Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.
Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.
Dinsdag 16 maart 2021: Sidi Ali
Vanmorgen vervangt Co de remblokjes van de fietsen, want daar zijn ze dik aan toe. Die van mij zijn iets minder versleten, ik ben wat lichter, haha. Het vervangen gaat voorspoedig.
Na het eten maken we ons klaar voor een ritje door de omgeving. Ik merk dat mijn linker handrem, die van het voorwiel, wel heel gemakkelijk in geknepen kan worden, dat klopt niet. Ook remt hij het voorwiel niet af. Co kijkt er naar en draait iets los. Hierdoor lekt er olie weg. Oei, dat is niet goed.
We vragen bij Abdul, de camping eigenaar, of er een fietsenmaker in de buurt is. Die is er in Moulay Idriss. We geven aan dat het elektrische fietsen zijn en dat we hydraulische olie nodig hebben. Dan moeten we naar Meknes, daar weet hij wel iemand. We kunnen de fietsen eventueel meenemen in de bus.
Dat zou kunnen, maar als ze ons niet kunnen helpen moeten we ook weer met de bus terug. Dus we besluiten om morgen met de camper naar Meknes te gaan.
Abdul vertelt dat hij het moeilijk heeft tijdens de Corona crisis, er zijn immers geen toeristen. Hij had afgelopen zomer gelukkig wel wat Marokkaanse groepen die op zijn camping kwamen kamperen.
Abdul wil een café realiseren, maar daar is geld voor nodig. Hij is wel aan het werk op de camping, anders wordt-ie gek, zegt ie. Hij is een nieuw sanitair gebouw aan het maken. Als dat gereed is gaat hij het oude gebouw renoveren. Maar ook hiervoor geldt, eerst moeten er weer Dirhams binnenkomen. Heel begrijpelijk dat het nu allemaal stil ligt. Het wordt wel mooi allemaal.
We genieten vanmiddag van het zonnetje, een rustdagje is ook niet verkeerd.
Op de camping zijn er 5 waakhonden. Ja, je zou denken kun je met eentje niet toe, maar allah. Die honden blaffen behoorlijk als je langs loopt. Co neemt een keertje de Dazer mee om uit te proberen. En ja hoor, als je het op een blaffende hond richt trekt hij zich morrend terug. We hadden een mailtje gekregen van Henk, waar we de Dazer van mogen gebruiken. Ik had de Dazer tijdens een fietstocht in Azrou in mijn broekzak en dan helpt het dus niet.
’s Avonds staat de lucht in brand, een prachtig gezicht.
Woensdag 17 maart 2021: Sidi Ali – Ouezzane
Ja, je leest het goed, we zijn vandaag in Ouezzane beland, behoorlijk noordelijker als dat we van plan waren. Maar ik begin bij het begin.
Vanmorgen rijden we naar Meknes voor een fietsenmaker. Volgens Abdul zit er een scooter annex fietsenzaak die ons kan helpen. Maar op de plek waar hij het aangeeft zien we niet zo’n bedrijf.
We rijden de straat door en zien een ruime parkeerplek, tegenover de Surete National. Als we staan komt er een ‘uniform’ aangelopen. We vragen of we hier een uurtje kunnen staan en wijzen op mijn fiets, dat we een probleem hebben. En dat we een scooter/fietsenzaak zoeken. Ah, die weet hij. Het is op een andere plek als Abdul zei, en even later is er olie bijgevuld. Niet helemaal zoals we het in gedachten hadden. Je hoort eigenlijk de olie van onderaf er in te pompen, net zolang tot het er boven een beetje uit komt. Nu kan er eventueel lucht bijgekomen zijn. Maar we zijn al blij dat ze ons helpen, zodat we weer kunnen fietsen, shukran.
We fietsen terug naar de camper en besluiten om vandaag naar Fes te gaan, met een omweg. We rijden eerst door Meknes naar de Marjane en opeens is er een Docker naast ons. De jongens die er op zitten geven een handkus, ik geef er twee terug. Ze moeten lachen, en geven een joekel van een sinaasappel aan mij. Shukran. Even later rijden ze aan de andere kant en geven ze aan Co een appel.
Buiten de stad rijden we eerst een aantal kilometers over de N6. De landerijen zijn groen en er zijn weer veel kleurige bloemetjes. Er wordt van alles verkocht langs de weg, we zien zelfs asperges staan.
Verderop kiezen we voor een ‘kleine’ weg, maar die wordt steeds slechter, smal met veel gaten. Het is rustig aan rijden, maar het is wel heel erg campestre hier, en mooi en er zijn vriendelijke mensen.
Als de weg helemaal overgaat in piste is er een asfaltweg naar rechts, die nemen we. We gaan terug naar de N6 en rijden direct naar Fes.
Op de N6 rijden is niet zo erg, er is van alles te zien en te beleven. Er zijn veel bedrijfjes die olijven persen, maar ze zijn allemaal gesloten.
Als we Fes naderen zien we overal vlaggen en mannen in uniform staan. Zullen de vlaggen voor de Keizertjes zijn, maar nee, het is voor de koning, hij is in de stad in één van zijn drie paleizen. Er zijn zelfs overal straatvegers aan het werk.
