2020 Marokko periode 08

16 februari en 17 februari 2020

De eerste dag van deze periode kun je direct hieronder lezen, wil je een van de andere dagen lezen klik dan op de link van die dag:
16 februari vind je direct hieronder. Ga naar 17 februari

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Zondag 16 februari 2020: Tafraout

Vanmorgen is het weer helemaal helder, alle wolken zijn verdwenen, lekker weer. Om 8.50uur komt de zon over de berg, en staan we in het zonnetje. We hebben zicht op de slaap/waak plek van de gardien, de indiaan had dienst.

Om half 10 lopen we richting Ria en Frank, waar we verzamelen voor een wandeling naar de Ammelne vallei. We wandelen met Ria en Frank, Wiel en Mia, Toni en Annelies.

Toni heeft de wandeling van de week gelopen, dus hij wordt aangewezen als wanderführer. Hij loopt vaak al voorop, dus dat is niet vreemd voor hem.

Het is nog steeds een leuke wandeling. Eerst is het geleidelijk aan stijgen, met uitzicht terug het dal in en op de camperplek in de verte.

De route is deels gemarkeerd met witte bollen/stippen op de rotsen geschilderd. Maar nu hangen er hier en der ook witte plastic strips in de struiken. En er zijn steenmannetjes.

Het is behoorlijk droog in Tafraoute, we zien plekken in de bergen waar, als er water is, het over heen loopt, daar hebben de rotsen een lichtere kleur. Ondanks dat het zo droog is zijn er toch diverse arganbomen die vrucht dragen.

We komen langs de plek waar we vorig jaar zwijnen hebben gezien, met jonkies. Maar dat is natuurlijk helemaal niet zeker dat ze er weer zijn, en dat klopt, ze zijn er niet. De rotsen hebben af en toe bizarre vormen en je ziet er ook wel figuren in. Opeens zien we iets liggen op de rotsen. Het is lang en heeft scherpe punten. Annelies herkent het als een stekel van een stekelvarken. Dat moet dan puur zo’n groot beest zijn, met zulke lange stekels.

We komen aan in Tandaft, en daar zijn twee punten waar je water kunt drinken, er hangt zelfs een beker bij. Wij drinken hier altijd wel wat water. Ria vindt het een beetje eng. Ik zeg, we hebben hier al diverse keren water gedronken, en we leven nog steeds. Dan pakt ze ook de beker en drinkt water. Ik maak een foto en zeg; de laatste foto van Ria, als aandenken, haha.

We komen aan op de doorgaande weg door de Ammelne vallei, daar lopen we een stukje en beseffen ons dat het zondag is. Dan rijden er geen schoolbussen en er zal ook niet zoveel verkeer zijn om te liften.

Er komt 2x een vrachtwagentje langs, maar die zwaait vrolijk terug, en rijdt door. Personenwagens zijn vaak vol, men gaat op zondag met het gezin op stap.

We komen langs een winkeltje, Co en ik stappen naar binnen om te vragen of de man een taxi kan en wil bellen voor ons. Hij pakt direct zijn telefoon en belt iemand op. Geregeld, hij komt er aan. We nemen even plaats op een kussen die voor de toonbank staat. Voor mij komt er een plastic krukje. Frank komt een flesje water kopen en we geven de man 5DH voor het bellen.

We staan buiten te wachten, de winkelmijnheer komt ook naar buiten en belt nog een keertje. Even later komt de ‘taxi’ aanrijden, uit Tafraoute vandaan en keert om voor ons.

Het is een oude Peugeot met drie banken er in, dus dat moet prima kunnen. We vouwen ons naar binnen en voelen ons als haringen in een ton. Maar we kunnen terug naar Tafraoute en dat is de bedoeling. Ria en Frank zitten samen op de voorstoel, Ria met haar arm om Frank heen. Ze zegt, dat is al heel lang geleden dat we zo romantisch hebben gezeten.

