2020 Marokko 19 en 20 december

Klik op een foto om het groter te bekijken. Daarna kun je via de pijltjes bladeren door de foto’s. Veel lees- en kijkplezier.

Als je het handig vindt, kun je je aan de rechterkant aanmelden voor de nieuwsbrief. Dan krijg je automatisch een mailtje als ik een nieuw reisverslag heb geplaatst.

Zaterdag 19 december 2020: Aourir

Vandaag is een rustig dagje met niet zoveel bijzonderheden. Ik heb een wasje gedraaid, of althans, de wasmachine van Ingrid. Ik hoefde het alleen maar op te hangen en later op te vouwen. Lekker alles weer schoon in de kast. Het was heerlijk weer, dus we hebben van het zonnetje genoten.

Zondag 20 december 2020: Aourir

Vandaag is het wederom zonnig en lekker weer. ’s Ochtends doen we rustig aan, rommelen wat rond de camper en zitten in het zonnetje.

’s Middags gaan de billen weer strak, een fietstocht van 25,5km, offroad, door de bergen naar de kust. Als we naar de uitgang van de camping fietsen zien we Lahsen voor ons uit lopen met een e-bike. Zal hij mee gaan met ons? Maar nee, hij gaat naar het dorp, wat jammer nu. Hij moet er wel om lachen dat we dachten dat hij met ons mee gaat.

We slaan linksaf de weg op en na ca. 1km gaan we rechtsaf een onverhard pad op, het is gelijk omhoog rijden. Het pad is slecht, je moet hier niet zijn als het regent of net geregend heeft. Er zitten veel watergeultjes in, dus het is constant opletten geblazen.

We krijgen uitzicht op een dorpje en gaan van de route af, even buurten. Het is rustig in het dorp maar dan opeens komen we een paar vrouwen tegen. Ze zijn vriendelijk en goedlachs. We willen verder rijden maar een man op een brommer zegt dat het niet kan. Eén van de vrouwen zegt dat het wel kan, en volgens Komoot kan het ook. Dus ik maak lachend naar de mijnheer een gebaar van, pas-er-op, u moet ons niet voor de gek houden hoor. Ze moeten er wel om lachen.

We rijden verder en snappen de mijnheer, we moeten een stuk omhoog lopen, het terrein is te ruig, met veel losse stenen, en te steil om te fietsen. Dus de hulpmotor aan en gaan met die banaan. De ondersteuning is zo goed dat ik helemaal snel moet lopen, haha. Boven aangekomen hebben we nog een leuk uitzicht op het dorp.

We komen langs een grote groeve, door het vele graafwerk zijn de kleuren van de mineralen tevoorschijn gekomen. Mooi hoor.

We vervolgen de onverharde weg en komen uit bij een plaats, Taddart. We gaan van doorgaande weg af en rijden tussen de huizen door, dat vinden we veel leuker. Er staat allemaal hoogbouw, en er zijn mensen op straat. Het is zondag dus relaxen de mensen die vrij zijn. Niet iedereen is vrij want er wordt ook druk gewerkt aan huizen in aanbouw.

We gaan terug naar de doorgaande weg en suizen over goed asfalt naar beneden. We gaan rechtsaf de Avenue Mohamed V op en direct linksaf naar de kust. We komen aan in het plaatsje Anza.

Hier gaan we op een bankje een kopje thee drinken. Er lopen drie vrouwen langs, één van hen heeft een strooien hoed op met van die gekleurde pompoentjes. Co zegt, wat mooi, en even later heeft hij hem op.

Na de thee vervolgen we ons padje langs de kust, onverhard weer en zien een gezinnetje met op hun tafel een tajine. Ze zijn lekker aan het picknicken. Co is gek op contacten leggen dus hij zegt, bon appétit. Niet veel later zitten we aan tafel en worden we aangespoord om mee te eten. Zo gastvrij.

Mohamed spreekt goed Engels, mama iets minder. Mohamed werkt op de luchthaven van Agadir. Vanwege het lezen van handleidingen moet hij Engels kennen. Mama is lerares en geeft Arabische les aan 7-jarigen.

Ze vinden het erg leuk dat ze ons zien en spreken, wij vinden het ook erg leuk dat we hun ontmoeten. We worden uitgenodigd om bij hun thuis te komen en couscous te komen eten, of een tajine. We wisselen telefoonnummers uit om af te kunnen spreken. Het lijkt ons erg leuk, ook omdat Mohamed best wel goed Engels spreekt. Hij wil ons zelfs ophalen vanaf de camping.

Na een half uurtje staan we op, want het wordt wat frisser, zo langs het water. De zon versluierd een beetje. We spreken af dat we contact houden. We bedanken mama voor de heerlijke tajine en zwaaien nog een keertje bij het wegrijden. Leuk hoor.

Het onverharde pad eindigt bij een hotelcomplex. Daar kunnen we via een verharde weg steil omhoog rijden naar de Avenue Mohamed V, die ons naar Aourir leidt.

Na een paar honderd meter zien we rechts een onverhard pad, dus duwen we de fietsen tegen de helling op en rijden daar verder, dat is een stuk rustiger dan al dat verkeer wat ons passeert.

Het is zondag dus er staan een aantal auto’s geparkeerd bij de bomen. Mensen zijn aan het picknicken, het is een gezellig gezicht. We groeten wat af, en krijgen veel zwaaitjes terug.

We rijden niet helemaal door naar Aourir, maar slaan op een gegeven moment rechtsaf een onverharde weg in. Dan staan we opeens oog in oog met een kudde kamelen. Er is een herder bij. Zulke kamelen moeten toch een stalen gebit hebben, ze eten van de stugge struiken die er staan. Er zijn best wel veel jonge kamelen bij.

We komen aan bij een buitenwijk van Aourir, ook allemaal hoogbouw. Het is vast wasdag, want als we tussen de huizen doorrijden stroomt er heel wat water door de aanwezige geultjes. Het ruikt er erg naar waswater en het water is wit gekleurd van het sop.

Dan komen we aan boven Aourir en dalen steil af door de straten, tussen de huizen door. Het is ook af en toe behoorlijk hobbelig. Waar Komoot ons linksaf wil hebben, rijden we rechtdoor want linksaf moeten we via een trap…… Dat hobbelt wel heel erg. 😉

We komen aan bij de doorgaande weg en rijden in één keer door naar de camping. Daar kunnen we nog net in het zonnetje een kopje thee drinken. Het was een leuke rit met een dito ontmoeting met Mohamed en zijn gezin.

De rit was 25.5km, we bedwongen 460 hoogtemeters. Het laagste punt was 10m, het hoogste punt 340m. We reden gemiddeld 11.5km p/u.

Bekijk hier het filmpje van onze fietstocht.