte. haha, hij moet er zelf wel om lachen.

Nou, we hebben hem niet horen woefen hoor het was lekker rustig hier. We zijn voor ons doen helemaal laat op. We lummelen wat in en rond de camper en lopen om half 1 naar de wekelijkse souk. In mijn marktlijst staat die voor vandaag gepland.

Al wat we zien, geen wekelijkse souk. Het is juist erg rustig in het dorp. Later kijk ik in oudere verslagen en lees dat echt op dinsdag de souk is.

We wandelen naar het dorp zelf, aan de andere kant van de waterval. Al snel hebben we een uitnodiging om thee te drinken, en stappen we binnen bij Fatima en haar gezin. Even later stapt papa ook binnen, en hebben we een gezellig half uurtje samen. Hun drie dochtertjes vinden het reuze interessant, je ziet ze genieten.

Als we verder lopen hebben we binnen 50meter een volgend verzoek om thee te komen drinken, maar die slaan we af. We maken een gebaar naar beneden dat we daar al thee hebben gedronken. Ze snapt het.

50meter verder zitten er een aantal meisjes buiten, als we ze aanspreken komen er 2 mama’s naar buiten. We hebben onze 3e uitnodiging voor thee te pakken. Jeetje, dat hadden we niet verwacht in een dorp waar zoveel toeristen komen. We slaan deze toch ook maar af, anders komen we nooit thuis.

Het is leuk om hier te wandelen, het graan is al behoorlijk op hoogte aan het komen, dus alles ziet er mooi groen uit. We hebben een leuk uitzicht op de omgeving rondom Ouzoud.

Tegen 13uur zijn we terug bij de camper en gaan we eten. Ik maak een eiersalade van de eieren die we van de familie meekregen. Wat een mooie eierdooiers zijn het, tegen oranje aan, dat zien we graag. De eiersalade is voor morgenochtend.

Om 14uur stappen we op de fiets, voor een rondje richting het noorden. We gaan de brug over en rijden omhoog. Bij een splitsing gaan we rechtsaf verder omhoog.

We zien in de hoogte een dorpje liggen, daar zullen we straks rijden. Na ca. 9km gaan we linksaf een onverhard pad op. Het is een lemen pad, en na de regen heeft het veel te lijden gehad. Er zijn diepe sporen en af en toe zijn er nog plassen, en moeten we over een kleine rand manoeuvreren.

Na het dorp dalen we af, het pad is behoorlijk ruig en stenig, niet echt prettig om op te rijden. De uitzichten zijn wel mooi.

We komen aan bij de asfaltweg en slaan linksaf om terug te rijden naar Ouzoud. Nu is het meeste naar beneden, dus we suizen over de weg. In een bocht staat een auto, een man haalt net zijn broek op, een vrouw zit naast de auto te plassen. Oei, dat hadden ze natuurlijk niet verwacht, twee fietsers. Een auto hoor je aankomen, ons niet. We groeten vriendelijk en moeten verderop wel lachen.

Vlak voor het dorp is er een politiecontrole. We willen stoppen bij het ‘halte’ bord, maar de agent gebaart ons gelijk door, hij moet wel lachen. Op de heenreis stonden ze er ook al, drie man sterk. Toen maakte één van de agenten met zijn telefoon een filmpje van ons, quasi nonchalant, maar ik zag het wel hoor. haha.

We slaan bij de politiepost rechtsaf een onverhard pad op, zal wel een heen en weertje worden.

We rijden langs huizen en zien op een erf een paar meisjes zitten, met leuke kleurtjes in hun haren. Mama en oma komen naar buiten als ze ons horen praten en 2 tellen later zitten we binnen op kleurige dekens op de grond.

Ik probeer duidelijk te maken dat we alleen thee hoeven, geen eten. Ze knikt begrijpend maar er komt toch brood, olijfolie en pinda’s op tafel. We eten er maar een klein beetje van mee. Het blijft lief van ze, zo gastvrij.

Er zit een kip in de gang met kuikentjes. Als ik te dichtbij kom, om een foto te maken, maakt mama kip een geluidje en de kleintjes zitten binnen no-time onder haar vleugels.

Papa komt ook binnen, en de moeder van papa. Ze geeft aan dat ze niet zo goed meer ziet, en ook dat haar knietjes niet meer willen. Co helpt haar om te gaan zitten, en als ze even later overeind wil hijst hij haar samen met haar kleinkind weer omhoog. Poe, poe, ja ouder worden valt soms niet mee, zie je haar denken.

Na een half uurtje nemen we afscheid en fietsen naar het einde van het pad. Daar is een mooi uitzicht op Ouzoud en op de kloof. Een meisje spreekt ons aan in het Engels. Ze haalt bij het huis een kleine hond op, blacky, die zijn naam eer aan doet. Ze loopt terug naar het huis en komt terug met twee lammetjes. Hun moeder is er niet meer, ze zien het meisje als hun moeder, en ze willen drinken bij haar, maar dat gaat dus niet.

We rijden terug naar de weg en gaan rechtsaf een betonnen pad af en komen door het dorp waar we vanmorgen hebben gewandeld. Over de brug rijden we richting camping Zebra en gaan daar rechtsaf om naar het grote hotel te rijden, dat boven het dorp uittorent.

Daar heb je een mooi uitzicht op de cascade, die nog net in de zon ligt. Als ik terug loop naar de fiets zie ik aan de binnenkant van een muur een mooie schildering.

Tegen half 6 zijn we terug bij de camper en nemen we plaats in de zon, die nog lekker warm is. We hebben 28,5km gefietst, waarvan 640 hoogtemeters. Het hoogste punt was op 1190m, het laagste op 780m. We reden gemiddeld 14km/u.

We hebben een filmpje gemaakt van onze tour, bekijk het hier……