Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.
Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.
Zondag 6 december 2020: Tafraoute
De ochtend starten we rustig op. Bij het wakker worden is de lucht helemaal leeg, geen wolkje te zien. Als de zon er eenmaal is is het gauw lekker. De nachten worden wat kouder, het gaat naar 3 à 4º.
Om 11uur gaan we fietsen. Ik heb een nieuwe route uitgezet, waarvan een aantal kilometers onverhard. Via komoot.nl kon ik via de satelliet kaart de onverharde weg volgen en die zag er wel redelijk goed uit, en breed.
Op de rotonde gaan we linksaf omhoog naar Tafraoute. We kijken uit in het dal waar we straks door terug rijden.
Na Tafraoute rijden we via de R107 en het dorp Agouerd Oudad (met de hoed van Napoleon) linksaf naar Allmoddan. De omgeving is mooi met goudkleurige bergen. We passeren een dorpje met een mooie moskee en een waarschuwing dat er een zebrapad is, alleen ontbreekt die.
In Allmoddan zijn we in februari/maart een aantal keren geweest met de fietsgroep. Daar hebben we Sakina ontmoet, en haar moeder en zus Latifa. Sakina is een enthousiaste jonge vrouw die ons toen door haar dorp rond leidde.
We fietsen in het dorp naar het pleintje bij de moskee en eten daar onze meegebrachte yoghurt. Daarna lopen we naar boven naar het huis van Sakina. Ik roep bonjour Sakina, Maryam est ici. Er komt direct een reactie, ik hoor haar Maryam zeggen.
We horen meer vrouwenstemmen en even later komt Sakina tevoorschijn. Ze begroet ons enthousiast en we mogen binnen komen. Mama zet een tafeltje neer, er komt een net zeiltje en kleedje op en we mogen plaats nemen op haastig neer gezette stoeltjes. De deur is open, zo ook het raam, dus er is voldoende ventilatie.
Even later komt ook zus Latifa binnen lopen. We horen mama bezig in het keukentje met kopjes en we geven aan dat alleen thee voldoende is. Geen eten alsjeblieft, ne pas de manger. Echt niet, vraagt Sakina, echt niet. We hebben net gegeten. Het wordt begrepen en even later staat er een pot thee met vier glaasjes. Thee zonder suiker, zegt mama. Kijk ze weet het nog.
Even later komt de broer ook binnen, Hafid. Hem hadden we nog niet eerder gezien. We vragen naar papa. Eerder dit jaar vertelde Sakina dat hij op een camping in de Ammelne vallei werkt. We vragen naar de naam van de camping, dat is Ammelne vallei. Ik laat foto’s zien van de camping en dat blijkt dus de camping te zijn waar hij normaal gesproken werkt. Alleen nu niet, want er zijn geen toeristen.
Na drie kwartier nemen we afscheid, we hebben nog een reisje voor de boeg. Tot een volgende keer maar weer. Sakina loopt mee naar het plein bij de moskee en zwaait ons uit.
We rijden door het dorp, het is behoorlijk gepimpt, met vrolijke kleuren. De school heeft beschilderde stenen rondom liggen en de elektra palen hebben hebben allemaal een kleurige onderkant. Leuk hoor.
We rijden een deel van de route terug naar beneden tot een splitsing waar we rechtsaf een onverharde weg op rijden.
De onverharde weg slingert door het landschap, is redelijk breed en goed te rijden, zoals de satelliet beelden al aangaven. Eén keer moeten we door een rivierbedding, maar daar is een soort van bypass aangelegd.
We komen bij het hoogste punt van deze route, waar een grote gestapelde toren van stenen staat. Na dit punt krijgen we een mooi uitzicht in de Ammelne vallei.
Het is af en toe behoorlijk steil dus zijn we blij dat we de route deze kant om rijden. Dat kun je in Komoot prima beoordelen doordat ze een hoogteprofiel laten zien. Als je dan de ingebrachte route omdraait krijg je een ander profiel. ‘Ons’ profiel liet zien dat de kant die wij op gingen een geleidelijkere stijging aangaf. Goede keuze geweest.
We komen aan in de Ammelne vallei, op de R105. Onderweg stoppen we bij Anbdour, een dorpje met oude en nieuwe huizen, zoals veel dorpjes in de Ammelne vallei. Waar we zitten is een waterput aanwezig, en het water dat Co ophaalt met het emmertje is bijzonder helder.
De uitzichten zijn prachtig, het is ook zo’n mooi dal, heerlijk om door heen te rijden. Nou ja, rijden, we suizen naar beneden, gaat wel lekker zo. Tegen half 4 zijn we terug op de camping.
Daar gaan we in het zonnetje zitten, het is nog heerlijk. Tijdens het fietsen scheen de zon volop maar de natuur is nog fris, dus de lange broek en trui konden nog best aan.
We hebben 34,4km gefietst met 610 hoogtemeters. Het laagste punt was 940meter, het hoogste punt was 1360m. Onze gemiddelde snelheid was 14,4km p/u.
Het was een leuke route/fietstocht die we vast nog wel een keertje gaan rijden. Bekijk hier het filmpje om de sfeer van dit mooie landschap mee te maken.
Terug naar 5 december | Terug naar ‘overzicht‘ Naar ‘coordinaten‘ Naar ‘reisroute‘ | Verder naar 7 december |