2020 Marokko 4 maart

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Woensdag 4 maart 2020: Tafraout

Waar zullen we vanmorgen eens heen fietsen, was de vraag toen we om 10uur bij het vertrekpunt stonden. Laten we een beetje ‘spelevaren’ in de Ammelne vallei. Er gaan daar zoveel zijwegen naar dorpjes die onder aan de bergwand kleven.

We rijden naar het dorp, en dwars door de markt. De leeuw kijkt weer op ons neer als we naar beneden aan komen rijden. Op de rotonde gaan we linksaf de Ammelne vallei in.

We rijden de afslag naar Tagdicht voorbij tot aan de afslag naar Anil. Daar gaan we rechtsaf naar het dorp. Toni en Annelies zijn hier ooit eerder een keer naar toe gefietst. Toen was er een warmwaterbron met drinkbaar water. De weg naar het dorp is heel groen, met olijfbomen, een paar akkertjes en palmbomen.

Het dorp is een en al betonbouw, met mooie huizen. Sommige wel erg groot, er is zelfs een ‘flatgebouw’ met wel 6 verdiepingen.

Waar vorige keer de warmwaterbron was is niets meer, het is afgesloten. Verderop is een waterbassin, waar nog een klein beetje water in zit. Er stroomt wel nog water in, maar waarschijnlijk gaat het allemaal zo de levada’s in om de aanwezige akkertjes te bevloeien. We staan er een tijdje stil en dan beginnen de kikkers een waar concert te geven, wat een lawaai zeg.

We rijden verder en komen aan het einde van het dorp. Daar is nog wel een bron, maar daar komt koud water uit. Er wordt een huis gebouwd en de mannen vinden het wel leuk dat we even komen kijken. Vanuit de ramen van het huis heb je een prachtig uitzicht naar de Ammelne vallei. Wat is het hier onwijs groen, komt door het aanwezige water uit de bron.

Het huis wordt omgeven door kleurige rotsen, rood en geel. Er staan een paar grappige vormen, net een grote Gorilla met een klein mannetje achter hem.

Als we terug rijden zien we weer andere dingen, daarom is het soms geen straf om iets heen en weer te rijden. Nu zien we dat er toch best nog wel een aantal lemen huizen zijn, sommige in verval.

De rest was al iets door gereden, nu zie ik ze verderop stil staan bij een Marokkaanse dorpsbewoner. Hij weet het een en ander te vertellen over het dorp en zijn drie waterbronnen. De waterbronnen hebben het dorp redelijke welvaart gebracht.

Hij vertelt ook dat de amandelfeesten in Tafraout niet doorgaan, vanwege het feit dat er in Casablanca een persoon aangetroffen is met het Coronavirus. Het is geen Marokkaan maar een Italiaan die met het vliegtuig was aangekomen. Wat een strop voor veel mensen, dat het niet door gaat. En als je je dan bedenkt dat er overal souks zijn waar van uit de hele omliggende regio mensen op af komen. En dan de taxi’s, daar zitten mensen hutje mutje in, allemaal mogelijkheden om iets op te lopen.

Toni is ondertussen bezig om de rem van Ria’s fiets te maken. De remblokjes zaten niet even ver van de velg af, en dat is niet goed. Even later was het voor elkaar, een topmonteur die man.

Ik vind het altijd leuk om even op onderzoek uit te gaan, zo ook nu. Ik loop om het huis heen een steegje in. Daar zijn een paar mooie oude deuren te bewonderen en een klaproosje. Als ik terugloop kijk ik van bovenaf in een ommuurde ruimte. Er staat een ezeltje. Als ik over de rand van het oude deurtje kijk zie ik dat er een oude graanpers staat, zo eentje met een grote maalsteen. Maar het is niet meer in bedrijf, zullen ze het ezeltje vergeten zijn, ik hoop het niet.

Verderop in het dorp staat weer een ‘oldtimer’, Ria roept gelijk, ik ga er niet op zitten hoor. Zou ook niet kunnen, hij is veel te hoog, pfffff.

Op de camping zie je vaak campers met speciale doeken om de banden uit de zon te houden. Bij de oude auto die ik hierboven beschrijf zitten ook van deze zonbeschermers, heel modern eigenlijk. Alleen zal deze auto nooit meer rijden.

