Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.
Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.
Donderdag 20 februari 2020: Tafraout
Gistermiddag waren we nog op de markt in Tafraout, daar kopen we alle jaren lekkere munt bij een dove mijnheer. Als we bij zijn kraampje aankomen is hij druk aan het ‘praten’ met zijn buurman, de gebaren zijn druk en enthousiast. We wachten rustig af, maar dan maakt iemand hem opmerkzaam dat wij op hem staan te wachten.
Er komt gelijk een lach van oor tot oor als hij ons ziet. Co krijgt een stevige omhelzing en ik een ferme hand. We kopen munt, aardappeltjes en uien bij hem. Het wordt gewogen op de weegschaal van de buurman. We wisselen wat gebaren uit en zien de andere marktkooplui mee genieten van de blijheid van het mannetje.
We maken een paar foto’s van zijn kraampje, hij staat er trots bij. Dan krijgen we zijn telefoon om foto’s voor hem te maken. Hij heeft voor het eerst een smartphone bij zich, hij gaat mee met zijn tijd. Volgende week moeten we weer komen, doen we.
Even over de bakker die op de camping komt. Hij heeft een systeem (vorig jaar trouwens ook al) voor de broodleverantie. Hij houdt in de gaten welke campers er nieuw zijn. Daar klopt hij op de deur of spreekt je aan als je buiten bent, of je morgen nog ‘brot’ of pain wilt. Zo ja, dan hangt hij een blauw, groen of roze tasje aan de spiegel of zonnescherm.
Aan het einde van de middag komt hij dan langs om te vragen wat voor brood je wilt, en dat reken je dan op dat moment met hem af. Hij doet een briefje in het tasje, en weet zo welk brood hij er ’s morgens in moet doen. Het is niet helemaal sluitend, want Gerard en Margot kregen een keer geen brood en Mia en Wiel hadden een keertje een verkeerd brood. Ik dacht eerst dat de kleur van het tasje aangaf welk brood er besteld is. Maar dat is niet zo. Mia vertelde dat ze in het begin elke dag een ander brood wilde, daar raakte de bakker wel een beetje van in de war.
’s Ochtends is de bakker ‘casual’ gekleed, in lange broek en trui en heeft hij een geel petje op. ’s Middags als hij met de patisserie langs komt heeft hij zijn kleding aangepast, en heeft hij een keurig wit jasschort aan. Wel heeft hij zijn gele petje nog op.
Dan het sanistation. Voorheen leegden we met z’n allen de wc cassettes op een grote stortplaats, verderop op het terrein. Af en toe werd de sta wc op een andere plek gesitueerd, omdat de stortplek een beetje over begon te lopen, een vieze boel.
Dit jaar is er voor het eerst een heus sanistation, achter het zwembad, in de straat naar de moskee. Het lozen van de cassette is gratis. Je kunt voor 10 DH water innemen en stroom afnemen. Dus het is wel handig om zelf spoelwater mee te nemen. Maar het is prima voor elkaar. Het is omhekt en van 9-18uur geopend. Er wordt veel gebruik van gemaakt.
Vandaag is het weer wandeldag. Omdat we om 13uur met Henk en Janny gaan eten bij Latifa thuis willen we niet te lang wandelen. Toni heeft een wandeling op de berg achter de camperplek, een uurtje heen en een uurtje terug, met een kleine pauze boven op de berg. Prima.
Om 9.30uur gaan we van start. We zijn met elf wandelaars. Paul en Arendien zijn erbij gekomen en Dieter, een Duitser. Op de vierde foto zie je het eindpunt, hoog boven ons. Het is klimmen en klauteren, maar daar houden we wel van, leuk.
Toni loopt voorop, die heeft deze wandeling al een paar keer gedaan. Er is geen vaste route, het is een beetje in de richting van…., en je weg zoeken tussen de grote rotsblokken door. Dieter, de Duitser gaat halverwege terug, het is hem toch te veel.
Ver beneden ons zien we het dorp, de grote rotonde en een deel van de camperplek. Toni zoekt het hogerop om ons op de foto te zetten, een leuk gezicht tegen de blauwe hemel. Ria en Frank willen dat ook wel, maar vinden helemaal boven op de rots toch wel wat eng. Mia en Wiel, hebben hun eigen ‘rotsje’ waar ze op staan te wiebelen, haha.
