Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.
Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.
Donderdag 19 november 2020
Er is er één jarig, hoera hoera, dat kun je wel zien dat is zij. Nee niet ik, maar mijn grote zus Karin. Gefeliciteerd hoor. (We hebben ook even geFacetimed)
We kunnen weer een project van de lijst afvinken. We hebben een stroomkabel van voor naar achter gebracht, onder de vloer door. Het was een hele exercitie. Je moest de camper niet zien, het leek wel of er een bom was ontploft. Een aantal lades eruit, om onder het keukenblok door te kunnen. De ruimte onder de bank leeg, en de kast onder het bed leeg. Dat zijn samen heel wat spullen.
En het was heel wat gedraai en gedoe om de draad overal onder door te krijgen. Ik ben wat kleiner dus mocht ik de kleine ruimtes bemannen, dus in de openingen waar normaal de lades in zitten…..
Dat ze ook niet bij het bouwen van de camper meteen een stroompunt in de garage maken…. Maar het is voor elkaar. We gebruiken dat stroompunt om de fietsen onder het rijden te kunnen laden.
Toen Co de fietsen uit de garage haalde was van zijn fiets de voorband leeg. Kennelijk eergisteren op het laatste stuk de band plat gereden. Hij heeft gelijk met de boormachine van Willy het ventielgat in de velg groter gemaakt om een binnenband te kunnen monteren met een normaal ventiel. Dan kunnen we de banden eventueel ook oppompen bij een tankstation. Nu alleen mijn fiets nog, maar dat komt nog wel.
Het is licht bewolkt dus het zonnetje is niet te heet om in te zitten, het is 25º. Vannacht kon nog net zonder dekbed. Het was vanmorgen 14º buiten, 16º binnen. Vannacht het dekbed maar even los erbij leggen, voor alle zekerheid.
Voor de rest koetelen we de dag mooi door, mensen, mensen, wat gaat de tijd toch snel om.
We hebben nog een mooi vogeltje op de foto gezet en de lucht was wel apart ’s avonds.
Vrijdag 20 november 2020
Vandaag gaan we verkassen, naar Tafraout is de bedoeling. We doen rustig aan, we hoeven er niet in één keer naar toe te rijden.
Vandaag gaan Ingrid en Willy met hun auto naar Tiznit, daar bezoeken ze een familie waar ze al een aantal jaren contact mee hebben. Ze blijven daar overnachten, de familie heeft een Riad. Dus we nemen afscheid, tot een volgende keer.
Rond half 11 rijden we weg. We rijden de normale weg naar Agadir en komen dus langs de haven. Wat een stank hier van de vis verwerkende fabrieken, we houden de ramen dicht. Er liggen veel boten en bootjes in de haven.
We gaan eerst boodschappen doen bij de Marjane en de tegenover gelegen Bricolage. Bij de Marjane hebben ze een deel ingericht met kerstspullen.
Bij de Bricolage zien we een paar producten staan met Nederlands opschrift, je hoeft dus niet alles te vertalen. Kruipolie, klustape en Bison professionele houtlijm.
Daarna rijden we verder door Agadir. Het is best wel druk op straat, maar tussen alle auto’s door rijden er ook vaak ezelkarren en Dockers, het lijft een ludiek gezicht.
We rijden richting Biougra en Imi M’Qourn. In Imi M’Qourn hebben ze de boel een beetje opgeleukt, alle bomen hebben gekleurde stammen.
We komen bij Ait Baha, hier zijn een paar mooie muurschilderingen te bewonderen. Verder is het bijzonder rustig in de winkelstraat, misschien vanwege vrijdag, gebedsdag? Zelfs bij de scholen is niemand te zien.
In Ait Baha draaien we de RP1011 op, die gaat helemaal door tot in de Ammelne vallei. Eerst is het een brede baan, maar als we ergens linksaf slaan wordt het een smalle ietwat rafelige weg, het asfalt is goed.
Dan komen we in de bergen en slingeren we van vallei naar vallei, met mooie uitzichten. Overal zie je plukjes huizen staan, op soms onmogelijke plekken lijkt wel. Daar gaat immers geen weg naar toe.
Het valt ons op dat overal de cactussen ‘overleden’ zijn, alles is helemaal kleurloos en levenloos in elkaar gezakt.
We komen aan op ons overnachtingsplekje, Tamegart, een klein dorpje langs de RP1011. Hier hebben we vaker overnacht, bij de buurtsuper. De buurtsuper is gesloten. We zetten de camper in de schaduw van het gebouw en zien dat de Marokkaanse zithoek behoorlijk is uitgedund. Voorheen stonden er zo’n 10 stenen, met een stukje karton erop, in een rij. Nu staan er 3 stenen op 2 meter uit elkaar en 1 steen er tegenover, Coronaproof?
Het is nog redelijk vroeg, 16uur, we besluiten om verder te rijden en verderop te overnachten, in Aouguenz. Ook hier hebben we een keer eerder gestaan, het is bovenaan een klein bergdorp, langs de RP1011.
We komen door Targua Natouchka, een dorpje gelegen in een grote oase met palmbomen. Van boven af is het een bijzonder groen gezicht. Het dorpje zelf is stoffig en de weg is slecht.
In dit deel van de route zit een behoorlijk hoogteverschil wat overwonnen wordt door diverse haarspeldbochten. Het gaat langs een steile rotswand, een spectaculair gezicht.
In het dorp Aouguenz slaan we rechtsaf om naar onze overnachtingsplek te rijden. Er loopt een man langs de weg die enthousiast zwaait. Hij loopt onze richting op dus misschien wil hij meerijden? Ja hoor, dat wil hij wel. Het is maar 3km, maar hij is er blij mee, dat hoeft hij niet meer te lopen.
Als we op ons eindpunt aankomen stapt hij uit, bedankt ons hartelijk en zet de pas er weer flink in.
Het is nu tegen 17uur en het avondlicht kleurt de bergen in een warm licht, altijd mooi.
Vandaag was het rustig met mensen langs de route door de bergen maar de mensen die we tegen kwamen groetten ons allemaal heel enthousiast terug met grote smiles op hun gezicht en opgestoken duimen. Leuk, we voelen ons erg welkom.
Er loopt iemand op de weg met een telefoontje en even later stopt er een brommer. De man die er op zit komt naar de camper toegelopen en vraagt of alles goed is. Co geeft aan dat we hier willen overnachten, of dat is toegestaan. Ja hoor, maar hij wil wel dat we een formulier invullen en hij wil onze paspoorten even zien. Dat kan en 5 minuutjes later rijdt hij weer op zijn brommer weg. De tamtam heeft gewerkt.
De mensen in het huis boven ons lopen door de tuin. Toen we hier in februari 2019 stonden had de dochter des huizes een tweeling van een paar maanden oud, nu liepen ze aan mama’s hand door de tuin. Misschien zien we ze morgen nog.
We hebben 140km gereden, de temperatuur wisselde tussen 24º tot 30,5º. Het zonnetje heeft de hele dag geschenen. Het hoogste punt van vandaag was op 1014m, het laagste punt op 20m.
Onderweg hebben we stukjes gefilmd, hierop is ook te zien hoe vriendelijk de Marokkanen zijn.
Terug naar 18 november | Terug naar ‘overzicht‘ Naar ‘coordinaten‘ Naar ‘reisroute‘ |  Verder naar 21 november |