2021 Marokko 19 maart

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Vrijdag 19 maart 2021: Ksar Sghir (M) – Algeciras (Sp)

Vannacht hing er een zware helikopter boven het dorp, dacht ik. Maar nee, het was een trein met een zware diesel ervoor. Het duurde lang voordat hij uit het gehoor verdween. Het was een onrustig nachtje.

Vanmorgen lopen we naar het hotel om te kijken of ze iets voor ons kunnen printen, de PCR test en het ticket. Maar het meisje aldaar weet niet hoe alles werkt. In het dorp kunnen we zeker de spullen laten uitprinten weet ze.

Dus pakken we een taxi en rijden naar het dorp. De ‘Cyber’ is gesloten en gaat pas om 12uur open. Daar willen we niet op wachten. We lopen terug naar de taxi plaats en moeten wachten op een 4e passagier. Of we moeten betalen voor die 4e persoon, dan gaat-ie rijden. Co roept heel hard ‘taxi’ en ik er achteraan, ‘Casablanca’. Maar er komt niemand.

We wachten en hebben wat lol met de chauffeur en een paar mannen die er zijn. Co maakt zelfs een dansje met de chauffeur. De beste man doet bij Co iets op zijn hand en zegt dat-ie het op moet snuiven met zijn neus. Co zegt, we moeten zo naar de haven, dus ik dacht het niet. Een jongeman die er bij staat doet voor hoe het moet. Maar Co veegt het van zijn hand. Het blijkt snuiftabak te zijn.

Heen betaalden we 10DH voor ons twee, terug (andere chauffeur) wil hij 10DH p.p., of als we voor die 4e persoon betalen totaal 15DH. Dat doen we niet, ook omdat onze portemonnee net leeg is, op 19DH na. We hadden in het plaatsje melk gekocht en 5 liter olijfolie.

We gaan lopen en even verder op houden we een petit taxi aan. Hij rijdt ons naar het hotel en we betalen 10DH. Bingo, we zijn er weer. Maar we hebben nog steeds geen prints. Ik loop naar de winkel voorin. De winkel, restaurant en hotel zijn van dezelfde eigenaar. Ik vraag aan de jongen in de winkel of hij in het hotel iets voor ons kan printen. Over 5 minuten, is het antwoord.

Na een kwartiertje komt hij aanlopen. Ik ga ook naar het hotel, hij zet de computer aan en wijst op de stoel, ik mag het zelf doen. Het is een Windows computer, dat is 13 jaar geleden dat ik op een Windows computer heb gewerkt. Maar ik kom er uit en 10 minuutjes later is alles geprint, kosten: 9DH. Shukran.

Om half 12 rijden we naar de haven, we willen er op tijd zijn. We komen aan bij de entree, er staan een aantal mannen met oranje hesjes. Een man van Balearia wil ons ticket zien. Hij geeft het aan een oranje hesje, hij begint te bellen. De Balearia man spreekt redelijk Duits en vertelt dat de directrice van Balearia in overleg is met iemand van de haven. Uiteindelijk staan we een uur te wachten voordat we de haven in mogen. Wat het probleem was, geen probleem. Niemand die iets vertelt en als je er naar vraagt, is er geen probleem.

We worden naar rechts verwezen en moeten door iets smals heen rijden. Als we er tussen komen wordt de camper gedesinfecteerd. Duh, wat een onzin, en nu hebben we ook nog vieze ramen.

We willen naar de parkeerplaats om ons ticket om te laten zetten in een boardingpas. Maar dat is veranderd. We moeten gewoon doorrijden en aansluiten in een rij voor Balearia. We krijgen onze tickets en rijden door naar de politie en douane.

Eerst is de politie aan de beurt. Nu zal blijken of we problemen krijgen i.v.m. het verlopen van ons visum. We geven onze paspoorten af, die worden gescand en even later hebben we een uitreisstempel in ons paspoort en wordt ons een goede reis gewenst. That’s it. Shukran.

Bij de douane verwachten we geen problemen omdat we in Agadir het verblijf van onze camper hebben kunnen verlengen tot eind juni. Ook daar zijn we zo klaar.

