2020 Marokko 28 februari

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Vrijdag 28 februari 2020: Tafraout

Co heeft een onrustige nacht gehad in het gezelschap van een vervelende mug. Hij had hem uiteindelijk wel te pakken, er zat op de handdoek op het tussenmatras een streepje bloed, met de mug ernaast.

Vandaag hebben we een ‘vrije’ dag, dat betekent niet dat we niets doen hoor. We gaan vanmorgen brood bakken, dat bereid ik voor. Co haalt de garage leeg, om een nieuwe indeling te maken. We hebben een reservewiel mee voor de camper en die staat tegen de achterwand aan. Co heeft die liever zover mogelijk naar voren, voor de juiste gewichtsverdeling. 1,5 Uur later staat alles weer op zijn plek. Met wat hulp van Wilfried.

Ik mag bakken in de gasoven van Wilfried en Ria, zelf hebben we een hete luchtoventje mee, die werkt op elektra. Dat zou inhouden dat we naar een camping moeten. Maar zo kan het ook, dank daarvoor hoor.

Elke dag komt er een kudde geiten en schapen langs. Wij hebben wat mandarijnen neergelegd, door midden gesneden. De mandarijntjes zijn dit jaar heel wisselend qua kwaliteit. Deze waren vrij snel hard. Maar de geiten lusten ze nog wel. 

Dan rennen er een paar schapen voor onze camper langs. Er zit een Italiaanse teckel achter ze aan, ja daar ga je wel voor op de loop. 

Even later zien we een roedeltje honden langslopen, gelukkig is de kudde weg. We hebben gelukkig ’s nachts niet veel last van blaffende honden. Ja, ergens in de verte is er wel eens eentje hoorbaar, maar niet storend.

Om half 1 lopen we met z’n viertjes naar restaurant Chez Nadia. Daar hebben we vorig jaar ook een paar keer gegeten en dat beviel erg goed. Gisteren hebben we gereserveerd, toen vertelde Nadia dat we beneden binnen konden eten, de rest was allemaal bezet.

Toen we vanmiddag aan kwamen was Ali zelf ook aanwezig. We wilden naar binnen lopen om te gaan zitten, maar hij verwees ons naar boven, op het terras. Hij had gisteren gehoord dat een Nederlands stel had gereserveerd, dus hij had het zo geregeld dat wij boven konden zitten vandaag. Wat een lieverd, en nog even aardig als vorig jaar.

We hadden hem nog niet op de camping gezien. Vorig jaar deelde hij menukaartjes uit om zichzelf in de picture te zetten. Hij vertelde nu dat het niet meer nodig is, hij heeft het erg druk met eters. Top voor hem en Nadia.

Co en ik hadden een tajine kefta met ei, Wilfried en Ria hadden beiden een tajine kip. We hadden dat gisteren bij het reserveren al doorgegeven. Een tajine is slowfood en moet best wel lang opstaan. We kregen eerst een mandje met brood en een bord met heerlijke zwarte olijven, een bakje met Amlou en een bakje met honing. Het smaakte al erg lekker.

Even later kwamen de tajines. Ze waren weer heerlijk, heel lekker gekruid en de hoeveelheid was precies goed. Wilfried en Ria hebben ook erg genoten van hun eten.

Het restaurant zat inderdaad helemaal vol, het waren voornamelijk Fransen. Naast ons zat ook een Frans stel, en toen die opgestaan waren kwam er een Nederlands echtpaar naast ons zitten, Jan en Janny. Zij hebben, net als wij, ook door Mexico en Amerika gereisd. 

Na het eten lopen we nog even door het plaatsje, maar het is rustig en bijna alles is dicht. Het is vrijdag, gebedsdag, dus het is verklaarbaar. We hadden het kunnen weten.

Het is wel een grappig gezicht hoe de mensen aangeven dat hun toko gesloten is. Zie de foto’s. Vooral de laatste foto, daar hangt een hele stellage voor de ingang. Maar duidelijk is het wel.

Terug bij de campers pakken we onze stoelen en zitten nog een paar uurtjes gezellig aan bij Wilfried en Ria. In de schaduw, want de zon is heet. De bakker komt langs om zijn centjes op te halen voor het brood van morgen. Dat komt weer in het zakje aan de luifel.

Er komen een aantal campers binnen, de kleine waterwagen rijdt langs, er komt een ambulante kapper langs, die hebben we hier nog niet eerder gezien. Co en Wilfried wijzen op hun stekeltjes, hij loopt lachend verder.

We gaan nog even naar het dorp, ik heb een broek korter laten maken en we hebben weer gigabytes nodig voor het internet. Het is bijna al weer op.

Als we terug komen lopen we langs Toni, we gaan morgen om 10uur een fietstochtje maken van zo’n 44km. Ria en Frank gaan ook mee. Toni loopt gelijk even mee. Hij wil naar onze remmen kijken, Co had aangegeven dat we de handels best wel ver in moeten knijpen om te kunnen remmen. Misschien is het iets in de afstelling.

Hij kijkt naar de remschijven en ziet dat de remblokjes aan vervanging toe zijn. Mijn remmen zijn behoorlijk minder versleten, zal ik misschien iets minder remmen dan Co. Maar nee, het komt door het gewicht, ik ben lichter. Ja, dat kan ook, haha. Zie de 3e foto, het verschil tussen het oude blokje en de nieuwe.

Danke, Toni, für deine Hilfe. Du hast den Kuss schon gehabt, wir freuen uns auf die Rechnung.

Ondertussen is de zon ondergegaan en kleuren de bergen rondom ons weer prachtig rood.

….


Terug naar 27 februari
Terug naar ‘overzicht
Naar ‘coordinaten
Naar ‘reisroute

verder naar 29 februari