2020 Marokko 7 maart

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Zaterdag 7 maart 2020: Tafraout

Onze laatste dag in Tafraout, die brengen we voor een deel fietsend door. We verzamelen om half 11, bij Toni en Annelies voor. Ze hebben voor de geiten en schapen een hoopje groenteafval neergelegd. Het treft want de kudde komt net langs.

Het is een komisch gezicht, al die kontjes van achteren op de foto. Het is een gedrang van jewelste, om maar niets te missen van al dat lekkers.

We gaan op weg naar Tagdicht, het dorpje waar we deze reis al 2x eerder geweest zijn. We rijden het dorp uit en bij de rotonde links de Ammelne vallei in.

Daar nemen we de afslag naar Tagdicht. Eerst pakken we de zigzag naar boven, dat is altijd weer leuk om te zien, het is net een knikkerbaan.

Terwijl we stilstaan komen er twee honden aanlopen, een oudere hond met een redelijk jonge hond. De oudere hond is aanhalig en zeker van zichzelf, de jonge hond is best wel schuw, en schrikt overal van.

Ze begeleiden ons de hele route naar boven. Af en toe nemen ze een afsteker, waar wij de bochten rijden. Ze hijgen wat af, maar blijven goed bij.

Bij een waterhuis wordt net wat water geloosd naar beneden, de hond maakt er gretig gebruik van, en lebbert lekker wat water op. De uitzichten zijn weer prachtig het dal in. En hoog boven ons pronkt het dorp Tagdicht, het is duidelijk waar we naar toe moeten.

Dan horen we het bekende geluid van de Burton, daar komen Wilfried en Ria aan. We hadden afgesproken dat zij om 12uur boven zullen zijn in Tagdicht, waar we gezamenlijk eten en drinken.

We komen bij de poort en maken een groepsfoto met de fietsen. Wilfried heeft onze aankomst op de foto gezet. Daarna is het afdalen naar het café op het ‘plein’. We worden weer hartelijk welkom geheten, en Toni zet samen met de eigenaar tafels en stoelen buiten.

Het mannetje loopt heen en weer tussen het café en het winkeltje, met eieren en sinaasappels. Het is weer vers van de pers.

Samen met Wilma loop ik naar het dorp om de rots heen. Het is een grappig plaatsje, de honden komen achter ons aan. Even later horen we een luid hondengejank, net of er een hond gekeeld wordt. Ik zie de jonge hond ver onder mij lopen, de oudere hond loopt bij mij. Ik roep de jonge hond, want hij is duidelijk aan het zoeken en jankt een beetje. Maar hij begrijpt me en komt weer terug naar boven.

Eén voor één worden de eitjes gebakken, op de gasfles onder de gootsteen. De sinaasappelpers maakt overuren, ook de glazen jus d’orang worden per stuk gebracht. Is er een eentje leeg, dan wordt het glas gebruikt voor de volgende. Zo ook de pannetjes voor de omeletten.

Toni heeft voor de mannetjes, die in de schaduw zitten, thee besteld, wat ze dankbaar tot zich nemen. Er komen 2 oude mannetjes de hoek om schuifelen, ze zijn onderweg naar de moskee.

Om 13.15uur gaan we de terugreis aanvaarden. Als we voorbij de moskee komen zegt Co dat zijn achterband wel wat zachter lijkt te worden. Toni staat verderop stil en pakt een patroon met lucht, dat spuit hij in de band, de patroon werd onwijs koud. De band is weer hard, straks bij terugkomst gaan ze de band wisselen.

Ondertussen komen de twee oude mannetjes aan bij de moskee. Eentje opent de deur en ze stiefelen naar binnen. De schoenen worden uitgedaan en opgepakt in een kast. De wandelstok blijft in het portaal staan.

We rijden allemaal op ons eigen tempo naar beneden. Wilma vindt het in het begin wel wat eng, maar went dan toch wel wat. Ze stopt regelmatig om te fotograferen, ja dat moet ook door gaan, toch?
De oudere hond is mee terug naar beneden gelopen, de jongere hond, die zo gejankt heeft is boven gebleven, heeft ons niet meer terug kunnen vinden.

In het dal hebben twee mannen een vuur gemaakt. Ze rollen er een pijp doorheen, met het stuk waar ze in elkaar vast zitten. Ze worden warmer en dan kunnen ze ze uit elkaar trekken. Als het gelukt is krijgen ze van ons een applaus.

Het is ondertussen best wel weer warm geworden, zelfs de wind voelt warm aan. Ik ga achter de camper in de schaduw zitten, Co gaat eerst het potje legen en daarna naar Toni om de binnenband van zijn fiets te wisselen. Er zat een staalsplintertje in, ze hebben de band niet kunnen plakken omdat er bij het lekrijden een vulspray ingegaan is. Dus is de band vervangen, door een band van Toni, met een autoventiel. Dus in de velg moest het gat voor het ventiel iets groter gemaakt worden. Zo’n autoventiel is handig, dan kun je zelfs bij een tankstation je banden oppompen.

Er is weer veel stof in de lucht, het ziet er heiig van. We gaan even voor een ‘schwätschen’ bij Toni en Annelies, zo noemen zij ‘even een praatje maken’.

Daarna fietsen we naar het dorp om koelvloeistof voor de auto te halen. Volgens Wilfried moeten we de blauwe variant hebben, dat is de beste. Maar we zien alleen oranje en groen, en we zijn niet zeker of het wel de goede vloeistof is. Dus gaan we onverrichter zake weer terug.

Als Co later nog even bij Toni is, zit daar ook Zaïd. Die weet erg veel van wat er allemaal omgaat in Tafraoute. Volgens hem is er wel blauwe koelvloeistof, alleen niet bij de garages maar bij de ‘drogerie’. Ja verzin het maar, bij de drogist kun je koelvloeistof voor je auto kopen, logisch toch?

Toen we naar het dorp fietsten kwamen we Latifa tegen met zoon en dochtertje. We gaven haar de foto’s die we af hebben laten drukken van ons bezoek aan haar met Henk en Janny, een paar weken geleden. Ze was er blij mee.

We hebben vandaag 31.6km gereden, we hebben er in totaal 4,5uur over gedaan, waarvan 2.15uur werkelijk gefietst. We reden 14.1km/u, en hebben 730 hoogtemeters gereden. Bekijk onze route op Komoot.nl.