Elke ’taxi’ is het bekijken waard. Deze auto heeft geen binnenspiegel, alleen een buitenspiegel aan de linkerkant. Er is 1 zonneklep in de auto maar de zon schijnt aan de zijkant, dus draait de chauffeur zijn pet en heeft hij toch een tweede zonneklep in zijn auto, it’s as easy. Op de kilometer teller zit geen wijzertje meer, dus de snelheid is ‘ongeveer’. Er zijn geen veiligheidsgordels, maar dat is ook niet nodig, je houdt mekaar wel op zijn plek. En ach, het rijdt en brengt ons waar we heen willen.

We komen aan in Tafraoute en stoppen bij de brug, Ria en Frank gaan uit eten, en zijn al een beetje laat. De taxichauffeur zet de auto schuin tegen de stoep aan, heeft waarschijnlijk ook geen handrem meer. We betalen 70DH, hij moest immers ook uit Tafraout vandaan komen. We kijken even in het kleine restaurant waar Ria en Frank gaan eten, later horen we wel hoe het was.

We lopen terug naar de camping en nemen afscheid van onze wandelmaatjes, het was een leuke wandeling in aangenaam gezelschap.

Er gaat een windhoos over de camping, die veel zand meeneemt. Zoiets kan, als je hem niet goed gezekerd hebt, zo je zonneluifel achterover op je camper doen slaan.

Aan het einde van de middag lopen we naar Henk en Janny uit het mooie Friesland. Het zijn hartelijke mensen die we graag zien en spreken. Via hun hebben wij de keuze gemaakt voor de e-bikes die we nu hebben. Vorig jaar heeft Co een testrondje gereden op de fiets van Henk, en dat beviel erg goed. Het is weer erg gezellig, we lachen weer wat af met elkaar.

Henk heeft een ingenieus systeem bedacht en gemaakt om de wc-cassette met de fiets te kunnen vervoeren. Hij heeft het ook ingestuurd naar de NKC, maar die heeft er nooit iets mee gedaan. En het is echt heel goed bedacht en gemaakt. Het werkt met een kliksysteem voor aan de bagagedrager. Zoiets als waar je ook de Ortliebtassen aan een fiets kunt bevestigen.

Het is zondag vandaag dus lopen er veel dorpsbewoners te wandelen over de camperplek. Altijd gezellig. Wat opvalt is dat er de laatste jaren steeds meer kindertjes op de camping komen om te vragen naar snoep, pennen, schriften of geld. We zeggen lachend dat we dat allemaal niet hebben. Dan is het vriendelijk, merci en au revoir, en gaan ze vrolijk naar de volgende camper.

Tegen 7uur komt Latifa een bestelde tajine brengen, een tajine met gehakt en ei, kefta en baid. En hij smaakt erg lekker.

En dan zeggen we: zag je dat, er vloog alweer een dag voorbij. We hebben 9.06km gewandeld, 160m omhoog en 280m omlaag, gemiddeld liepen we 3.5km/u. Bekijk onze route van vandaag op Komoot.nl

Maandag 17 februari 2020: Tafraout

Vanmorgen was het, op een paar sluierwolkjes na, helder. Co heeft de uitvinding van Henk uitgeprobeerd en het werkte prima. Wij hebben de ‘houder’ van Ortlieb nodig, deze houder paste net aan over onze fietsendrager. Maar de cassette is geleegd, dus het voldeed voor nu prima.

Om half 11 verzamelen we om te gaan fietsen, hetzelfde groepje als gisteren met wandelen. Frank, Ria, Wiel en Mia zijn een beetje ‘bang’ of ze het wel zullen halen allemaal. We spreken af dat bij de klim ieder op zijn eigen tempo gaat fietsen, en als iemand het niet denkt te kunnen of halen, dat men dan omkeert en terug fietst naar de camping.

We fietsen door Tafraout en worden ingehaald door Wilfried, die is op weg naar het bedrijfje waar zijn aanhangwagen staat. Hij wil er een huif op laten maken. Het is wederom nog niet klaar, tranquil, we zijn in Marokko.

We rijden door het Ammelnedal tot aan de geasfalteerde weg die naar Tagdicht gaat. Op het richtingbord staat Taguedicht. We zijn vanuit Tafraout behoorlijk afgedaald en hier gaan we weer klimmen, tot aan Tagdicht aan toe.

