2020 Marokko 6 maart

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Vrijdag 6 maart 2020: Tafraout

En weer is het een zonnige dag, maar het voelt al minder heet aan als afgelopen dagen. We starten om 10uur met een fietstocht, we beginnen met een truitje aan. Vandaag rijden Wil en Wilma mee op hun ‘Mate’ e-bikes. Met banden van wel 13cm breed. Frank en Ria gaan vandaag wandelen met Gerry en Annie.

We rijden de ronde via Tahala, Aymour, Fisli, Tafagmat en dan via de blauwe stenen weer terug naar Tafraoute. Toen we deze route de vorige keer reden was het in het begin best wel frisjes te noemen.

We rijden eerst via de R104 naar Tahala, dat is 14km bergafwaarts, dan vang je best wel wat wind, en die is fris, dus zijn we blij met onze truitjes.

In Tahala slaan we linksaf voor de oversteek naar de R107, die is 13km. We komen door kleine dorpen zoals Aymour, Fisli en Tafagmat. Deze namen heb ik gevonden op een kaart die ik gefotografeerd heb bij de bibliotheek in Tafraoute. Hierop staan ook een paar fietsroutes. Gisteren heb ik de kaart bij het verslag geplaatst.

We komen eerst door het dorpje waar de oude blauwe Peugeot staat, alleen is ons fotomodel, Ria, vandaag niet mee. Af en toe zien we onderweg een drinkplaats, een kraantje met een bekertje er bij. Voor de dorstige reiziger. In dit dorpje is geen mens te zien, alleen een paar geitjes.

We komen door een volgend dorpje en daar zijn wel mensen te zien. We besluiten om nu door het dorp heen te rijden, de vorige keer bleven we aan de rand. Direct om de hoek zit een oudere man op het pleintje. We krijgen geen contact met hem, hij zit een beetje in zichzelf te zingen.

We stoppen bij de moskee, er is een bijzonder mooi hek naast het gebouw. Er loopt een vrouwtje rond, maar ze is heel schuw en loopt snel weg. Co zegt tegen haar: Co’tje doet niets hoor. Maar het helpt niet. Tegen een ander vrouwtje zegt Co: Als ik jarig ben, mag je ook komen hoor. Maar ze begrijpt hem niet. Ze is wel heel nieuwsgierig want als we langs fietsen treuzelt ze heel lang met naar binnen gaan.

We fietsen rondom een groot kerkhof, waarschijnlijk met een regionale functie, want zo groot is het dorp nu ook weer niet.

Bij een huis zit een mevrouw met een loopkruk, ze heeft last van haar been en moet naar het ziekenhuis van Tafraoute. Co zegt, spring maar achterop. Ze begrijpt het maar doet het toch maar niet, ze wacht op een taxi.

Als we de dorpen door zijn eten we onze lunch op in een bushokje langs de R107. Even later stopt er een auto en stapt de mevrouw met de loopkruk uit. Ze had een lift tot hier en wacht nu op een taxi voor Tafraoute.

We komen weer langs de grote moskee, de Belfaz moskee. Die zal wel voor alle dorpen zijn waar we door gekomen zijn, want in de directe omgeving is geen huis te zien. Maar ja, alle dorpjes waar we doorheen gereden zijn hadden hun eigen moskee.

We stoppen bij een groepje kinderen die langs de weg staan. Als Co een hand wil geven zeggen ze ‘Corona’. Maar ze willen wel even samen op de foto.

Na 4 km op de R107 slaan we linksaf een piste op. Die wordt een stukje asfalt en dan weer onverhard.

Dan staan bij een huis een jongen en een meisje buiten. Er komt een oudere vrouw bij met een klein meisje. We stappen naar ze toe en schudden handjes. De jongen en het meisje blijken de ouders van het petietje te zijn. Dus zijn het man en vrouw, wel heel jong nog. Het meisje is behoorlijk giechelig. We mogen verder komen om hun erf en huis te bekijken. Het petietje is een poepie om te zien, met haar wijd uitstaande krulletjes.

