Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.
Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.
Maandag 28 december 2020: Aourir
Vandaag heb ik niet veel te melden. We blijven op de camping en doen een dagje niets, en daar hebben we het hartstikke druk mee, haha. De dag is tenminste binnen no-time voorbij.
Dinsdag 29 december 2020: Aourir
Om 10uur rijdt Ingrid voor, we gaan boodschappen doen. Ze wil inkopen doen voor oud en nieuw, want ze weet dat het op oudejaarsdag zelf overal erg druk kan zijn.
Op de heenweg stoppen we bij de DHL vestiging in Agadir. De status van ons pakket staat altijd nog op ‘Casablanca’, het duurt nu wel erg lang allemaal. We zijn een beetje bang dat het straks misschien terug gestuurd gaat worden.
Ingrid weet te vertellen dat zij een keer medicijnen had besteld in België. Dat ging ook via DHL en kwam ook binnen via Casablanca. Het heeft daar een maand gelegen, tel uit je winst. We hopen toch dat het voor ons wat minder lang gaat duren.
Er staat een jonge vrouw achter de balie bij de DHL, gelukkig spreekt ze ook Engels, a little bit, zegt ze zelf. Nou het lukt aardig hoor. Ze kijkt het track-en-trace nummer na en we leggen uit dat we hier vorige week twee keer zijn geweest.
We vragen of ze wil bellen met de douane in Casablanca om te horen waarom het zo lang duurt. Ze belooft ons te bellen met Casablanca en ze zegt dat ze ons vandaag terug belt, Insjallah.
Pratende voort rijden we naar de Carrefour. Dan opeens moeten we stoppen, een agent staat midden op de linker rijbaan, oei, een snelheidscontrole. We moeten aan de rechterkant stoppen en Ingrid moet haar papieren geven. Ze vraagt wat er aan de hand is, ze reed te snel, zegt de agent. Hij controleert de papieren en vraagt naast de kenteken papieren ook naar de groene kaart. Die heeft ze niet, want ze zijn hier al langer dan een jaar, maar het is wel betaald. Ze heeft het alleen digitaal gekregen en dat wordt niet geaccepteerd in Marokko.
Ze moet 150DH betalen (€13,50). Ze geeft het geld en vraagt om een ‘papier’, een bonnetje. Dat kan, zegt de agent. Hij loopt naar de voorkant van de auto en ziet door het voorraam de invalidenkaart van Ingrid op het dashboard liggen. Hij bekijkt het en vraagt of die kaart voor haar is, ja die is voor mij zegt Ingrid.
De agent roept iets naar zijn collega die nog door de camera naar naderende auto’s kijkt. Dan geeft hij de papieren één voor één terug aan Ingrid, en als laatste de 150DH. Pffff, saved by de invalidenkaart. Waarom hij hierom de boete intrekt, we zullen het nooit weten.
In de Carrefour kopen we het een en ander in. Ik maak wat foto’s in de Carrefour, het ziet er allemaal erg ruim en mooi uit. De kledingafdeling heeft houten vloeren en wordt mooi aangelicht door spotjes, net als de make-up afdeling. De groente- en fruitafdeling ziet er ook goed uit.
Er staat alleen maar één emmertje yoghurt in het schap, nee, niets in het magazijn zegt een jongeman op mijn vraag. Dus rijden we op de terugweg langs de Fromital winkel in het centrum, daar hebben ze ze wel.
We zijn om 13.15uur weer terug bij de camper en hebben trek, dus dat komt goed uit, lunchtime.
Om kwart voor 3 trekken we onze fietskleding aan en rijden naar het dorp. Daar gaan we rechtsaf de N1 op en waar de N1 naar rechts afbuigt gaan we rechtdoor, via de oude weg naar Taghazout.
Onderweg zien we een aantal muurschilderingen, vrolijk van kleur. Er zijn 2 afbeelding bij van de zwarte ibissen, met de witte snavels. Ze komen niet zoveel voor, maar zijn in Marokko wel te vinden.
We fietsen een nog oudere weg op, die verderop doodloopt. Hier staat een gardien bij de achteringang van één van de hotels. Hij spreekt goed Duits, dat vindt hijzelf heel normaal. Dat komt omdat hij in Duitsland heeft gewoond en gewerkt.
Nu heeft hij in Agadir een winkel in lederwaren. Maar die is al 2 maanden dicht omdat er geen klanten zijn. Nu werkt hij 3 maanden als gardien. Het levert hem €300 per maand op. Hij werkt daarvoor 6 dagen in de week en per dag 12 uur. Maar ja zegt hij, het is beter dan niets.
Het hotel dat hij bewaakt is gereed, maar er zijn geen gasten. We zeggen dat ze verderop een hotel aan het afbreken zijn. Hij vertelt dat dat in opdracht is van de koning.
Het schijnt dat de hoteleigenaar meer grond bebouwd heeft als was toegestaan. Toen de koning ter inspectie in Agadir was kwam dit uit en kregen ze opdracht om de boel te slopen.
We rijden via de boulevard terug en doen een kopje thee op een luw plekje, want er staat heel veel wind. De wind is fris, we dragen de hele rit een truitje. De zon maakt wel veel goed.
Via het dorp rijden we terug naar de camping. Onderweg zien we nog 2 ezels die er wel zin in hadden, althans het mannetje, het vrouwtje houdt het al snel voor gezien.
We hebben 24km gefietst, waarvan 220 hoogtemeters. Het hoogste punt was 130m, het laagste punt 0m. Onze gemiddelde snelheid was 17km p/u.
Terug naar 27 december | Terug naar ‘overzicht‘ Naar ‘coordinaten‘ Naar ‘reisroute‘ |  Verder naar 30 december |