2021 Marokko 14 februari

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Zondag 14 februari 2021: Alnif – Er-Rich

Het is bijzonder ‘tranquil’ hier, lekker rustig, we hebben dan ook goed geslapen. We zijn wel al vroeg wakker, maar dat is niet erg, met internet vervelen we ons nooit.

Om 9uur zitten Safa en Saïd al bij ons binnen. Op onze iPad staat een app ‘fotobooth’, hiermee kun je rare foto’s maken. Het is dan net of je in een lachspiegel kijkt.

Co is hiermee aan de gang met Safa en Saïd terwijl ik met het verslag bezig ben. Ik hoor ze af en toe schateren van plezier. Dus leg ik dat maar even vast voor het nageslacht.

Om half 10 rijden we weg, uitgezwaaid door de kinderen, bye bye, tot een volgende keer.

We draaien de R108 op naar het noorden, richting Tinejdad/Tinjdad. Het is bijzonder rustig op de weg. Het asfalt is goed dus we kunnen lekker doorrijden.

Het valt ons op dat huizen hier met roze/geel gekleurde bakstenen worden gebouwd. Het zijn gebakken holle stenen.

De omgeving is mooi met veel kleur in het landschap en de bergen. Ook zijn er diverse vormen te zien. We zien een kamelenberg en eentje is net de kam van een kameleon.

Tinejdad, aan de N10, is een lange, stoffige plaats. Arme mensen hier, zoveel stof als er opwaait door het passeren van het vele verkeer. Je blijft vegen, en wat dacht je van al de waar die uitgestald staat buiten de winkeltjes. Bovendien ademen de mensen dit de hele dag in, deze fijnstof.

Na Tinejdad gaan we verder naar Guelmima. We hebben besloten om Merzouga rechts te laten liggen. Ja, links gaat niet, dan zouden we achterstevoren moeten rijden. We hebben zin om naar het noorden te gaan, naar de greenery.

De route tussen Guelmima en Errachidia is saai te noemen, een overbruggingsstuk noemen dit dan maar. Gewoon gas op de plank en gaan met die banaan, blik op oneindig en verstand op nul. We hebben muziek opgezet en zingen mee met wat er langs komt.

In de volgende plaats, Errachidia, gaan we boodschappen doen in de Acima. Als we daar aankomen zien we dat het nu een Marjane Market is, een kleinere versie van haar grotere zusters in het noorden. Maar ze hebben wel ‘onze’ yoghurt, dus slaan we lekker veel in.

De diesel is best wel duurder geworden, je betaald nu rond de 9.06DH. Maar we komen ook wel 8.96DH en 9.12DH tegen.

Na Errachidia gaan we via de N13 naar het noorden, we willen doorrijden naar Rich, ook wel Er-Rich, ze konden niet beslissen hoe het te noemen. Vanaf Errachidia rijden we de bergen in, door de prachtige Ziz-kloof met uitzicht op een barrage/stuwmeer. Er staat niet veel water in, je ziet in de bergen de rand hoe hoog het water normaal gesproken staat.

Ze zijn aan de N13 bezig, we rijden regelmatig lange stukken bypass. Maar de bypass is gelukkig geasfalteerd, het is wel een dun laagje maar beter dan een stoffige piste. Er gaat best veel verkeer overheen, vandaar misschien de keuze om het te asfalteren. Langs de weg wordt een muur gebouwd, wat een werk, het wordt allemaal met de hand gedaan.

We komen door een tunnel, de tunnel ‘Legionaire’. Het is door militairen uitgehouwen, jaren geleden al. Er is ook een wachtpost bemand door militairen.

We zien in de verte warmwaterbronnen, op dit moment zijn er allemaal mannen op de been, er zijn er een paar aan het baden.

We komen aan in Rich, rijden onder de stadspoort door en slaan rechtsaf naar een parking bij de Protection Civil en de Brandweer. Hier hebben we 3 jaar geleden ook gestaan.

Ik stap uit om Co te helpen bij het inparkeren en zwaai naar een brandweerman die buiten de poort staat. Ik loop naar hem toe, hij vraagt of ik Engels spreek, dat gaat hem beter af, zegt hij. Nou mij ook, dus dat treft.

Hij heet ons welkom en zegt dat we hier hartstikke veilig staan. Shukran, dankjewel. Je voelt je meteen erg welkom zo. Hij zegt dat er souk is, vandaag en morgen. Waar is die souk? Hij wijst naar de hoofdstraat van het stadje.

