18 februari 2020
Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.
Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.
Dinsdag 18 februari 2020: Tafraout
De dagen rijgen zich aaneen, en dit was weer een leuke dag, in goed gezelschap. De hemel is wederom blauw en om tien voor 9 komt de zon boven de bergen uit.
Om half 10 verzamelen we om te gaan wandelen, hetzelfde groepje als de afgelopen dagen. We gaan de poeltjesroute lopen, die blijft leuk om te doen.
Als we achter Tafraout de ruimte inlopen is daar een grote kudde geiten. Er staat er eentje in een boom, lekker van de arganblaadjes te smikkelen. Ongelooflijk hoe die geiten op de dunne takken met scherpe doorns zich in evenwicht kunnen houden. De herder woont hier, bij een boom. Er hangen kleren te drogen en op een pallet in de boom liggen spullen.
Na het leeg staande hotelgebouw gaan we rechtsaf. Even een kleine pas over en we hebben uitzicht de vallei in. We lopen langs een vreemde steencirkel, op zich wel mooi. Het is net een kunstwerk.
Dan zien we hier ook een grote geitenkudde. Er is een herder bij, we kunnen niet achter zijn naam komen. Co en ik stellen ons voor met een ferme hand, maar hij snapt niet dat we zijn naam willen weten. Hij heeft een mooi koppie. Hij vertelt dat hij uit Tata komt, 250km zuidelijk. Toni vertelt later dat in Tata de natuur geen voer heeft voor de geiten, vandaar is hij nu hier. Maar dan vraag je je af, is hij hier helemaal lopend naar toe gekomen?
We schudden hem allemaal de hand, hij vindt het wel leuk. Vooral Ria spreekt hem erg aan. Hij gaat samen met haar op de foto. Hij wijst naar zijn korte stekelkoppie, zo van, ik ben net op tijd naar de kapper geweest voor de foto. Voordat we verder lopen hebben we allemaal drie keer een hand van hem gehad, met een gulle lach. Leuk hoor, zo’n ontmoeting.
We komen langs diverse poeltjes, het water stroomt er nog een beetje doorheen. Er zijn allemaal kikkers, die als ze van de schrik bekomen zijn, een klein concert geven.
Er is een stukje kruip-door-sluip-door en dan lopen we de vallei uit. We houden rechts, wat hoger aan, dat loopt prettiger als over de losse keien in de rivierbedding.
Dan zien we van rechts een man een helling afkomen. Normaal gesproken lopen we rechtdoor en dan links om de berg heen naar de weg. Rechts ziet er niet zo hoog en moeilijk uit, dus gaan we die kant op. We klimmen tussen de rotsblokken door naar boven. Altijd leuk om te doen.
Boven komt er nog een bergje achteraan en als we daar boven komen zien we het dorp en de weg liggen. Dit is leuker als om de berg heen lopen, dus deze afsteker houden we er in.
Op de camperplek zijn grote witte lijnen aangebracht op de grond. Volgens mede-camperaars gaat er een groot hospitaal gebouwd worden, maar voor camperaars blijft er plek genoeg over. We lopen nu langs de weg terug naar Tafraout, en zien hoog boven ons een rots met een witte lijn er op. Toni zegt, daar komt ook een hospitaal. Co zegt, het is in ieder geval wel met een mooi uitzicht. Zie foto 1.
Marokkanen kunnen in veel standen tot rust komen, zo ook deze mijnheer op foto 2. Lijkt me niet zo goed voor schouders en nek. Op de 3e foto zijn er bij een winkeltje strobalen te koop, dat hebben we nog niet eerder gezien.
De wandeling was iets korter als zondag, omdat we de afsteker hebben genomen. We hebben 9,74km gelopen, we liepen gemiddeld 3,6km/u en hebben 140 hoogtemeters gedaan.
Gisteravond stonden er een paar Marokkaanse vrouwen en kindertjes bij de Burton van Wilfried en Ria te kijken. Niet zoveel later zaten de kindertjes in de auto, en later de mama’s ook. Er werd geposeerd en gefotografeerd dat het een lieve lust was. Wilfried pakte het stuur uit de achterklep en monteerde hem op zijn plek, nu was het nog echter.
Vanmiddag is Co met Wilfried naar Tagdicht gereden, met de Burton. Het plaatsje waar we gisteren heen zijn gefietst. Ze gaan kijken of we daar morgen onder de middag kunnen eten, omelet Berber, met 10 personen. Gaan we op de fiets naar toe. Toen ze terug kwamen zei Co, het kan, het kost wel veel geld. Hou je vast, 70DH. Hij had het twee keer gevraagd, alles totaal. Ja, alles totaal 70DH. We gaan het zien morgen.
Bekijk de wandelroute van vandaag op Komoot.nl
Gister heb ik tijdens het fietsen een filmpje gemaakt, je kunt het hier bekijken.
 Ga terug naar periode 08 | Terug naar ‘overzicht‘ Naar ‘coordinaten‘ Naar ‘reisroute‘ |  Verder naar 19 februari |