We tappen onze waterflessen vol bij een kraantje waarboven staat dat het natuurlijk water is, zal wel uit de bron komen. Bij de uitgang van het dorp staat een verkeersbord met 30 er op. Nou, je kunt hier dus echt niet harder, dus het bord is gewoon overbodig.

Bij terugkomst in Tafraout laat Toni zijn fiets schoonspuiten bij de wasgarage. De schakeling gaat niet naar wens, er zit teveel stof en vuil tussen. Even schoon laten maken en dan opnieuw olie op de kettingen. We waren al eventjes bang dat het vandaag hun laatste ritje was.

Ze waren van plan om 3 weken te blijven, het zijn er nu al 5. Zal wel onze schuld zijn, we vragen elke dag of ze morgen weer mee gaan. Haha

Het is inmiddels erg warm geworden. Vanmorgen om 10uur voelde je al dat het warm ging worden. Maar tijdens het fietsen vingen we nog de frisse ochtendlucht.

Bij terugkomst gauw de luifel uit, maar daaronder is het al te warm. Dus zitten we weer achter de camper.

Co gaat even buurten bij Wil en Wilma, die gisteren gearriveerd zijn met hun MAN overlander. Hij komt me halen om alles uitgebreid te bekijken. Het is erg mooi, ze hebben een prachtig huis op wielen.

Dan is het al weer 15uur, hoog tijd om op verjaarsvisite te gaan, Wilfried is vandaag jarig en wordt 62 jaar. Vanmorgen hebben Co en ik stiekem ‘slingers’ opgehangen. De slingers heb ik gemaakt van de gekleurde stoffen tasjes die je hier altijd krijgt als je iets koopt. Het is een fleurig gezicht.

We deden vanmorgen heel stilletjes, Wilfried vertelde later dat hij tegen Ria zei; de bakker is vroeg vandaag. De bakker doet alle ochtenden brood in het zakje dat aan de luifel hangt en fietst dan onder de luifel door, over het kleed naar de volgende camper. Nee, het was niet de bakker, wij waren het. Vanmorgen stond Co op het dak van onze camper om het zonnepaneel en de dakluiken schoon te maken, toen Wilfried en Ria buiten kwamen. Co begon te zingen, maar moest stoppen van Wilfried, doe maar niet. Haha

Het is erg gezellig zo met z’n allen. Het is een internationaal gezelschap, Nederlanders, Belgen en Oostenrijkers. Dus er klinkt van alles door elkaar. Met uiteraard Belgische moppen over Nederlanders en andersom.

Iemand zakt nog door zijn krukje heen, en gooit daar bij de hele tafel om. Alles ligt op de grond en Ria heeft een nat kruis, oei. Ze zegt, dan ga ik maar even met mijn benen open zitten. Nee, Lia geen foto trekken hoor.

Dan komt de bakker aangereden, ‘macaron’, ‘macaron’. Als hij stopt om geld te ontvangen voor het brood van morgen kijkt hij direct wat er allemaal voor lekkers op tafel staat. Dat doet hij overal waar veel mensen bij elkaar zitten.

Hij krijgt een gehaktballetje, en vindt het heerlijk. Nee, het is geen varkensvlees maar kefta, gehakt van de bakra/koe. Hij wil wel meer, pakt uit zijn voorraad een rond broodje en scheurt het doormidden. Er gaat gehakt in, pinda’s en blokjes kaas. Met een mond vol gebaart hij dat er meer moet komen. Ach, het is natuurlijk niet je-van-het. Maar de man werkt zo’n 12 uur per dag, dus gun je hem ook wat. Hij geniet er zichtbaar van.

Even later komt hij nog een keertje langs en krijgt een zootje kaasblokjes mee van Wilfried. Hij zegt; morgen brood. Ja, zegt Ria, wel gratis he. Dat is goed zegt hij. Wilfried zegt, ik heb al betaald…….

En zo is er weer een leuke dag omgevlogen. Wel een hete dag. We hebben 27.6km gereden daar 1.50uur over gedaan. We reden gemiddeld 15.2km/u en hebben 330 hoogtemeters gereden. Het laagste punt was 870m, het hoogste 1010m. Bekijk onze route op Komoot.nl