Nadat we ons geïnstalleerd hebben wandelen we naar het stadje. Het is druk op straat, we denken dat de souk net af is, er is niet veel van te bespeuren. Wel zien we af en toe een Transport Mixte en Dockertjes langsrijden met schapen en geiten erin en erop. Het is nog zonnig en lekker warm.

We denken dat het over een uurtje nog wel drukker zal worden, dat vinden we wel gezellig. Dus gaan we op een terrasje een kopje thee drinken. De ober wil het zonnescherm naar beneden draaien maar we vragen vriendelijk om het niet te doen, we vinden het zonnetje wel lekker. Even later is de zon verdwenen achter het tegenoverliggende gebouw. We rekenen 5DH af voor een potje thee, waar we ieder 2,5 kopje van hebben gedronken.

We schuiven één cafeetje op en eten daar een Harira soep, nu zitten we weer in de zon. Er werkt een jongen, Mohammed, die geestelijk iets achterblijft. Hij is gelijk onze grote vriend, zelf zegt hij, met een grote lach, dat we familie zijn. Hij gaat met Co op de foto maar wil ook met mij op de foto. Het is een kleine charmeur want hij maakt met zijn handen een hartje, de lieverd. De soep kostte samen 6DH.

Terwijl we bij Mohammed soep eten zie ik op de bakplaat naast mij een giga grote pannenkoek gebakken worden. Ik gebaar naar de mevrouw dat we straks bij haar pannenkoek komen eten, ze begint gelijk te glunderen. Daar kunnen we weer in de zon zitten, we schuiven gewoon mee.

Maar helaas, er gaan net drie mannen aan het tafeltje buiten zitten, dus wij nemen binnen aan een tafeltje plaats.

De pannenkoek wordt vers gebakken, ik neem een kijkje en Co een foto van mij en de mevrouw. Ik geef aan dat we aan een halve pannenkoek wel genoeg hebben. Ze snijdt het doormidden, legt het op de weegschaal, zo weet ze wat we straks af moet rekenen.

We vragen om suiker maar ze heeft alleen een pot Nutella, nee dankjewel. Als we een hap nemen van van de kale pannenkoek zijn we verrast over de smaak. Ze heeft het heerlijk gekruid, het is een ware traktatie zo. Miezjen (fonetisch geschreven), erg goed.

We rekenen af en betalen 11DH voor de pannenkoek en een potje thee. Dus voor in totaal 22DH hebben we gegeten en gedronken, een rib uit ons lijf. haha.

Als we weg willen lopen komen er net twee vrouwen binnen met een schaal met daarop een deksel. Ze zetten het op tafel, er blijkt couscous onder te zitten. Het is de maaltijd voor de familie van dit eetcafé. Maar we mogen ook aanschuiven. Twee mannen die hier kwamen eten zijn alvast begonnen. Maar we zitten gewoon vol na alle thee, soep en pannenkoek, dus danken beleefd. Echt niet? Echt niet. Slemma, bye bye.

We lopen terug richting de camper en worden in het Engels aangesproken door een man die bij een winkeltje zit. We praten even met elkaar. Hij vraagt of we een echt Covid-pak willen kopen. Dat maakt nieuwsgierig. Het hangt voor aan zijn kraam, het is een imkerpak. We hoeven er alleen nog maar een mondmasker bij op, zegt hij en we zijn Covid-proef. Nee dankjewel. Het gaat zo ook prima.

Dan vraagt hij wat de kleinste munt is van de Nederlandse Euro. Ik zeg dat de Euro in heel Europa wordt gebruikt. Nee, hij wil graag een NL euromunt. Dan valt het kwartje, elk land heeft natuurlijk zijn eigen munt geslagen. We beloven dat we het nakijken en als we iets kunnen vinden dat we het morgen bij hem langs brengen, Insjallah.

Tegen 18uur zijn we terug bij de camper, we hebben er een leuke dag opzitten. Morgen willen we fietsen door de omgeving rond Rich.

We hebben 220km gereden. In twee dagen tijd ruim 400km, morgen op de plaats rust, dan mogen de fietsen het doen. Het hoogste punt was op 1360m, het laagste punt op 906m. Het werd 21º.

We hebben een filmpje gemaakt van onze rit hier naar toe. Bekijk het hier……