We rijden naar Bab Boujoud en als we op de parking staan en vragen of we hier de nacht door kunnen brengen wordt ons verteld dat het niet meer mag van de politie. Maar er is een andere parking waar het wel mag. Een man stapt bij ons in en leidt ons naar een parking aan de andere kant van de medina. Coordiinaten: N34.057961, W4.982431. De prijs is 40DH voor 24uur.
Als we staan wil hij wel onze gids zijn. Nu was dat nog een wens van mij, om een keertje met een gids door Fes te gaan. Dan kom je hopelijk op andere plekjes als dat jezelf als toerist gaat. We spreken een prijs af, geven aan dat we geen winkeltjes willen bezoeken, maken ons gereed en gaan met hem mee.
We gaan eerst met een taxi naar een hoog gelegen punt voor een mooi uitzicht op Fes. En mooi is het.
Daarna rijdt de taxi ons naar de medina waar we naar de Tannerie / leerlooierij lopen. Het is rustig, er wordt op dit moment niet meer gewerkt. De Tannerie is gerestaureerd en ziet er mooi uit.
We lopen door allerlei smalle straatjes en steegjes, er is veel kleur in Fes, middels muurschilderingen, het doet erg vrolijk aan.
We mogen binnenkijken in een Dar / huis, iemand doet net zijn deur open. We kijken in de binnentuin waar mooie details te bewonderen zijn.
Ondanks dat we aangegeven hebben dat we geen winkeltjes willen bezoeken neemt onze gids ons mee naar een originele Berber Pharmacie. We hebben het allemaal al een keertje meegemaakt en zeggen dat. Maar we moeten plaatsnemen en de man steekt van wal. Hij laat ons allerlei kruiden ruiken, en ik moet zeggen, het ruikt heerlijk. Maar we gaan naar buiten zonder in zijn bedrijf te investeren. We hebben het domweg niet nodig. We hebben hier dan ook geen foto’s gemaakt, hoewel het er allemaal erg mooi uit zag.
Later komen we nog in een schoenenwinkel, maar daar maak ik direct korte metten, en loop naar buiten. Ja, sorry hoor, ik heb er geen zin in. Het is wel duidelijk nu voor onze gids.
Onze gids wil ons graag een Riad laten zien, maar de meeste zijn gesloten vanwege de Corona. Uiteindelijk kunnen we toch ergens naar binnen. We komen in een prachtige binnentuin terecht. We drinken hier een heerlijke muntthee en zoals verwacht is die pittig aan de prijs. Volgens onze gids kost een kamer in dit Riad €300 per nacht, tel uit je winst.
We lopen verder door de medina en worden door onze gids keurig afgeleverd op de parking. We betalen hem het afgesproken bedrag maar dan vraagt hij of we nog een souvenir hebben. Dat hebben we niet, nee, en ook geen stylo, ongelooflijk. Een volwassen man die om een stylo vraagt. Van het bedrag wat we betaalt hebben kan hij genoeg stylo’s kopen.
In de camper zet ik de wifi aan en zie dat we een email hebben van de NL ambassade. We hebben vorige week donderdag, via email, contact met ze gezocht om te vragen of er een mogelijkheid is dat we via Spanje terug kunnen.
Ze hebben contact gezocht met de Spaanse ambassade en die geeft nu toestemming om met Balearia van Tanger Med naar Algeciras te varen. Maar….. de boot gaat a.s. vrijdag om 15uur. We mailen terug dat we zo snel mogelijk naar Tetouan reizen voor een PCR test, wat denk ik wel op tijd moet lukken. Dus we geven groen licht om de boel in gang te zetten.
Na het eten rijden we om 18.45uur weg uit Fes. We zien wel hoever we komen, het plan is om naar Ouezzane te rijden, 128km, voornamelijk via de N13.
Maar ik heb niet op de kaart gekeken en TomTom stuurt ons via een P-weg naar de N13, die P-weg is 50km lang. En niet echt een ‘snelweg’ qua wegdek en breedte. Het is al donker als we bij de N13 aankomen. We rijden wel een mooie zonsondergang tegemoet.
Op de N13 rijden we een heel stuk achter een vrachtwagen met gasflessen erop. Dat is wel fijn, hij weet de weg en omzeilt de slechte stukken. Daarna zijn we op onszelf aangewezen. Co rijdt heel geconcentreerd, ik help door aan te geven als er bochten komen. Dan hoeft hij niet op de telefoon te kijken en er praat af en toe iemand tegen hem, haha.
We komen om 21.45uur aan bij motel Rif in Ouezzane, het was een pittige rit, zo in het donker. We betalen voor 1 nacht en geven aan dat we morgen op tijd vertrekken.
Als we naar onze plek rijden komen we langs wel 4 hondenhokken, als die hun wafwaffels maar houden. Om 22uur liggen we in bed.
We hebben 224km gereden, in etappes. Het hoogste punt was op 634m, het laagste punt op 42m. Het was heerlijk weer.
Bekijk hier het filmpje van vandaag……
Terug naar 15 maart 2021 | Terug naar ‘overzicht‘ Naar ‘coordinaten‘ Naar ‘reisroute‘ | Verder naar 18 maart 2021 |