2021 Marokko 17 februari

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Woensdag 17 februari 2021: Ait Ayoub

In de ochtend ben ik druk bezig met het verslag van gisteren, de tijd vliegt om. Co is met de filmpjes bezig en leest daarna de krant, ook zijn tijd vliegt om.

Om kwart voor 1 gaan we fietsen. Een tochtje de kloof in, die we ook met de camper gaan rijden als we hier weer vertrekken. Volgens Ahmed is het een mooi ritje.

De kloof begint al vrij snel, na ca. 1km, we zijn omgeven door giga hoge bergwanden. Maar we rijden evengoed in het zonnetje. En dat is nodig, want in de schaduw is het ronduit koud. We hebben dit deel al 3x gereden met de camper, maar zo op de fiets beleef je het compleet anders. Het is net zo’n trein met panorama-ramen, alleen trappen we zelf.

In Imider zien we oude huizen hoog boven het dorp onder een overhangende rots. Ze worden niet meer bewoond, maar wel bijgehouden om aan toeristen te kunnen laten zien. Wij hebben ze 3 jaar geleden mogen bewonderen.

We rijden constant langs de rivier ‘Oued Gheris’, dus er zijn ook veel akkertjes. En die zijn allemaal fris groen van kleur. Het ziet er blakend uit. Ondanks dat het een kloof is, is er ook ruimte om te leven. We komen door dorpjes en zien ook dorpjes aan de andere kant van de rivier liggen.

De gorge/kloof waar we doorrijden is prachtig, met hoge bergwanden in warme kleuren. Na verloop van tijd slaan we linksaf een onverharde weg in. Die voert ons naar een dorpje met de naam n Ait Merrhad. Volgens de Komoot-kaart kunnen we hier niet verder, maar volgens de satelliet kaart op Komoot lopen er wel paden verder.

We komen aan bij het dorpje, dat hoog boven ons ligt. We zien dat we hier de rivier over kunnen steken, er lopen paden doorheen. Er komen twee mannen aangelopen met zware tassen. Ze zijn naar de souk geweest, die wordt vandaag gehouden in Assoul.

Hoog boven ons staat een mevrouw, Co spreekt haar aan. Ze roept haar zoontje erbij want ze begrijpt ons niet. Ze spreekt alleen Marokkaans. Ze zegt iets en daarin horen we het woord ‘ateej’, of we thee willen. Ja hoor, dat willen we wel.

We parkeren de fietsen en lopen omhoog naar hun woning. We zijn op visite bij Isha en Youssef. Youssef is heel erg verlegen, leert wel wat Frans op school, maar durft het niet zo goed te spreken.

Er komt thee, zonder suiker, heerlijk brood, olijfolie, pinda’s en roomboter op tafel. Wat een verwennerij. Eigenlijk hoeven we geen eten, maar we nemen toch maar een klein stukje brood met wat boter en olijfolie.

Waar ze eerst een beetje terughoudend was wordt Isha steeds enthousiaster. Ook Youssef kruipt uit zijn schulp. We begrijpen dat papa naar de souk is in Assoul. En Youssef heeft nog een ‘ochti’ een zusje. Dat is het hele gezin.

Ik loop even rond en zie dat ze ook een eigen veestapeltje hebben, wat schapen, een ezel en een koe. We mogen een paar foto’s maken. Als mama de foto van haar en mij ziet wil ze dat Co hem overmaakt. Haar ‘hulletje’ zit niet goed, je ziet namelijk een stukje van haar haren.

Als we weer zitten om onze thee op de drinken zie ik achter Co, op een deur, de tafel van 3, van 4 en van 8 staan. Dat heeft Youssef opgeschreven, hij krijgt een dikke duim van Co en glundert er over. Ik noteer hun 06-nummer om vanavond de fotootjes over te appen.

We geven wat geld, Isha wil het eerst niet aannemen maar als Co zegt dat het een cadeau is pakt ze het toch van ons aan. We moeten een brood meenemen, maar dat willen we niet. Uiteindelijk gaan we met een half brood weg, keurig verpakt in een lapje stof en een tasje er om. En op het laatst nog een handje verse amandelen. Shukran/tenmirt.

Dan gaan we verder en zwaaien naar Isha en Youssef die hoog boven ons staan, mooi afgetekend tegen de strakblauwe lucht.

We begeven ons nu op onbekend terrein. De hele route is nieuw voor ons, maar dit deel heb ik niet uitgezet dus zoeken we zelf ons padje.

Het pad splitst zich in een pad naar omhoog en een pad naar omlaag. We kiezen voor omhoog, omdat de asfaltweg ergens recht voor ons uit ligt, op de hoogte waar we nu staan.

Als we boven een dorp langsrijden, zien we aan de overkant de weg gaan, en beneden ons een mooie gekleurde hangbrug voor voetgangers. Goh, die zouden we wel over willen, maar dan moeten we een stuk terug rijden.

We nemen de gok en rijden verder. In het volgende dorp rijden we naar beneden, we zullen toch de rivier over moeten. Een mevrouw wijst de weg, en we komen bij de rivier.

Er liggen keurig twee bruggetjes over het water naar de overkant. En daar aangekomen moeten we met de fietsen omhoog via een trap. Het is een hele sjouw met die zware e-bikes, maar we redden het.

We fietsen terug naar Ait Ayoub, eerst over een deel wat we nog niet hebben gedaan. We moeten door de rivier via een waadplek, het is niet diep en goed te doen.

Dan komen we op het gedeelte dat we heen ook gereden hebben. Maar dat is geen straf, je ziet het toch allemaal weer van een andere kant. We genieten net zo als op de heenreis.

We fietsen nu wel meer in de schaduw omdat de zon lager staat en de bergen even hoog zijn als net.

We genieten weer van de mooie groene akkers en komen in een dorp langs een piepkleine moskee, zo klein heb ik er nog niet eentje gezien. Pittig hoor.

We hebben 27.3km gefietst, en het was een heerlijke en mooie tocht. Het waren 290 hoogtemeters. Het hoogste punt lag op 1460m, het laagste op 1340m. We reden gemiddeld 12.5km/u.

We hebben een filmpje gemaakt van deze leuke tour. Bekijk het hier……