2021 Marokko 21 januari

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Donderdag 21 januari 2021: Toundoute

Gistermiddag vertelde Mohammed dat het vanmorgen vroeg wel druk zou zijn met verkeer, omdat het markt is vandaag. En dat klopte helemaal. Om 6 uur begonnen de auto’s langs te rijden, busjes met goederen, op weg naar de souk. Die busjes hebben zware motoren, af en toe trilde het helemaal.

Er is zo ’s ochtends vroeg mooi licht op de bergen waar we op uit kijken. Langs de weg staat een man te wachten op vervoer naar de markt. Er stopt een mix transport auto, maar hij stapt niet in. Even later is-ie dan toch verdwenen. Kinderen lopen naar school.

Om half 11 gaan we op weg naar de markt, volgens Mafoud, de zoon van Mohammed en Aisha, is het 2km lopen, dat moet te doen zijn. We starten land over zand en komen verderop aan bij de weg, waar we langs blijven lopen. Er komt van alles langs. Een auto met schapen bovenop en heel veel mix transport busjes. Een man loopt met zo’n kruiers wagentje en een stok/loopkruk, een vreemde combinatie, ook lastig te mannen lijkt me. Maar hij heeft geen hulp nodig.

Dan vraagt Co aan mij, heb je de mondkapjes bij je. Oeps, vergeten, dat is de 1e keer. In winkels en op markten dragen we altijd een mondmasker, maar nu dus even niet.

We komen langs een huis waar aan de zijkant een steiger staat. De dwarspalen zijn vastgemaakt aan het huis, ze steken in gaten. Daar zijn de staanders aan vast gemaakt, wat planken erop, en voilà je hebt een steiger.

We starten op de dierenmarkt, het zijn voornamelijk schapen die verhandeld worden. Een paar mannen willen graag met Co op de foto, nou vooruit dan.

We komen langs de graanafdeling, waar driftig zakken worden gevuld, zowel met graan als met Dirhams. De hoog opgetaste hooiwagens zijn ook op deze souk aanwezig, het blijft een mooi gezicht, wat zijn ze ontzettend hoog.

We passeren de tafels met kleding-met-ervaring, een man is ‘nieuwe’ schoenen aan het passen.

Dan krijgen we uitzicht op de groente- en fruitmarkt, werkelijk een leuk gezicht, zo van bovenaf. De markt wordt goed bezocht, het is druk.

Zoals op alle markten liggen de producten op zeiltjes op de grond. Je krijgt een teiltje waar je je spullen in doet, wat dan gewogen wordt op een moderne weegschaal of op zo’n ouderwetse met tegengewichten, je ziet zelfs de bascule hier.

Er staat een naaimachine, normaal zit er iemand achter, maar nu even niet. We doen onze inkopen, ze hebben hier gelukkig ook weer munt, dat konden we al een tijdje niet vinden, lekker hoor.

We komen aan bij de weg, het is enorm druk op straat, het is een komen en gaan van mensen, letterlijk en figuurlijk. Hier staan alle mix transport busjes te wachten op passagiers, of ze hebben ze net afgezet.

Dan willen ook wij terug naar huis maar we willen niet lopen, het bleek 3,6km te zijn, i.p.v. de 2 beloofde kilometers. We hebben spullen mee, dus een taxi lijkt ons wel wat. Maar welke moeten we hebben, er staan er zoveel.

We staan het allemaal aan te kijken hoe het werkt. Achter ons staat een Docker, een soort van TukTuk. Er staat een boompje in, een aantal boodschappen tassen en op de 3 hooibalen zitten twee mannen.

We kijken elkaar aan en vragen heel enthousiast aan de chauffeur of hij in de richting van de camping gaat. Hij reageert niet direct, dus vragen we het nog een keer, en ja hoor, we mogen mee.

We stappen via de achterkant in en nemen plaats op de hooibalen. Even later rijden we weg. Het gaat best wel hard en daardoor begint in de laadbak de wind te snorkelen en waait er overal hooi, uche, uche. We hopen dat hij niet te lang hoeft te rijden, anders is het hooi op. Haha

Tegen kwart voor 2 gaan we fietsen, een heen en weertje van ca. 33km. We volgen de weg richting de Hoge Atlas en keren na zo’n 16km weer om. Dit keer zijn we op pad met mondmaskers, tijdens het fietsen hebben we die niet op, veel te benauwd.

