2020 Marokko 26 en 27 november

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Donderdag 26 november en vrijdag 27 november 2020

Vannacht was het gestopt met miezeren, het regende serieus met dikke druppels op het dak. Het heeft de hele nacht geregend, dus dat zal wel wat water in de rivieren opleveren. Het is ook prima voor de natuur, de boeren zullen wel blij zijn.

Om 6 uur stopt het eindelijk met regenen en wordt het stil om ons heen. Als we opgestaan zijn zien we rondom ons wolken bij de bergen, het is nog grauw en grijs en 10º. Gedurende de ochtend miezert het nog wat, Co neemt de kans waar en lapt de camper af, zo die is ook weer spic en span.

Dan breekt af en toe de lucht open, ik maak wat verschillende foto’s met de bergen in de achtergrond. Eerst met mist, dan met wat opklaringen en uiteindelijk met wat meer blauw in de lucht.

Ik ga het dak op van het toiletgebouw, vandaar heb je een mooi uitzicht de vallei in. De kleuren zijn erg mooi, na regen heb je vaak een heldere dag. Hoog op de bergen ligt een dun laagje sneeuw, het lijkt wel poedersuiker. De leeuw gaat met zijn kop schuil in een wolk.

Ramzi komt net naar buiten en we staan een tijdje met hem te praten. Van de week kregen we een mail van Ton en Gerda, zij begeleiden reizen van de NKC naar Marokko. Voorheen kwamen ze met de groep naar deze camping en maakten ze van hieruit excursies met de groep. Maar de eigenaar, een oudere man, eiste van de deelnemers dat ze eten bij hem bestelden en ze moesten het elektra naar gebruik afrekenen. Maar dat gaf problemen want de beste man kon niet lezen en schrijven. Hij sloot zelfs het elektra een keer af, vertelt Ramzi. Toen hebben Ton en Gerda ingegrepen en is de camping van Campercontact verwijderd. Ook zijn ze daarna met de groepen naar de andere camping iets verderop gegaan.

We vroegen Ramzi naar de oudere man, het is een oom van hem. Volgens Ramzi kloppen de verhalen, zijn oom was ‘krank im kopf’, vertelt hij. We vertellen waarom de groepen van de NKC niet meer bij hem komen. Hij hoopt nu natuurlijk op beter. Deze camping is behoorlijk groter als de andere en ligt ook wat verder van de weg af.

Ik maak Ramzi een compliment voor de poezen, ze zien er goed verzorgd uit. Ramzi vertelt over de poezen. De moeder poes is ooit achtergelaten door Nederlanders. De poes is doof, ondanks dat ze twee verschillende kleuren ogen heeft. Vandaar dat ze een beetje schrikkerig is. Ze speelde vanmorgen tussen mijn voeten door met een van haar kinderen.

Bij de afwasplek hangt de boiler voor de douche. Die gaat met een stekker naar een stopcontact. Maar het snoer was niet lang genoeg, dus is het verlengd, wel op zijn Marokkaans dan hé?

Om half 2 maken we ons gereed voor een fietstocht door de Ammelne Vallei, via Tahala en Tafraoute, zo’n 45km. Het is relatief eenvoudig, over een redelijk goede weg, weten we van eerder dit jaar.

Het is kraakhelder en het uitzicht is kleurig en mooi. We rijden eerst naar de rotonde en gaan dan rechtsaf het oostelijk deel van de Ammelne vallei in. De grote witte wolken in de blauwe lucht maken het plaatje compleet.

Onderweg bij een fotostop hebben we contact met een papa en twee kindertjes. Ik vertel mijn naam en het meisje heet hetzelfde als mij, als mijn Marokkaanse naam dan, Maryam. De mensen die we in dit deel van de Ammelne vallei tegenkomen lopen grotendeels zonder mondkapje.

Door de vele regen van vannacht gaat er af en toe water over de weg, gelukkig kunnen we er met de fietsen nog goed doorheen rijden. We waden 5x door het water. Bij een van de waadplaatsen loopt een mevrouw met blote voeten, de schoenen in haar hand. Ja, je moet toch wat als je naar de andere wilt en er komt toevallig net geen auto langs.

Bij Tahala zoeken we ons een plekje om te pauzeren en thee te drinken. Dat is achter de vrouwen sociëteit. Twee vrouwen komen even buurten en zijn goedlachs. Eentje met en eentje zonder mondkapje.

Het is rustig op de weg, zowel met auto’s, brommers als met mensen. Ook in het dorpjes is weinig te beleven. Het is vrijdag, gebedsdag, dus nemen de mensen hun rust.

Dan komen we bij de R104, die van Tiznit naar Tafraoute gaat. Vanaf hier, Tahala, is de weg op de schop. Hij wordt breder gemaakt en hier en daar worden er duikers onder de weg aangebracht. We passeren 3x een ‘deviation’. Hier zijn ze dan met de duikers en/of brug bezig. De weg zelf is gravel met hier en daar wat kuilen. Het werd wel tijd voor een opknapbeurt van de R104. Hij is smal en rafelig, het zal een hele verbetering zijn.

Dan komen we bij Tafraoute aan. Het weer is versomberd, er valt af en toe een spatje. Dat is een totaal ander binnenkomen dan als het zonnig is.

We rijden richting de rotonde en het begint wat harder te regenen, dus gaan wij ook wat harder rijden. We suizen met zo’n 45km de berg af. Dan even wat minder, want op de rotonde staan drie agenten in regenpak te controleren. Ze zwaaien vriendelijk en na de bocht geven we nog even wat extra gas.

44,5km Hebben we onder de wielen door getrapt. Een leuke rondje, wel wat koud, het was maar 13º en de zon liet zich niet erg zien. We hebben 500 hoogtemeters gefietst, dus het ging behoorlijk op en neer. Het hoogste punt was 1080m, het laagste punt 800m. De gemiddelde snelheid was 17.1km/u.

Nadat we thuis gekomen zijn heeft het alleen nog maar geregend, dus we waren net op tijd binnen.

We hebben een filmpje gemaakt van onze fietstocht. Kijk hier maar.