2020 Marokko 21 november

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Vrijdag 21 november 2020 Aouguenz – Tafraoute

Om 9 uur rijden we weg na een redelijk rustige nacht. We werden nl. bewaakt. Gisteravond lagen we net in bed toen er op de deur geklopt werd. Co keek door een kiertje en zag agenten staan en een militair.

Ze wilden ons paspoort zien, keken wanneer en waar we Marokko binnen gekomen waren en zeiden dat ze met de auto achter onze camper gingen staan, voor onze veiligheid, werd erbij gezegd. Ze vroegen nog hoe laat we morgen verder zouden rijden. Om 9 uur zei Co.

Vanmorgen zien we de politieauto niet achter onze camper staan, maar boven op het pad bij het huis, goed zichtbaar vanaf de weg. Er is weinig beweging te bespeuren. Ik zeg, zullen we een kopje thee brengen naar de mannen? Maar we hebben geen suiker in ‘huis’, en dat drinken ze nu eenmaal in hun thee.

Tegen 9 uur verschijnen er drie agenten boven op het dak van het huis, samen met een man. Ze zijn in vol ornaat en komen om 9uur naar beneden. Ze nemen met een omhelzing afscheid van de huiseigenaar, waar ze dus kennelijk de nacht hebben doorgebracht. En wij maar denken dat ze spartaans in hun auto hebben geslapen. Zo hebben de mannen hun nachtdienst in luxe doorgebracht. We worden vriendelijk uitgezwaaid door de agenten, die achter ons aan rijden naar Aouguenz, waar wij verder rijden naar Tafraoute.

We hebben hier vorig jaar ook een nachtje gestaan en voelden ons toen en nu totaal niet onveilig.

We vervolgen de mooie route door de bergen, via de RP1011. De weg is prima met goed asfalt, en het is bijzonder rustig met verkeer. De vroege zon kleurt de bergen in een mooi warm licht. En in tegenlicht zien we mooie gradaties in donker en licht in de bergen.

De mensen die we onderweg tegenkomen, dat zijn er niet zoveel, groeten vriendelijk naar ons terug, of met een enthousiaste zwaai of een 👍 omhoog, leuk hoor, daar houden wij wel van.

We rijden van vallei naar vallei, met telkens een ander mooi uitzicht.

Bij de huizen is het soms oud en nieuw bij elkaar. Het oude huis is dan al hevig in verval. In plaats daarvan zijn er stenen huizen gebouwd. We zien een oud benzinestationnetje dat niet meer in werking is.

De plaats Tanalt heeft een aparte moskee, die al van veraf opvalt. De omgeving is bijzonder groen. Ook hier zijn de cactussen in verval. Ze zien wel nog een stuk groener als eerst en sommige dragen de bekende cactusvrucht, maar nog even en dan is het gebeurd met ze.

Dan komen we op het punt dat we de Ammelne vallei inkijken. Links zien we de weg naar Anergui, daar zijn we in februari met Toni en Annelies naar toe gefietst, dat was een beste klim en af en toe behoorlijk steil. We zien de witte moskee van het dorp hoog in de bergen staan.

Op de 1e foto zie je links het weggetje lopen, op de 3e foto zie je als een wit puntje de moskee staan.

We rijden de Ammelne vallei door, zwaaien naar de leeuw, en gaan op de rotonde niet rechtdoor naar Tafraoute dorp, maar linksaf richting Agadir. Daar weten we een kleine camping, La Vallee d’Ammelne. We dachten dat de eigenaar daar bij woont en we hopen daardoor dat hij ‘open’ is. En dat klopt, we zijn van harte welkom.

Hij heeft sinds april geen gasten meer gehad, ook niet in zijn hotel. Hij baalt hevig. Hij hoopt dat in december het land weer open gaat…..

We zoeken ons een plekje achterin op de camping, bij de schaduw van een paar bomen. Manoeuvreren de camper zo dat we ook nog tv kunnen kijken en zetten de stoeltjes buiten.

Als Co de stroomkabel aansluit gebeurt er niets. Ramsey, de eigenaar, is net even weg. Als hij terugkomt checkt hij de stroompunten met een apparaat en alles doet het. Het zit in onze kabel, in het verlengstuk wat we amper nog gebruikt hebben. In Aourir hadden we het ook nodig, en toen deed de stroom het ook niet optimaal. Co heeft een nieuw project, de kabel nakijken. Ramsey haalt een verlengsnoer en even later is alles voor elkaar.

Op de camping loopt een moeder poes met 4, al iets oudere, jongen. Ze zijn op 1 na, allemaal spierwit. De moeder en een van de jongeren heeft een blauw en een groen oog, apart om te zien.

We kijken vanuit ons voorraam uit op de leeuwenkop.

Om 17uur trekken we onze wandelschoenen aan om een klein stukje om te stappen, even wat beweging in het gat. Het wordt een rondje om de camping. Daarbij komen we ook langs een paar huizen.

Bij een van de huizen zitten twee vrouwen, een jongere en een oudere. Het zijn buurvrouwen van elkaar. De oudere vrouw heeft een tandeloos bekkie, maar ze kan er erg goed mee lachen.

Het was een zonnige dag, bij aankomst op de camping is het 16,5º. ’s Middags is het heerlijk vertoeven in het zonnetje. We hebben 55km gereden, het hoogste punt was 1340m, het laagste 724m.

We hebben wederom een filmpje gemaakt van de rit van vandaag.
Kijk hier maar….