Dan op naar de scanner. Jeetje wat een auto’s staan er te wachten, drie rijen dik. Die uiteindelijk allemaal terug moeten naar 1 rij. Ze scannen 5 auto’s tegelijk, maar het duurt een eeuwigheid. Aan de overkant zien we Spanje liggen, zo dichtbij maar voor veel Marokkanen heel ver weg. Hoe vaak men, tijdens onze reis door Marokko, aan ons vraagt wil je mij meenemen naar Europa, dat is niet te tellen.

Na de scan moeten alle auto’s aan de kant en lopen er drugshonden langs de auto’s. Ze zijn bij diverse auto’s aan de onderkant aan het tikken met grote schroevendraaiers, kofferbak deksels moeten open etc. Op een heenreis naar Marokko zijn er altijd bomvolle auto’s, met ook nog veel bagage op dak. Nu is dat een stuk minder, maar er zijn er wel een paar.

Wij moeten ook wachten, maar even later mogen we doorrijden. Vanmorgen heeft Co nog even onder de camper gekeken, we stonden vannacht op een parking, weliswaar bewaakt, maar toch maar even checken of er niets onder geplakt is.

Dan rijden we naar de boot, die net aan komt varen. Normaal ga je naar Port 4, maar we worden rechtsaf gedirigeerd. Daar staan al lange rijen, 3 dik, in een zigzag slang. Wij sluiten achteraan en hebben nog 1 auto achter ons. Daarna wordt alles wat achter ons aan komt in een nieuwe rij gezet. Wat zijn er enorm veel auto’s, 99% is Spaans. We zien 2 NL kentekens, wat Duitsers, Belgen en een paar Franse personenauto’s. Met ons mee zijn er 3 campers. Duitsers, die we gesproken hebben in Zagora en Marrakech en een Franse camper. Om half 4 sloten we aan in de rij, we hebben bijna 4 uur gedaan over 2.3km van de entree tot hier.

Bij het oprijden van de boot zijn er nog allerlei controles, er moeten zelfs nog kofferbakken open gemaakt worden. Vertrouwen ze hun eerdere collega’s niet of zo. Ook lopen ze met een drugshond tussen de auto’s door. Dit houdt enorm op.

We waren om kwart voor 12 bij de entree van de haven, om 18uur vaart de boot eindelijk weg. Pffff, we zitten er op en komen zo aan in Spanje. Tijdens de overtocht zitten we lekker buiten in het zonnetje en kijken hoe Marokko steeds kleiner wordt. Wanneer zullen we er weer heen kunnen?

We hebben weer enorm genoten van ons verblijf in dit mooie land met zijn vriendelijke bewoners. We hebben veel leuke mensen ontmoet, waar we nog whatsapp contact mee hebben. We hebben niet zoveel gewandeld maar wel veel gefietst en genoten van het heerlijke weer. A la prochaine, tot een volgende keer, slemma.

Om half 8 komen we aan in Spanje. We staan bijna vooraan op de boot dus we zijn er rapido vanaf. Langs de politie en de douane, er is nergens een probleem. Het paspoort wordt gescand en we mogen verder. We hadden nog een gezondheidsverklaring ingevuld, maar er wordt nergens naar gevraagd. Op de boot zagen we mensen ook allemaal het formulier invullen, maar onnodig blijkt. Ook naar de PCR test wordt niet gevraagd.

Even later zijn we de haven uit en rijden we naar Palmones om bij Carlos te overnachten. Daar aangekomen is de hele parking leeg, er is geen camper te zien, we zijn de enige. Er staat een oude camper, maar dat is iemand die hier woont, te zien aan alles wat er omheen staat.

In de haven hebben we al gegeten, dus we nemen onze rust en geven elkaar een high 5 dat we het gehaald hebben om via Spanje terug naar Europa te reizen. Nu kunnen we verdere plannen maken over onze terug reis.

We hebben vandaag 17km gereden, 7km in Marokko, de rest in Spanje. Het was lekker weer.

Bekijk hier het filmpje van vandaag……