2021 Marokko 17 januari

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Zondag 17 januari 2021: Ait Ben Haddou – Ouarzazate

We vervolgen onze reis en gaan naar Ouarzazate. Daar gaan we voor het eerst heen voor een overnachting. We belanden op stadscamping, Municipal. Als we daar om half 12 aankomen is het nog maar 7º, maar de zon maakt veel goed.

De rit naar Ouarzazate gaat door een desolaat landschap. Er zijn twee politiecontroles, op snelheid. Ze staan op strategische punten, net onderaan een weg naar beneden. In deze regio doen ze dat wel vaker. We worden ingeseind door tegenliggers. We houden ons altijd al aan de snelheid, alhoewel die niet altijd even duidelijk is. Dan staat er aan het begin van een dorp 60km en daarna niets meer, ook geen einde gebodsbord.

Als we bij Ouarzazate aankomen geeft TomTom aan dat het nog 13km is, het is een langgerekte plaats. De stadscamping ligt aan de oostkant, aan de rand van de stad.

Gistermorgen heb ik gebeld of ze open zijn, en dat zijn ze, we zijn welkom. De poort wordt geopend en terwijl ik op Co sta te wachten zie ik op links een caravan, tent en auto staan. De auto heeft een geel nummerbord, hè zullen dat Nederlanders zijn?

Als we gesetteld zijn gaat Co een rondje lopen, en ja, het zijn Nederlanders. Maar er is net een kindje heel erg aan het huilen dus loopt Co terug.

Ik zit in het zonnetje en Co is bij de receptie op zijn iPad sport aan het kijken als het NL echtpaar aan komt lopen. Ze gaan afwassen in het gebouw naast ons, maar als ze ons nummerbord zien willen ze even ‘hoi’ zeggen.

Dat duurt zo’n drie kwartier, Co is ondertussen ook terug. Het is een soort van ‘ik vertrek’. Jeroen en Eline gaan emigreren naar Marokko, ze willen zich gaan vestigen in Ouarzazate.

Ze zijn op 16 november binnengekomen in Marokko, via Genua. Ze wilden via Sete (Frankrijk) reizen, maar dat ging niet. Tot hun verbazing meerde de boot vanuit Genua wel aan in Sete en kwamen er Fransen aan boord.

Jeroen wil muziekles gaan geven aan Marokkaanse kindertjes en Eline geeft postnatale training aan vrouwen na hun zwangerschap. Ze vertelt dat het feit dat ze zelf 3 kinderen hebben wel mee werkt hier.

Waar wij vandaan komen in NL? Uit het altijd mooie West-Friesland. Er verschijnt gelijk een grote smile op Elines gezicht, zij komt uit Schagen. Ze zei tegen mij, jouw spraak klonk me al vertrouwt in de oren.

Ze doen al sinds de kindertjes leerplichtig zijn aan home-scholing, en dat bevalt ze erg goed, zeker nu ze op reis zijn, alles gaat gewoon door. Ze slapen met z’n allen in de tent, de nachten zijn nu erg koud. Dus hebben ze kleren aan in de slaapzak en een muts op, ja je moet toch wat.

Na het eten nemen we een petit-taxi naar de plek ‘taxi Taboent’, vlakbij het centrum. Hier vandaan vertrekken de taxi’s naar de wijk Tabounte. Elke taxichauffeur kent die plek.

Daar ontmoeten we Steve, de Belgische man die we vorig jaar hebben ontmoet in Marokko. Leuk om hem weer te zien en te spreken. Hij werkt in de ICT en kan dat van huis uit doen. In het dorp waar hij met zijn vrouw woont is het internet wel okay, maar de stroom valt regelmatig uit, en dat kan hij soms net niet hebben. Dus huren ze een eenvoudig appartement in Ouarzazate en werkt hij daar regelmatig.

We drinken op een terrasje iets en zitten gezellig te praten. Verderop zit een grote groep Fransen met elkaar te socializen. Na 1,5uur nemen we afscheid van elkaar, met de belofte dat als we weer in de buurt zijn we contact opnemen, prima, Insjallah.

We gaan met een taxi terug naar de camping en gaan nog even het internet op bij de receptie. Maar er zitten meer gebruikers, dus het schiet niet zo op. Facetimen lukt gelukkig wel.

We hebben 30km gereden, het hoogste punt was 1290m, het laagste punt 1127m. Bij aankomst op de camping was het 7º, later op de dag is dat 15º.