19 februari 2020
Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.
Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.
Woendag 19 februari 2020: Tafraout
Vandaag is een fietsdag, we proberen het een beetje af te wisselen. Een dag fietsen, een dag wandelen, tot nu toe gaat dat prima.
Eerst hebben we vanmorgen mijn Tafraout schoentjes weg gebracht, de zool liet los. De beste man was er niet, de deuren waren nog op slot. We hebben de schoentjes bij de naastgelegen stoffenzaak afgegeven. De man zou het afgeven bij zijn buurman, morgen kunnen we ze weer ophalen.
We zijn met zijn tienen, en gaan de route rijden naar Tagdicht. Mia en Wiel gaan niet mee. Nu gaan Henk en Janny, en Wilfried en Ria mee.
We verzamelen om 10.30uur en rijden daarna richting het dorp. We gaan door de straat die langs de markt gaat, we reden door de drukte heen. We rijden de weg af naar beneden, naar de grote rotonde. De leeuw kijkt toe hoe we flink de vaart er in hebben.
In de Ammelne vallei slaan we rechtsaf de weg in naar Tagdicht. We hebben afgesproken dat we op eigen tempo omhoog rijden en als iemand het niet aan kan, keert die om en gaat zelf terug naar het dorp.
We komen eerst bij de zigzagger, en dat blijft een leuk gezicht van onderaf. Het is net zo’n knikkerbaan die je vroeger had. Daar gooide je dan boven een knikker in en die ging zigzaggend naar beneden.
Toen ik aan Toni vroeg of ze dat in Oostenrijk ook hadden, zei hij, jawel. Vroeger speelde ik er mee, als kind. Straks als ik ouder ben, zal ik er misschien weer mee spelen. Ik hoop het overigens niet voor hem…..
We komen hoger en hoger. Als we een bocht naar rechts om komen, zien we hoog boven ons het eindpunt, Tagdicht. Ik wijs het aan voor de vier ‘nieuwkomers’. Dan weten ze een beetje hoever het nog is.
Dan opeens gaat de fiets van Ria niet meer verder. Ze heeft de motor in het voorwiel en die is vast gelopen, en voelt loeiheet aan. Die trekt het dus niet. De fiets van Wilfried heeft ook een voormotor en haperde ook af en toe. Dus nemen we afscheid van hun. Ze gaan terug naar Tafraout en komen straks met de Burton naar boven.
Met z’n achten gaan we verder. Henk en Janny kunnen goed meekomen en vinden het een leuke rit. Hoe hoger we komen des te meer zien we van de weg die we gereden hebben, met heel veel bochten er in.
Dan komen we bij de mooie poort en daar staat een 4×4 uit Tafraout. De chauffeur is de eigenaar van een tapijtwinkel, die ook 4×4 safari’s doet. Er lopen ook wat toeristen rond op de akkertjes, ze krijgen uitleg over het een of ander.
We arriveren bij het cafeetje, er staan al tafels buiten, met 10 stoelen er omheen. We bestellen drinken en een kwartiertje later staan de eerste twee omeletten op tafel. We gaan alvast maar eten, want ze bakken per 2 stuks.
Het is heel eenvoudig, maar smaakt prima. Het zout wordt uit de winkel ernaast gehaald, evenals de eieren en de sinaasappels voor de jus d’orange. Zo gaat dat hier.
Wij hebben onze jus d’orange op, en de glazen worden gelijk weggehaald, want er zijn meer bestellingen van anderen. En ze hebben niet genoeg glazen. Zo ook de pannetjes voor de omeletten, als het op is gaan ze weer naar de keuken, om de volgende klaar te maken.
We horen een brullende motor, en even later verschijnen Wilfried en Ria in de Burton om de hoek. Hij heeft een oude claxon zoals vroeger een T-Fordje had.
Ze nemen plaats in de herberg en de kok haalt nog wat extra eitjes uit de winkel en neemt twee lege pannetjes mee van de tafel, alles moet wel door gaan.
Co en ik eten nog meegebrachte mandarijntjes en willen even onze handen wassen. We lopen het cafeetje binnen en zien achter de toonbank een wasbak met kraan. In de wasbak liggen de legen eierdoppen en een lege sinaasappelschil. Onder de wasbak staan twee gasflesjes waarop de eieren zijn gebakken, hoe eenvoudig maar doeltreffend.
Er komt een oude Peugeot 505 omhoog rijden, er ligt van alles op dak, en de winkeleigenaar loopt er heen, hij had wat spulletjes besteld die nu geleverd worden. De Peugeot rijdt door naar boven om later weer terug te komen, de bestellingen zijn afgeleverd.
We willen nog een groepsfoto maken bij de Burton, en twee van de vier mannetjes die onder de boom zaten lopen zelf al naar de Burton toe voor de groepsfoto. Ze beginnen er al aan te wennen. haha.
De eigenaar van het cafeetje plukt een tak met bloesem van een boom en hangt die in de Burton, zo die is versierd.
Dan rijden we weer terug naar beneden, en genieten van het mooie uitzicht onder ons. We kijken uit naar de Burton maar zien hem niet. Hij kan toch niet al helemaal beneden zijn. Als we twee meter verder zijn zien we hem in de bocht onder ons staan. Ze wachten ons op, en maken wat foto’s. Wij maken een paar filmpjes van hun, rijdend door de bergen.
Dan komen we bij het ziggedeelte en is het steile gedeelte voorbij. Van boven film ik de Burton, Wilfried laat op de rechte stukjes de motor brullen, het is bij mij boven goed te horen. Nu is het rustig aan terug naar Tafraout, alhoewel dat ook nog een pittige klim is.
De fietstocht was 30.7km lang, met 710 hoogtemeters, we reden 15.7km/u gemiddeld. Bekijk de route van vandaag op Komoot.nl
 Terug naar 18 februari | Terug naar ‘overzicht‘ Naar ‘coordinaten‘ Naar ‘reisroute‘ |  verder naar 20 februari |