
Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.
Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.
Zaterdag 26 december 2020: Aourir
De dag begint licht bewolkt, maar de rest van de dag brengen we in de zon door, dat kan een stuk slechter, toch?
Om 14uur stappen we op de fiets voor een heen-en-weertje naar Taghazout, via de boulevard, langs de lege hotels. We dalen af door het dorp, steken de rotonde over, komen langs het lege marktterrein en slaan rechtsaf. Steken twee keer een droge rivier over en zien onderweg een paar muurschilderingen.
We komen een loslopend, gezadeld paard tegen. Even later komt er vanaf het strand een ruiter aanrijden om achter het loslopende paard aan te gaan. Die heeft het door en sprint er vandoor.
We komen langs de restaurantjes waar aan de weg zeven campers staan. We fietsen er langs, het zijn allemaal Fransen. We worden vriendelijk terug gegroet. ‘Onze’ Fransman (uit Tafraoute) staat er niet bij. We waren benieuwd of hij ook een verlenging heeft gekregen, maar dat zal vast wel, ze waren niet zo moeilijk bij de douane.
We rijden de boulevard op en bij het eerste hotel zien we zowaar twee mensen op de bedjes liggen/zitten. Ik vraag of ze de enige gasten zijn, de vrouw vertelt dat er op dat moment 7 gasten in het hotel aanwezig zijn. Als je ziet hoeveel parasols en bedjes er staan is dat een druppel op een gloeiende plaat. De vrouw vraagt waar je hier fietsen kunt huren, het hotel heeft ze niet. Wij kunnen haar geen antwoord geven. Later zien we dat je aan de andere kant van de boulevard fietsen kunt huren. Het zijn echte boulevard fietsen want ze hebben geen versnellingen, dan begin je buiten de boulevard niets.
Verderop zien we dat een hotelcomplex weer wordt afgebroken, wat een kapitaalvernietiging.
Aan het einde van de boulevard, vlak voor de trappen, kunnen we via een pad over een terrein naar de oude weg rijden. Die komt uit bij de doorgaande weg naar Taghazout. Het is rustig in het dorp, het is vooral druk met geparkeerde auto’s. We rijden door het dorp naar een uitkijkpunt verderop. Ook daar is het rustig en best wel fris. Het is een beetje heiig aan de kust.
We fietsen terug en willen over de oude weg bovenlangs de hotels fietsen, maar de weg stopt bij een betonnen geul die water uit de bergen afvoert naar zee. Dus fietsen we terug via de boulevard.
Aan het einde slaan we linksaf naar de N1, langs camping Antlantica d’Immourane. Voor zover ik kan zien is deze camping vooral bezet met huisjes, er staat één camper tussen.
We komen langs een voetbalveld, er is een wedstrijd gaande. Het ene team heeft blauwe shirtjes aan het andere ook, maar dan in een iets donkerder tint. Dat lijkt me lastig voetballen. Langs de lijn staat een tonnetje water met erop een drinkbeker.
In het dorp kopen we eieren, we willen zelf mayonaise maken, en dan zijn eieren onontbeerlijk.
Ik heb onderweg bij een huis al een paar keer een tafel zien staan met daarop honing, koekjes en gebreide mutsen. We stoppen om te kijken of er iets van ons gading bij zit.
Er komt direct een mevrouw naar buiten, gevolgd door een tweede. We kopen een pakje met koekjes met chocola erop. Of we ook niet een flesje met massageolie willen kopen, nee dank u. Wel willen we een potje Amlou. Deze is gemaakt van cacao, olijfolie en honing.
Co maakt de jongere vrouw een complimenten met haar mooi opgemaakte ogen. De oudere vrouw zegt lachend, en ik dan. Ik zeg dat ze ook mooie ogen heeft, vooral de bruine kleur is prachtig. Ze glimmen er over en vinden het duidelijk erg leuk, die complimentjes.
Of we een kopje thee willen en het huis willen zien, ja hoor, dat willen we wel. De jongere vrouw neemt ons mee, de oudere mevrouw let op de ‘winkel’ en op onze fietsen. Het gebouw is van een vrouwenassociatie.
Vanuit de kamer hebben we een leuk uitzicht op de straat. Aan de overkant is een garage en het dak is een bijzonderheid om te zien. Er liggen allemaal verschillende afdekplaten op die met autobanden en andere overbodige accessoires op hun plaats worden gehouden.
Boven krijgen we thee, zonder suiker, zeker weten? Ja hoor, zeker weten. Er wordt een schaal koekjes bij geserveerd. De mevrouw, Halima, spreekt heel weinig Frans. We begrijpen dat ze drie middagen in de week naar school gaat en daar Arabisch, Frans en Engels leert lezen en schrijven. Ze betaalt daar 1000DH per maand voor. Wij vermoeden dat het 100DH is, de ‘oudere’ Marokkaan schrijft er nog wel eens een nulletje extra bij. Maar fijn voor haar dat ze naar school kan. We kopen nog een pakje chocolade koekjes en gaan naar onze fietsen. De andere mevrouw is pannenkoeken aan het bakken, we kopen er twee, ze ruiken heerlijk. Shukran.
Tegen 17uur zijn we terug bij de camper. De zon is weg en we zien dat Ingrid en Willy terug zijn uit Tiznit. We fietsen even naar ze toe, ze hebben het erg leuk gehad bij de familie.
We eten onze pannenkoek, doen een beetje yoghurt na, zo is het wel genoeg voor ons.
We hebben 31km gefietst, waarvan 270 hoogtemeters. Het hoogste punt was 120m, het laagste 0m. We hebben gemiddeld 15km p/u gereden. We hebben geen filmpje gemaakt.
![]() Terug naar 25 december | Terug naar ‘overzicht‘ Naar ‘coordinaten‘ Naar ‘reisroute‘ | ![]() Verder naar 27 december |