Na een kleine drinkpauze gaan we, min of meer langs dezelfde route, terug naar beneden. En altijd zijn er weer leuke rotspartijen die ergens op lijken. De laatste foto is een gezicht met een enorme neus. Toni vergeleek hem met een politicus in Oostenrijk.
’s Middags fietsen we naar het dorp. Co heeft het plankje mee waar de wc-cassette aan kan hangen, om te kijken of ze het in het dorp na kunnen maken. We treffen het niet, want alles is dicht. Dan toch zien we een meubelmakerij die open is. De jongen die ons te woord staat belt zijn ‘patron’, die is niet veel ouder.
We fietsen met hem naar het magazijn om te kijken of het juiste hout er tussen zit voor Co om het na te maken. Maar na lang zoeken vinden ze niet iets wat geschikt is.
We rijden langs een winkeltje waar we vorig jaar emmertjes yoghurt besteld hebben. Als ik een leeg emmertje op de toonbank zet en vraag of ze die voor mij willen bestellen is het antwoord dat dat niet kan. Ik zeg verbaasd dat het vorig jaar wel kon. De man lacht wat, pakt zijn telefoon en slaat aan het bellen. Een mannetje dat net brood koopt draait zich met een lachje naar mij om en zegt met de mimiek van zijn gezicht dat het wel goed komt.
Even later zegt de verkoper dat het er morgen is. Ik vraag hoeveel emmertjes er dan zijn. Hoeveel wil ik er hebben, 15 stuks zeg ik. Prima, morgen kan ik ze af halen. Kijk dat is nog eens service. A demain, tot morgen.
We kijken ook nog even bij de schoenmaker, maar die is nog dicht. De stoffenwinkel ernaast is wel open, maar er is niemand aanwezig om te vragen hoe laat de schoenmaker weer terug is.
Om 16uur gaan we naar de ‘nieuwe’ hammam, 3 vrouwen en 2 mannen. Arendien, Ria en ik en Co en Wiel. Het is rustig in de hammam. Er zijn 6 vrouwen, twee meisjes en een jongetje. Co en Wiel zijn alleen.
De achterste ruimte is wel heel erg heet, zowel de vloer als de temperatuur. De stoker is flink bezig, want ook het water is loeiheet. Een halve emmer met gemengd water vul ik aan met alleen koud water, heet zat.
We gooien rijkelijk warm water over ons heen en zepen ons lekker in. Ria heeft een potje met argan smeerzeep gekocht. We scrubben elkaars rug en worden lekker schoon. Dan even een aantal bakjes met koud water over het lijf, heerlijk fris.
We gaan één ruimte terug, daar is het wat lekkerder. Het is een fijne hammam, schoon, mooi betegeld en er komt daglicht binnen door de hooggeplaatste ramen.
Tegen 18uur zijn we bij de crêmerie, waar Co en Wiel net neergestreken zijn. Ik haal bij de schoenmaker mijn schoenen op. Hij weet nog dat we vorig jaar bij hem ons portemonneetje hebben laten maken. Hij wilde voor het lijmen van de zolen eigenlijk niets hebben, ik heb wat Dirhams aan hem gegeven, morgen brengen we nog een lange broek naar hem.
We drinken een heerlijk jus d’orange, zonder suiker zegt de verkoper, hij kent zijn pappenheimers. Het is een flink glas vol vers geperst sap, lekker hoor.
Dan lopen we terug naar de camper, het zonnetje is al achter de berg verdwenen. ’s Avonds komen Wiel en Mia afscheid nemen, ze gaan morgen weer verder. Ze zijn hier 3 weken geweest en zouden eigenlijk afgelopen maandag al weg gaan. Maar bleven toch nog om een paar wandelingen en fietstochten mee te doen. Het zijn gezellige en aardige mensen, leuk jullie weer ontmoet te hebben. Goede reis verder.
Weer is er een leuke dag om, met prachtig weer. Niet zo heet als de afgelopen dagen. We hebben 4.75km gelopen met 250 hoogtemeters. We liepen 2,7km/u.
Bij de bergen hingen een paar flinke wolken, dat leverde een mooie zonsondergang op.
 Terug naar 19 februari | Terug naar ‘overzicht‘ Naar ‘coordinaten‘ Naar ‘reisroute‘ |  Verder naar 21 februari |