
Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.
Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.
Dinsdag 25 februari 2020: Tafraout
Vanmorgen heb ik een filmpje gemonteerd met de beeldjes van onze fietstocht gisterochtend, hier kun je het bekijken.
Om half 10 gaan we wandelen, met z’n achten. Wilfried staat er ook bij. Ik maak een foto en zeg tegen hem, ja, nu moet je meelopen, je staat op de groepsfoto. En het mag ook op je klompen. Maar hij stapt snel opzij, nee hij gaat niet mee hoor.
We gaan richting de blauwe stenen. Bij het dorp Tazka gaan we schuin rechts naar boven, later komen we via de linker kant terug. In het dorp hangen over een muur een paar grote stenen aan een touw. Ze houden de struik die aan de andere kant van de muur staat overeind, is ook een manier. In Tazka kun je het altijd mooie ‘Maison Traditionel’ bezoeken. Een museum dat laat zien hoe er in Marokko geleefd werd/wordt.
Deze kant op is het altijd leuk wandelen, beetje klauteren tussen de grote rotsen door. Dan weer wat vlakker lopen, heel afwisselend.
We komen langs een paar verbrande palmbomen. Maar de natuur is sterk, er zitten allemaal nieuwe scheuten in, een apart gezicht, het zwart geblakerde met het frisse groen ertussen.
En altijd is er wel iets te zien. Rotsen die ergens op lijken, leuke bloemetjes. Arendien vindt een open argannoot, de binnenkant is een kunstwerkje op zich, een kunstwerk van moeder natuur.
We lopen langs een arganboom, die zijn vaak zo mooi ‘geschubt’, zo ook deze. Het lijkt wel of er een grote slang onder boom ligt te slapen. Aan de andere kant van de boom liggen allemaal steentjes, een typische Marokkaanse zithoek.
Dan, als we op een hoogte staan te kijken naar de, opnieuw geschilderde, blauwe stenen, zien we ver beneden ons een aantal herten heen en weer rennen. Wat gaat dat toch vlug. Helaas geen foto’s, ze waren te ver weg.
We lopen niet helemaal tot aan de onverharde weg die naar de blauwe rotsen gaan, maar zoeken ons een weg tussen de rotsen door, een nieuwe route is zo voor ons ontstaan. Die kunnen we nog wel keertje lopen, leuk.
We dalen op het andere pad af naar het dorp Tazka, het is ondertussen ook weer behoorlijk warm geworden. Tegen 13uur zijn we terug bij de campers.
Als we buiten zitten, onder de luifel, komt er een stevige wind opzetten. En die neemt heel veel stof met zich mee. Wij staan redelijk gunstig, maar de Franse campers waar we op uitkijken krijgen elke keer de volle laag. Op een gegeven moment draaien we toch de luifel maar in, hij is zo aan het klapperen. Snel alles loshalen van de zekering, en dan vlug indraaien als er even geen windvlagen zijn, pffff, gelukt.
We fietsen naar het dorp om inkopen te doen, fruit, melk, boter, eieren, alles is aanwezig. Het is rustig op de markt en op straat. We doen een jus d’orang bij de cremerie. Er komt een kruier met zijn wagentje langs gelopen. Hij gaat verderop onder de overkapping op de grond zitten. Co zegt tegen de man van de cremerie dat we de kruier iets te drinken aan willen bieden. Dat hoeven we geen twee keer te zeggen. Hij komt gelijk op het terras zitten en bestelt een Fanta en een brood, het gaat er grif in. Hij lacht dankbaar in onze richting. Graag gedaan hoor.
Bij terugkomst zien we dat Gerrie en Annie gearriveerd zijn. Zaterdag waren ze nog in Tanger Med en nu al in het mooie Tafraout. Wobbie en Wim hadden een plekje voor ze vrij gehouden, middels een kleed met een roze stoeltje er op.
We zetten de fietsen bij de camper en gaan even buurten bij ze. De rest van de ‘Tafraout groep’ zit al peut aan, we schuiven aan en hebben een gezellig uurtje. Je kunt wel zien wie er net uit Holland zijn aangekomen, ze zien extra wit, tussen al de bruine ledematen van de anderen.
Pas na 19uur zakt de wind af en kunnen we achterin de ramen weer open zetten. Overal voel je dat er zand ligt, dat is altijd een vies gevoel. Morgen maar even poetsen, nu niet, geen zin meer.
Vanmorgen om 9uur hebben we was meegegeven met Nezda, de altijd mooi geklede mevrouw. Normaal gesproken rijdt haar man met de auto, zij loopt parmantig rond. Mensen spreken haar aan, om door haar de was te laten doen, of ze bestellen een tajine of couscous. Het is een heuse zakenvrouw geworden. Ze heeft ook een grotere wasmachine aangeschaft. Ik heb er waspoeder bijgedaan. Dat wil ze eerst niet meenemen, maar ik zeg dat ik een allergie heb, dan neemt ze het mee. Wij hebben een reukloos en kleurstofvrij wasmiddel.
’s Avonds om 18uur komt ze het terugbrengen. Heerlijk schoon en zonder waspoedergeurtjes, zo zien we het graag. Even later ligt alles weer fris en fruitig in de kast.
Ik zei vanmorgen nog tegen de anderen, zijn wij lekker aan het wandelen terwijl iemand anders de was voor me doet, wat een luxe.
En zo is de dag weer omgevlogen, letterlijk (de harde wind) en figuurlijk.
We hebben 11.5km gelopen, met een gemiddelde van 4.2km/u, en we hebben 170 hoogtemeters overwonnen. Bekijk onze route van vandaag op Komoot.nl
![]() Terug naar 24 februari | Terug naar ‘overzicht‘ Naar ‘coordinaten‘ Naar ‘reisroute‘ | ![]() Verder naar 26 februari |