Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.
Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.
Maandag 24 februari 2020: Tafraout
Wat een verschil met vorige jaren, v.w.b. de temperatuur. Overdag is het al veel warmer dan anders. Maar de nachten zijn niet te vergelijken. Vanavond ga ik de dunne dekbedden in de hoezen doen, want het is zowat te warm om te slapen. Terwijl we andere jaren ’s ochtends blij waren als de zon eenmaal op kwam, want dan werd het tenminste lekker warm.
Om 10 uur gaan we fietsen, maar eerst zijn we naar Henk en Janny gereden, zij gaan vandaag weg uit Tafraout. Ze zijn zich al aan het klaarmaken voor de reis. De ramen worden gelapt, en binnen wordt de boel opgeruimd voor vertrek. Goede reis verder en straks veel plezier in jullie nieuwe huis. We komen een keertje langs hoor.
Vandaag staat er een fietsrit op de planning van ca. 56km, met 1110 hoogtemeters. Maar van sommige paden weten we niet hoe ze zijn, we gaan het zien.
We gaan door het dorp richting Aguerd Oudad, waar de Hoed van Napoleon staat. Links van het dorp gaat er een geasfalteerde weg naar Allmoddan. Dan zijn we al een paar dorpjes gepasseerd.
In Tikmirt staat een mooie moskee met een prachtige voordeur. En een zijdeur, misschien een toegang voor de vrouwen? Ze hebben in dit kleine dorp een eigen bordenmaker, gezien het bord van 20km en een (ontbrekend) zebrapad.
In Allmoddan willen we een pad op (bij Komoot een zwart lijntje), die is prima geschikt voor mountainbikers, maar dat zijn wij niet dus wagen we ons er niet aan, te smal en te steil. Dus gaat de geplande rit niet door.
Allmoddan is een leuk plaatsje om door heen te rijden, of te lopen. Er zijn diverse muurschilderingen en oude, lemen huizen. We rijden door smalle steegjes, dwars over een paar draadijzers, dus onopgemerkt zullen we niet blijven.
We besluiten om de ‘rondweg’ om het dorp te pakken, de Mainstreet zeg maar, en terug te keren naar een splitsing waar we eerder gestopt waren. Daar begint een onverhard pad de bergen in, die uitkomt op de route die we gepland hadden, een soort afsteker.
Hiervan weten we ook niet hoe de ‘weg’ zal zijn/blijven. Nou, dat bleek wel, het was behoorlijk stenig. We waren nu evengoed aan het mountainbiken. Maar het was niet gevaarlijk en we reden langzaamaan omhoog, dan is het goed te doen, je kunt alles redelijk overzien. Maar het was wel hotsend-botsend over de keien.
De uitzichten zijn werkelijk prachtig, met mooie warme kleuren in het landschap. Er waren diverse stukken waar we van de fiets af moesten, dat was te ruig om overheen te rijden. Dus voorzichtig verder dan maar. Dan is er een passage waar we met twee personen de fietsen langs moesten ‘tillen’, met een groot hoogteverschil, ook dat ging goed. We lopen ook nog langs een aardverschuiving, daar valt niet overheen te fietsen.
Na 9km over dit pad komt de R105 in zicht, het hoogste punt voordat je afdaalt naar Tafraout. Het dorp Idikl ligt ver beneden ons in de blakende zon. Boven op de pas geven we elkaar een high-5 en eten we onze meegebrachte lunch, die smaakt meer dan heerlijk. Het was nog yoghurt, het was niet tot boter of slagroom geschud.
We zetten onze helmpjes op en beginnen aan de afdaling, die is 16km lang, tot aan de rotonde bij de Ammelne vallei. Mijn hoogste snelheid was 56km/u op dat stuk. Het was 16km, maar ik heb maar 4km gebruikt van mijn accu, kijk dat is nog eens zuinig rijden, haha.
Tegen half drie zijn we terug op de camping. We hebben 48,5km gereden, waarvan 940 hoogtemeters, we hebben gemiddeld 16km/u gereden. Het laagste punt was 950m, het hoogste 1660m. Het was een leuke rit, we waren wel blij toen we op de pas aankwamen en we over asfalt verder konden.
We nemen onze rust, in de schaduw, want het is onwijs heet in de zon. De wind is weggevallen en je ziet iedereen bij zijn camper in de schaduw zitten. Rustig aan dan maar.
Tegen 17uur komen Wilfried en Ria aangereden, uit Agadir vandaan. Ze zijn via Tiznit gereden, via de R104. Die vonden ze niet prettig om te rijden, smal en met een hoge rafelige rand. Ze hebben in Tafraout een geraamte van aluminium op hun aanhangwagen laten maken en in Agadir een zeil er omheen. Dat is prima gelukt, de Burton is nu onzichtbaar. Ze hebben yoghurt voor ons meegenomen.
Bij de Carrefour stonden 5 emmertjes. Toen ze wegliepen lieten ze een spoor van yoghurt achter. Waarschijnlijk waren de emmertjes een keertje gevallen en niet helemaal dicht meer. Toen bleven er dus nog 2 over.
Ze zijn naar de Marjane gereden, en waar er een paar dagen geleden niets stond, waren er nu zo’n 30 emmertjes. Ze hebben ze niet allemaal meegenomen hoor. We hebben nu genoeg yoghurt tot we terug vliegen op 12 maart, daarna kopen we ze in Casablanca weer. Fijn dat het zo kon. Ze installeren zich en zijn weer thuis in het Tafraoutse.
Ondertussen is de zon verdwenen achter een dikke wolkenlaag, de hitte is voorbij, het wordt zelfs een beetje fris door de opkomende wind. In de camper is het nog erg warm, dus staat alles open, en de dunne dekbedden in de hoezen.
Bekijk onze route van vandaag op Komoot.nl
Terug naar 23 februari | Terug naar ‘overzicht‘ Naar ‘coordinaten‘ Naar ‘reisroute‘ |  Verder naar 25 februari |