In een stal staan een paar geiten met jonkies. 2 Jonkies zijn nog maar 1 dag oud, ze kunnen nog niet lang staan.

In huis is alles aanwezig, in de keuken een grote koel-vriescombinatie, een gasfornuis met oven en er is stromend water. In de sobere woonkamer uiteraard een tv. Achter het huis is een kleine moestuin. Ze zijn trots op hun huis, we maken ze complimenten. Voor we verder gaan krijgen we water te drinken, lekker fris.

En dan gaan we echt weg van de snelweg. De weg wordt een pad, en het pad houdt op een gegeven moment zelfs op met een pad te zijn. Volgens Toni en Wil is er wel een lijntje te zien op de navigatie, maar er wordt hier en daar gegraven, het pad is daardoor onderbroken. Maar met een beetje zoeken en heen-en-weren vinden we hotsend en botsend onze ‘weg’ richting de blauwe stenen.

Dan zien we Toni onderuit gaan. Hij reed niet hard, maar hij keek net opzij om te kijken of er een doorsteek richting de geverfde rotsen was. En toen was er een hoge, harde rand die hij dus niet zag. En dan lig je voor je er erg in hebt. Zijn knie is geschaafd, maar hij wordt gelijk goed verzorgd door ‘zuster’ Annelies.

Tegen kwart voor 3 zijn we terug op de camping. De wandelaars zijn ook net terug, ze hebben de lijnwandeling naar de Ammelne vallei gedaan, en zijn met een taxi terug gekomen.

Als we buiten zitten komt net de waterwagen langs. Prima op tijd, want we willen nog even douchen, en ja, dan heb je water nodig.

Fris en fruitig lopen we tegen 16uur met Wilfried, Ria, Wil en Wilma naar Chez Nadia om even lekker te gaan eten. We zijn de enige gasten. De meeste mensen gaan onder de middag uit eten.

Wilfried en Ria hadden voor 6 mensen tajines besteld, plus een couscous Royal extra. Toen we aankwamen was er een tafel gedekt voor 7 personen, het was dus niet helemaal goed begrepen. Maar er waren wel 7 tajines, dus dat was prima.

We hebben heerlijk gegeten, tajines met kip, met kefta/gehakt/ei en met rundstoofvlees. Alles lekker gaar en heerlijk gekruid. Sinaasappel met kaneel toe en daarna nog thee. Alleen waren we vergeten om thee zonder suiker te bestellen, wat is het dan toch mierzoet. Als Ria een foto wil maken van het thee in tappen door Ali is ze net te laat. Maar Ali schenkt een glaasje thee terug in de pot. Hij zet het lege glaasje op zijn voet en tapt zo het laatste glaasje in, op één voet balancerend, leuk.

Het was erg gezellig zo samen. Dankjewel Wilfried en Ria voor de uitnodiging en het lekkere eten.

Terug op de camping komen we langs Toni en Annelies. Toni is druk bezig met de fietsen. Hij laat in zijn aanhangwagen het gereedschap zien wat hij speciaal voor de fietsen mee heeft. De ‘werkplaats’ laat zien hoe zijn eigenaar is, ordelijk en netjes opgeruimd.

Dan belanden Co en Wilfried nog even bij de Kymani camper van Wil en Wilma. Het blijft een prachtige wagen om te zien.

We hebben 46.7km gefietst, en van de 4.45uur reistijd, 3 uur werkelijk gefietst. De gemiddelde snelheid was 15.7km/u en we hebben 560 hoogtemeters gereden. Het laagste punt was op 880m, het hoogste punt op 1150m. Het was een bijzonder leuke route, gecombineerd over asfalt en onverhard, tot ruig. Bekijk onze fietsroute op Komoot.nl