2021 Marokko 14 maart

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Zondag 14 maart 2021: Azrou – Meknes

Wat zijn er hier in Azrou onwijs veel honden. Als de avond valt en het donker wordt is er constant een concert van hondengeblaf. En door de bergen klinkt het extra helder. Dat de mensen die hier wonen er niet horend dol van worden.

We besluiten vanmorgen om verder te gaan, naar Meknes. We krijgen net als gisterochtend een stokbrood aangeboden door de receptionist. We rekenen af en rijden naar beneden en door de poort naar buiten.

We slaan linksaf om naar Meknes te rijden. We gaan via de N13 naar het noorden. Het is weer een route met mooie uitzichten. Ook zien we af en toe de uien coöperaties. De uien liggen hoog opgetast op stenen met daarover heen een zeil. Er wordt het een en ander geoogst.

Er zijn weer veel fruitbomen maar ook een lange reeks aan druivenvelden. We zien verkoop van kruiden en groenten en verderop zijn ze blij om ons te zien, er wordt gevlagd.

Om kwart over 11 komen we aan bij de Koninklijke golfbaan waar de camperplek van Meknes is. Het is rustig met auto’s, we krijgen een prima plekje toegewezen.

We gaan eten en om kwart over 1 stappen we op de fiets voor een rondje ten noorden van Meknes. Eerst rijden we door de stad, door smalle straatjes en later over brede avenues.

Dan rijden we de stad uit, 2x onder een spoorlijn door en krijgen we zicht op de wijk waar Han en Latifah hun huis hebben. Vorig jaar hebben we ze in hun huis bezocht. Ze zijn nu in Nederland, willen als het even kan weer terug naar Marokko komen.

Na de spoorlijn duiken we een onverhard pad op, wat omhoog gaat. En als je omhoog rijdt mag je op een gegeven moment ook weer naar beneden. Dat doen we over asfalt, met aan weerskanten groene weides.

Als we stilstaan om water te drinken staat er boven bij een huis een mevrouw. Ze maakt het ‘athee’ gebaar, of we thee willen, ja graag. We lopen door de poort en maken kennis met Haziz, Fatima en Habib, het zijn 2 zussen en 1 broer. Maar er is ook een jongere vrouw, Asmae. Zij is met een broer van het drietal getrouwd en toevallig op bezoek.

Er komt thee, zonder suiker, op tafel. En brood, boter (van eigen koeien), olijven, olijfolie, honing, fruit en een pinda/amandel/tarwe mengsel. Mangez, mangez, eten, eten. We eten een paar hapjes. We hebben er eigenlijk geen behoefte aan, maar het is zo lief bedoeld.

Het zijn lieve mensen, die genieten van ons bezoek, net als wij van hun. Asmae spreekt maar een klein beetje Frans, zegt ze zelf, maar dat lukt toch prima, ze kan best wel veel. We worden uitgenodigd om in het huis te komen kijken.

Wat een groot huis, met een prachtige tegelvloer en een mooi aangeklede salon. De keuken is goed uitgerust en mooi van kleur. Co geint even met Fatima, die er verlegen van wordt.

Of we a.s. vrijdag couscous komen eten. We leggen uit dat we morgen of overmorgen weer verder gaan, dat vijf dagen in Meknes verblijven best wel lang is. Maar een volgende keer spreken we via whatsapp af om samen te eten, Insjallah.

We nemen afscheid en gaan verder met onze fietstocht. Ik geef Asmae een mooi Tafraoute kettinkje. Zij komt op haar beurt met een mooi sjaaltje voor over mijn haren. Als we bij de fiets staan komt ze nog met een fles lèbèn en een half brood (volkoren).

We rijden verder naar beneden en duiken aan de kant van het pad om een schaapskudde langs te laten komen. Het wordt gevolgd door de begeleidende hond die grommend langs loopt. We hebben al eerder vernomen dat die honden best wel fel zijn, dus blijven we stil staan.

Als we later de kudde moeten passeren, vragen we aan de herder of de hond last kan. Nee zegt hij, maar als de hond in zicht komt rent hij grommende en blaffend achter ons aan. We gaan stil staan achter onze fietsen en de hond wordt terug gefloten.

We komen uit bij een sloppenwijk, het ziet er allemaal heel netjes uit en de mensen zijn op straat met elkaar aan het praten. De kinderen spelen met elkaar.

We komen weer aan bij de stad en lopen met de fiets aan de hand door de straat waar alle straatverkopers zijn. Het is onwijs druk, het is erg lastig om met de fiets hier doorheen te gaan. Het valt ons op dat maar weinig mensen een mondkapje dragen. Als ze er eentje dragen is het onder kin. We zeggen wel eens tegen elkaar, als Corona echt zo besmettelijk/gevaarlijk is dan zou half Marokko ondertussen dood moeten zijn.

We komen aan bij het plein Lahdim bij de Bab Mansour, daar is het rustiger als dat we anders gewend zijn. Daarna rijden we het laatste stukje naar de camper, waar we om 17uur aankomen. Het was een leuke rit met een toffe ontmoeting. Zulke ontmoetingen kleuren onze dag.

We hebben 22.7km gefietst, waarvan 400 hoogtemeters. Het hoogste punt was op 530m, het laagste op 330m. We reden 10.5km/u.

Bekijk hier het filmpje van onze fietstocht.

We maken ons gereed om gelijk terug te gaan naar de stad, het is er nu zo gezellig. Als we buiten staan horen we muziek. Er komt een groep jongeren langs die muziek maken en zingen. Co begint gelijk te swingen en de groep blijft stil staan. We zien alleen maar lachende gezichten.

Na dit leuke muzikale intermezzo lopen we terug naar het plein. Daar is het nog steeds rustig. In de marktstraat daarentegen is het nog steeds onwijs druk. We storten ons in het feestgedruis.

We kopen wat van die lekkere anijssterretjes voor in de thee en Nbaq. Het is een vruchtje van een venijnig prikkende struik dat erg goed is voor o.a. de darmen. We hebben het voor het eerst gegeten in Toundoute bij de familie van Mahfoud.

Het is inmiddels etenstijd geworden. Op het grote plein stappen we binnen in het restaurant dat hoog boven het plein uittorent. Het terras zit vol maar als we een minuutje wachten komt er een tafel vrij zegt de ober.

Even later zitten we uit te kijken over het plein. Het eten is redelijk, geen hoogstandje, ondanks dat we hoog zitten. De buik is gevuld zal ik maar zeggen. Tegen kwart over 7 zijn we terug bij de camper, de dag is rond vol.

We hebben 70km gereden. Het hoogste punt was op 1461m, het laagste op 535m. Het werd 20,5º.

Bekijk hier het filmpje van deze rit.