Eerst gaan we zigzaggend naar boven. Toni vertelt dat 2 Jaar geleden deze weg er nog niet was. Vorig jaar wel, maar toen was het grind en in de bochten waren er geulen van naar beneden stromend water. Nu is het een ‘echte’ weg met asfalt. De uitzichten worden steeds mooier.

Het asfalt gaat over in betonplaten, maar het is nog prima te doen. En wat schetst onze verbazing? Toni, Annelies, Co en ik kunnen de anderen niet bijhouden. 😉 Wij fietsen in de lichtste versnelling en 1 ondersteuning rustig aan in een laag tempo naar boven, we zijn min of meer aan het sporten. De anderen hebben een hoge ondersteuning aan en fietsen ver voor ons uit. Als ze op ons wachten zeg ik, wij kunnen jullie niet bijhouden hoor. haha. Maar het belangrijkste is, we genieten allemaal van deze mooie rit.

We fietsen twee wandelaars voorbij. Ze komen ook uit Nederland en zijn 17 dagen in Marokko. Ze zijn geland in Casablanca en rijden met een huurauto door Marokko. Ze wandelen veel. We komen aan bij een mooie poort en we krijgen zicht op Tagdicht dat verderop beneden ons ligt.

We rijden er naar toe en stoppen bij een café en winkeltje. Er worden tafels en stoeltjes naar buiten gedragen en we settelen ons in het zonnetje. Er wordt koffie en thee besteld, met grote suikerklonten naast de glaasjes. Ik zeg, ze hebben van de koffie de helft er al uit gedronken.

Toen we aankwamen zaten er twee mannetjes buiten, onder de boom, we hebben ze even een handje gegeven en gegroet. Allengs kwamen er steeds meer mannetjes onder de boom zitten. Zij kijken naar ons, en wij naar hun.

Toni trakteert ze op een pot thee en even later mogen we met zijn allen op de foto. 2 Mannetjes zitten apart van dat alles, maar ik zie dat eentje ook foto’s maakt met zijn telefoon. Die zal-ie wel niet aan zijn vrouw laten zien, met al die ‘blote’ vreemde vrouwen er op. Haha

Het winkeltje is wel grappig. Er staat veel in en het is keurig gespiegeld. Er is zelfs wat groente en fruit te koop. Ik vraag aan de groep wie er nog eieren wil kopen. Dan kun je als je beneden aan komt een omelet bakken. Er hangt een foto van de koning en het opschrijfboekje ligt met pen en rekenmachine keurig te wachten op klanten.

We fietsen nog iets verder de berg op naar een volgend plaatsje, onderweg zien we nog een cafeetje. Misschien iets voor een volgende keer. In een bocht parkeren we de fietsen en lopen een klein stukje een pad op.

Hier staan wat oude huizen. Hoog boven ons verschijnt een vrouwengezicht die nieuwsgierig is naar al die stemmen beneden haar. We groeten en even later zijn er drie gezichten te zien. We hebben hier een mooi uitzicht het dal in met allemaal terrassen in de verte.

Er is een stortkoker, we zeiden, hadden we onze wc-potjes mee moeten nemen, hier kun je ze legen. Lijkt wel op de oude manier van vorige jaren, op de camperplek.

Er zijn een paar oude lemen huizen, met mooie deuren en ramen. En hoog boven ons een paar grote planten met gele bloemen.

Dan rijden we terug naar beneden, waar je vooral in de bochten gas terug moet nemen, daar ligt wel het een en ander aan losse steentjes. Iedereen komt weer heelhuids beneden aan en heeft enorm genoten van deze leuke rit. Alle accu’s hebben het vol gehouden. Een rit voor herhaling vatbaar.

’s Middags nemen we onze rust en gaan even buurten bij Dick en Nan. Ze hebben een nieuwe camper gekocht en zijn er blij mee. Ze gaan net pannenkoeken eten bij de buren, wij lopen door naar Wiel en Mia, maar stranden bij Jan en Pieta, waar ook Wim en Wobbie zitten. Het is nog eventjes erg gezellig zo samen.

Het was een heerlijke dag met prachtig weer. We hebben veel gelachen met elkaar. De tocht was 32.1km lang, we hebben 770 hoogtemeters overwonnen, en hebben gemiddeld 13.3km/u gereden. Bekijk onze route van vandaag op Komoot.nl