We komen door het dorp en de markt is nog in volle gang, het is mogelijk nog drukker dan vanmorgen. Na het dorp is het gelijk een stuk rustiger. We komen in een kleurrijke omgeving.

We rijden van dorpje naar dorpje, zwaaien naar mensen en worden af en toe ingehaald door volgepakte auto’s met mensen die van de markt naar huis rijden.

We stoppen voor een drinkpauze en kijken uit op een paar akkertjes. We horen iemand zagen. Beneden ons zit een vrouw in een boom en ze zaagt dode takken van de boom, die zijn vast voor de oven om brood te bakken. Een klein jongetje, Mohammed, zit heel verlegen op een muurtje naar ons te kijken. We horen zijn mama van boven bij het huis ‘fluisteren’ dat hij om een stylo moet vragen, maar dat durft hij niet. Co zegt tegen mama, we hebben geen stylo’s.

Er komen mix transport busjes langs, vol geladen met mensen en goederen. Bij eentje kan de schuifdeur aan de zijkant niet meer dicht, zo vol is-ie, er staat zelfs iemand in de deuropening. Dan komt de achterkant in zicht, er zitten allemaal jongens en mannen op het dak. Een man staat met één voet op de trekhaak en zijn andere voet op de bumper, goed vasthouden hoor. Ja, je zult maar naar huis willen. En het kan allemaal, en het gaat allemaal.

Dan krijgen we opeens contact met een paar meisjes/vrouwen verderop langs de weg, ze staan hoog boven de weg bij een huis. We fietsen nog een klein stukje door voor we omkeren en komen onderlangs de meisjes. Hello, how are you, horen we boven ons. Ah, your speaking English. Yes, I do.

Even later zitten we op de thee bij Fouzia en Fatima, twee zusjes. Fouzia is 17 jaar en wil graag bij de politie. Ze spreekt goed Engels, Fatima blijft verlegen in de deuropening staan en neemt van daaruit deel aan het gesprek. Ze spreekt, volgens eigen zeggen, een klein beetje Engels, maar als Fouzia ons niet begrijpt fluistert Fatima haar toe wat wij bedoelen.

Er zijn in totaal 5 dochters, Fouzia is de oudste. Papa werkt in TanTan. Daar is hij dan 2 maanden en tussendoor 1 week thuis. Vorige week was hij thuis. Ze missen hem, het is ook wel lang.

We maken aanstalten om de terugreis te aanvaarden. Oh, wat jammer nu zeggen de meisjes, willen jullie niet blijven eten en slapen. Nee, maar niet, we slapen lekker in ons eigen bedje. Dankjewel voor de thee en tot een volgende keer. Ik geef ons Marokkaanse telefoonnummer en zeg dat het alleen voor whatsapp is.

We rijden dezelfde route weer terug en dat is geen straf. Het is 16uur, er komen steeds meer mensen naar buiten, genieten van de laatste zonnewarmte.

Terug bij de camper laden we de fietsen gelijk weer op. We praten wat met Mafoud en Aisha. Dan stopt er een taxi, een oudere man stapt uit en loopt het erf op. Als ik weer kijk zit hij op de loosplek voor grijs water te bidden.

Maar dan gaat zijn telefoon, sorry Allah, ik kom zo weer even terug. Hij neemt zijn gemak en gaat op zijn zij liggen. Als het gesprek klaar is neemt hij de bidhouding weer aan maar dan gaat weer zijn telefoon. Dit keer duurt het veel langer en is het bidmoment kennelijk voorbij. Hij komt naar het huis toe, het is een vriend van Mohammed.

De ondergaande zon geeft een mooie spotlight op de bergen.

We hebben 33.6km gefietst, waarvan 390 hoogtemeters. Het hoogste punt was 1690m, het laagste 1490m. We reden gemiddeld 16.8km p/u. Vandaag was het heerlijk warm. Vanmorgen naar de markt te voet was het zelfs heel erg warm, we hadden ons gekleed op de temperatuur van gisteren. Op de fiets hadden we alleen een dun truitje aan, prima te doen dus. Er stond nagenoeg geen wind vandaag.

We hebben een filmpje gemaakt van onze fietstocht.
Filmpje van onze taxi rit met de Docker.