2021 Marokko 10 februari

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Woensdag 10 februari 2021: Agdz – Zagora

We hebben contact gehad met Achmed en uiteindelijk zijn we op de fiets naar zijn huis gereden, hij woont in Agdz. Tegenover de school treffen we hem en Kader, samen rijden we naar zijn huis.

Achmed komt uit Zagora maar woont nu, samen met zijn vrouw Aisha en 4 kinderen, vanwege zijn werk in Agdz. Hij is leraar, eigenlijk sportleraar maar dit jaar geeft hij Arabisch.

Hij zet thee, brood, olijfolie, dadels en een bakje met bruine korreltjes op tafel. De korreltjes is een mix van gemalen pinda’s, drie soorten gedroogd fruit en meel. Een soort energie hapje.

Op ons verzoek laat hij zien wat ze voor de club willen aanschaffen als ze Dirhams tot hun beschikking zouden hebben. Het is heel wat. Van attributen die ze kunnen gebruiken bij de training tot een complete sport outfit. Het behelst alles bij elkaar zo’n 30.000 DH, € 3000,00.

We overleggen met elkaar in het Nederlands en dan is het wel handig dat je elkaars taal niet verstaat. We besluiten om een flink bedrag te sponsoren. Waarom?

We vinden het heel bijzonder dat in zo’n deel van Marokko, waar je voornamelijk lemen huizen ziet, dit project van de grond is gekomen. Dat spreekt toch wel van een passie bij deze groep van vier mensen, Achmed, Kader, Najya en nog een 4e man. (Hem hebben we niet ontmoet)

En we vinden het bijzonder leuk dat er ook meisjes bij betrokken zijn. De club bestaat uit 25 meisjes en 25 jongens. Vanaf 10 jaar mogen ze zich aansluiten.

Gisteren bij de training kon je zien dat ze het allemaal heel erg leuk vinden en veel lol hebben met elkaar. En dan tussendoor werk je aan je conditie en spieropbouw. Toppie gewoon.

Als bedankje krijgen we allebei een cadeau, Co ter plekke, een blauwe Touareg djellaba. We fietsen langs de bank om geld te pinnen, voor de donatie. Daarna rijden we door naar het centrum. Daar heeft Kader een winkeltje. Op het pleintje achter de boog waar dadels verkocht worden.

Het is een voorkomende man, geschikt voor het werk dat hij doet. Gelukkig dringt hij niet erg aan, want ik hoef geen souvenirs, hij verkoopt voornamelijk sieraden. In het winkeltje krijg ik een (broek)jurk van hem aangeboden. Wat ontzettend lief allemaal. Shukran.

We nemen afscheid van Achmed en Kader en ze gaan ons op de hoogte houden als ze iets hebben aangeschaft. Dan krijgen we een appje met foto’s. Of we ook facturen willen zien, nee, daarin vertrouwen we ze volledig.

Wie een donatie zou willen doen laat het ons dan even weten. Als we uit Zagora vertrekken kunnen we langs Agdz rijden en het aan ze overhandigen. Vrijheid-blijheid.

Om kwart voor 1 zijn we terug op de camping, nuttigen onze lunch, nemen afscheid van onze Duitse buurvrouwen, betalen 4 nachten verblijf op deze fijne rustige camping en rijden naar Zagora.

We pakken niet de N9 maar een weg die precies aan de andere kant van de oase/palmerie gaat, de RP1519. We hebben er op zondag al een deel van gereden met de fiets. Deze weg heet in maps.me ‘Route de la Palmeraie’, heel toepasselijk.

We gaan er niet op in Agdz maar verderop langs de N9. Aan de kant van Agdz zijn ze nog bezig met de weg en het was daar bijzonder ongelijk, ruw en stoffig.

Het is een leuke route en het asfalt is zeer goed. Het is erg rustig op de weg, ook met mensen. Dat is wel jammer. We vinden het zo leuk, de interactie met ze. Maar ja, je kunt niet alles hebben. Misschien komt het ook wel door de warmte. De thermometer geeft op een gegeven moment 28º aan. Dat is voor de doorsnee Marokkaan best wel warm.

We kijken constant uit op de vele palmbomen, je ziet ze zo ver het oog reikt. We rijden langs en door dorpjes, veelal met lemen huizen.

Het laatste stuk rijden we over de N9 dus rijden we door de grote poort Zagora binnen. Het is bijzonder rustig op straat, met verkeer en mensen.

Er komt een 4×4 naast ons rijden en daar we onze raampjes open hebben horen we de chauffeur ‘ah Holland’ zeggen. Bij het stoplicht probeert hij ons een visitekaartje te overhandigen, wat niet lukt.

Hij heeft ook nog een garage, voor onderhoud aan de camper. De volgende vraag is of we met een hele groep zijn. Hij blijft voor ons uitrijden, ‘toevallig’ ook de kant op die wij gaan, naar camping Sindibad. Daar keert hij om, groet ons en rijdt terug naar de doorgaande weg.

Het pad naar camping Sindibad is smal en steil. Co loopt er op om te kijken of we, als we straks weer weg willen, we ook weer naar boven kunnen komen. Volgens de beheerder moet dat zeker lukken, we zijn niet de eerste camper, haha. We duiken het ‘gat’ in en komen aan op een ruime camping.

Het sanitair gebouw is bijzonder basic, maar de doucheruimte ziet er schoon uit en is geheel betegeld. Even later staan we onder een heerlijke douche met veel en heet water. Het is een beetje een wisseldouche, dus ben je veel met de knoppen in de weer.

De stroompunten zijn hier wel heel ludiek. We zien boven ons overal kabels hangen, van boom tot boom. Bij een paar palmbomen gaat zo’n kabel naar beneden en onderaan hangen dan drie stekkerdozen. Boven in de boom hangt een lampje/peertje. Heel basic maar het werkt…..

Deze route hebben we gereden met Komoot, want TomTom zag het meeste van deze weg niet. Via de satellietkaart van Komoot kon ik goed zien dat de weg geheel geasfalteerd was. Op een paar punten na, klopte het ‘lijntje’ op de kaart prima.

Het hoogste punt was op 972m, het laagste op 732m. We hebben 102km gereden over een rustige weg met goed asfalt. Het werd 28º, bij aankomst op de camping was het nog 27º, niet slecht voor 10 februari.

Bekijk hier het filmpje van onze rit van Agdz naar Zagora.