2020 Marokko 2 december

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Woensdag 2 december 2020: Tafraoute

De lucht is helder en het is 11º, een goed begin van de dag. Als om 9 uur het zonnetje op de camping schijnt zitten we rapido buiten.

Om half 11 fietsen we naar het dorp, het is immers marktdag vandaag en dat is altijd leuk. Waar het vorige week rustig was is het nu best wel druk te noemen. Er zijn veel mensen op de been.

Eerst gaan we mijn schoenen halen bij de schoenmaker. Ze zijn weer picobello in orde, ik kan weer kilometers maken. We betalen de somma van 20DH voor twee nieuwe zolen, waarvan akte.

Vandaag kunnen we elkaar beter verstaan, het is stil. Gisteren waren ze in de rivier met de machine bezig de stenen te verbrijzelen, wat een hels lawaai is dat.

Dan rijden we naar de schoenenwinkel om babouches te kopen voor Gerda. Zelf vind ik die lichtblauwe ook wel leuk, dus die zijn voor mij. Maat 37/38 heeft hij niet, dus shopt hij even bij de buren. Het is qua lengte de goede maat, maar in de breedte past het niet mooi. Nog even terug naar de buren, nu is het prima. De schoenen kosten 90DH per paar. Andere jaren betaalde ik vaak 110 of 120DH, dus het is een mooie prijs.

We stallen de fietsen bij Ali Benabou, de tegenhanger van Mohammed Farih. Ali repareert ook campers. In het verleden had hij aan Cees een goede klant, Cees waar we de eerste twee jaar mee samen door Marokko hebben gereisd. Dan lopen we naar de markt.

Er zijn vandaag ook wat dieren, in de vorm van schapen en geiten. Er wordt onderhandeld door de aanwezige mannen.

We lopen langs de kleding en afdeling Blokker, hier zien we vooral veel vrouwen, allen in het zwart gekleed met een kleurige rand, de klederdracht van Tafraoute en omgeving. Af en toe zien we ook vrouwen met witte sluiers om.

We komen door de groente- en fruithal, ook daar is het druk. We zien en ‘spreken’ onze dove vriend en kopen bij zijn buurman lèben, een soort karnemelkdrank. Het is van rauwe melk en biologisch, dat spreekt ons wel aan. Hij heeft 2 flessen, maar eentje is wel genoeg.

Verderop staat de pinda-mijnheer met de doppinda’s. Hij wil wel graag wat verkopen aan ons, wij willen graag wat kopen, dus dat treft. Hij gaat neuriënd aan de gang. Of we ook nog niet dit willen, of dat. Hij trekt een paar voorraadbusjes open en in een van hen zitten walnoten. Ja, die willen we wel, in Tafraoute konden we die nog niet vinden, lekker voor in de yoghurt. Dan is-ie op dreef, hij biedt nog oranje nootjes aan, cashewnoten en meer. Maar dat hoeven we niet, dankjewel.

We lopen terug naar Ali om onze fietsen op te halen en gaan terug naar de camping. Normaal fietsen we over de oude weg die opgeknapt wordt, maar nu moeten we halverwege terug want ze zijn aan het graven, daar kunnen we niet verder. Dus dan toch een stuk over de stoffige en hobbelig bypass. Ik maak op een afstandje wat foto’s van de werkzaamheden.

We zijn laat terug, tegen 1 uur, dus de lunch gaat er lekker in. De lèben smaakt zo lekker, lekkerder als van de week. Dus stapt Co na het eten op de fiets om de andere fles ook op halen, die er gelukkig nog stond. De poezen hebben inmiddels bezit genomen van mijn fietstas.

Om kwart over 5 trekken we onze wandelschoenen aan om nog eventjes een stukje om te stappen. De late middagzon zet alles in een warm licht, mooi hoor.

We lopen eerst richting de leeuw en buigen dan af terug naar de R105, langs de andere camping. Daar steken we over naar een pad dat achter onze camping langs gaat.

Langs dit pad staat een groot geel gebouw, we denken dat het een hotel in wording is, maar dat gaat nog wel even duren waarschijnlijk. Want het binnenplein is helemaal overwoekert door bougainville planten, het is wel een vrolijk gezicht.

Bij een huis wil een mevrouw naar binnen gaan, maar ze is toch wel nieuwsgierig naar ons en gluurt nog eventjes over haar schouder. Ze zwaait vrolijk naar ons terug. Haar buurman is een muurtje aan het stapelen en is trots op zijn nieuwe huis, waar we een complimentje voor maken.

Verderop zitten drie vrouwen buiten bij een huis. Twee van de vrouwen hebben we een paar dagen geleden ook ‘gesproken’.

We babbelen wat af, verstaan elkaar voor geen meter maar hebben de grootste lol. De oudste heeft een tandeloos bekkie, waar ze ons een gulle lach mee geeft, heerlijk.

Dan terug naar de camping, met nog een laatste blik op de gouden bergen tegenover ons, mooi hoor.

We hebben niet zoveel gelopen, 2.8km, maar het is genoeg, de zon verdwijnt net achter de bergen.